گناه کبیره نماز شب نخواندن
آنچه میخوانید گزیدهای از درس اخلاق آیت الله قرهی*، مدیر حوزه علمیه امام مهدی (عجاللهتعالیفرجهالش یف) است که در مسجد حوزه علمیه یاد شده، واقع در حکیمیه پیرامون گناهان کبیره و صغیره ایراد شده است.
گناه کبیره و صغیره عندالعرفاء و العقلاء یکسان است، زیرا گناه کردن، مخالفت با امر خداوند متعال است و به این خاطر است که آنها تعریف به صغیره و کبیره نمیکنند؛ و اولیای الهی قائلند که اگر گناه صغیرهای را صغیره و کوچک شمردی، مقدمهای برای کبیره میشود و به این دلیل است که از انجام دادن گناه کوچک نیز وحشت دارند.
*گناه کبیره و صغیره عندالعرفاء و العقلاء یکسان است
علامه مجلسی(ره) چهار مطلب را برای گناهان کبیره بیان کردهاند که یکی از آنها این است: «أو کان عظیمة فی أنفس أهلالشّرع» یعنی هر گناهی که نزد اهل متشرعین و متدینین بزرگ شمرده شود، گناه کبیره است.
از آیتالله مولوی قندهاری(ره) نقل شده است که روزی آقا سیدابوالحسن اصفهانی(ره) به طلبهها فرمود: نماز شب نخواندن برای شما گناه است، سپس از آقا سؤال شد که آیا به نظر نمیرسد که گناه افعالی است که خداوند انجام دادن آنها را نهی کرده است و یا معصومین(ع) در روایات، انجام دادن آنها را منع کردهاند که همان مخالفت با امر خداوند است، آیتالله اصفهانی(ره) با اشاره به کلام علامه مجلسی(ره) فرمود: هر چیزی عندالعرفاء و العقلاء انسان را از قرب خدا دور کند، گناه کبیره است و سپس فرمود: من میدانم که قرب طلبه و اهل علم به خدا، خواندن نماز شب است و اگر نماز شب ترک شود، از قرب الهی دور شده و مبتلا به گناه کبیره شده است در حالی که در حالت ظاهری، جزء گناهان کبیره نیست.
بنابراین زمانی که یک ولیّ خدا مانند سیدابوالحسن اصفهانی(ره) میگوید چنین چیزی گناه کبیره است، کبیره میشود، چه برسد به اینکه اصلا انسان تصور گناه نبودن آن را بکند و این مطلب برای بسیاری از علماء نیز عجیب آمده بود.
بنده این مطلب را به محضر آیتالله مرعشی نجفی(ره) عرضه داشتم: آیتالله اصفهانی(ره) این طور از آیتالله مولوی قندهاری(ره) نقل میکنند؛ سپس ایشان به من فرمود: شک نکن که گناه کبیره است و نزد اهل عقل و معرفت، به عنوان گناه کبیره شمرده میشود.
روزی آیتالله مولوی قندهاری(ره) نقل کردند که میدانید که برای چه دین به انحراف کشیده شد؟ سپس فرمود: زمانی که مسلمانها امر پیامبر(ص) خود را امری ارشادی نه به عنوان امری مولوی تعبیر کردند، این طور شد؛ زمانی که پیامبر(ص) دست علی(ع) را بالا بردند و فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» و این یعنی حبّ امیرالمؤمنین(ع)؛ آن زمانی که مردم، این امر پیامبر(ص) را ارشادی تعبیر کردند، مبتلا به گناه کبیره شدند و بعد از آن زمان بود که علی(ع) را در محراب نماز به شهادت رساندند و بیبی دو عالم حضرت زهراء سلاماللهعلیها میان در و دیوار قرار گرفتند و آن همه ظلم را به آلالله کردند.
*ارشادی دانستن امر مولا، باعث مبتلا شدن انسان به گناه کبیره میشود
قتل نفس از گناهان کبیره است، زیرا عندالعرفاء خلاف امر خدا و رسول است و اگر انسان این مطلب را بفهمد، مطیع امر دین و خدا میشود.
از علامه بحرالعلوم(ره) نقل شده است زمانی که احساس میکرد نفس اماره او را اذیت میکند و در حال طغیان است، فردای آن روز روزه میگرفت و اجازه طغیان به نفس امارهام نمیداد و به سرعت خود را تنبیه میکرد