دیدگاه اسلام نسبت به زیبایی و آراستگی چیست؟
در اسلام پوشیدن لباس زیبا، مسواك زدن، شانه و روغن زدن به مو، معطر بودن، انگشتر به دست كردن و آراستن خود به هنگام عبادت و معاشرت با مردم در مسجد یا محیط خانواده و اجتماع، از مستحبات مؤكد است که این مطلب از آیات قرآنی نیز برداشت می شود: « یا بَنی آدَمَ خُذُوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِد ...ٍ »؛ « ای فرزندان آدم! زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد، با خود بردارید ... ».(10) همچنین تحریم زینت ها و پرهیز از غذاها و روزی های پاك و حلال را نشانه زهد و پارسایی نمی داند: « قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللّهِ الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِیَ لِلَّذینَ آمَنُوا فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا خالِصَةً یَوْمَ الْقِیامَةِ کَذلِکَ نُفَصِّلُ اْلآیاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ»؛ « بگو: چه کسی زینت های الهی را که برای بندگان خود آفریده و روزی های پاکیزه را حرام کرده است؟! بگو: این ها در زندگی دنیا، برای کسانی است که ایمان آورده اند؛ (اگر چه دیگران نیز با آن ها مشارکت دارند؛ ولی) در قیامت، خالص (برای مؤمنان) خواهد بود. این گونه آیات (خود) را برای کسانی که آگاهند، شرح می دهیم».(11)
هر چند اسلام به آراستگی و زینت اهمیت می دهد، اما تبّرج و آشكار كردن زینت در محافل اجتماعی و برای غیر محارم را كه باعث فساد و برانگیخته شدن شهوت و در نتیجه گناه و آلودگی می شود، امری ناپسند می شمارد و آدمی را از آن پرهیز می دهد: « وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ اْلأُولی»؛ « و همچون دوران جاهلیّت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید».(12)
عفاف در زینت، یعنی این امر به زیاده روی و افراط نگراید و از حد شایسته و اعتدال خود كه اسلام مشخص كرده، تجاوز نكند. اگر این غریزه از حد و مرز شرعی خود تجاوز كند، آتش شهوت را شعله ور ساخته و دام شیطان را برای انسان می گستراند.
پی نوشت ها:
1. ر.ک: لسان العرب، ج1، ص298 و مجمع البحرین، ج2، ص34.
2. نور: 60.
3. احزاب: 32.
4. المیزان، ج 16، ص 461.
5. غرر الحکم، ص60.
6. نور: 30 و 31.
7. مستدرک الوسایل، ج14، ص268.
8. من لا یحضره الفقیه، ج4، ص18.
9. وسایل الشیعه، ج4، ص389.
10. اعراف: 31.
11. اعراف: 32.
12. احزاب: 33.