(¯`•.*~.*از بعثت او جهان جوان شد{اشعار عيدمبعث}.*.~*.•´¯)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پنجره بگشا ز دل سوی حجاز
تا مدینه یک نفس کن پرواز

گوش ده آواز جبریلِ امین
رحمت از عرش آ مده روی زمین

ای پناه بی پناهان رُخ متاب
من چو ذره رحمت تو آفتاب

روشنی بخش همه ویرانه ها
رحم کن بر غربت دیوانه ها

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

امروز
چشمهای ما
تنها یک پنجره
و یک روشنایی
به نام نور محمدی را می شناسد .
امروز
تنها یک آسمان
و یک گل
به نام گل محمدی را می شناسد.
امروز
تنها به یک شمیم
و یک عطر
به نام عطر محمدی خو گرفته است
از این روست
که مقاوم ایستاده ایم
و رو به یک پنجره و آسمان داریم
و در باغچه دستان همه مان
تنها یک گل روییده است.
دریا
ترانه ی تو را می خواند
زمین
آرزوی پاکی تو را دارد
و من
بر ماسه های ساحل دریا
می نویسم
جهان به مهربانی تو زنده است
یا محمد

[شكوه انتظار]

امروز، روز رقص حراست.
امروز همه آسمانیان به شکرانه برگزیدنت
کِل می‏زنند و تمام خاکیان،
آسمانی شدنت را پای می‏کوبند.
تو هلهله شادباش زمینی؛
تو بیکرانگی معنا، تو ابدیت واژه‏های شعری.
حرا، واژه واژه اشک شد
و غزلباران اذان جبرییل را به تماشا نشست.
حرا از خویش برآمد و به آسمان شد.

[عهد آسمانى]

سر بعثت

پرده از ديده اگر دست خدا بردارد

ديده بيند كه خدا هم غم حيدر دارد

دل اگر چشم خدا بين بخرد از بازار

فاش بيند كه خدا يوسف ديگر دارد

سر اگر شور دگر از سر خود باز كند

فكرش آن است كه دلشوره ي كو ثر دارد

دل عشاق اگر عارف لولاك شود

تازه فهمد كه خدا از چه پيمبر دارد

با رسولان اولوالعزم و رسولان مبين

گر اوالامر نيايد ره ابتر دارد

بي علي ذره اي از سوي نبي معجزه نيست

ورنه در ندبه سخن از شجر واحده نيست

حال عشاق عوض مي شود از نام علي

عارف عاشفته الله شود از كام علي

مصطفي مي شود انذار به ان لم تفعل

گر به خم كام نگيرد ز لب جام علي

كاتب وحي اگر غير علي هست بگو

وحي منزل به نبي مي رسد از بام علي

سر بعثت نه كه اين مرتبه سر ازلي است

كه خدا سكه خلقت زده با نام علي

اول و آخر خلقت به علي ختم شود

همه اقدام فلك بسته به اقدام علي

جان پيغمبر اعظم به خدا جان علي است

مومنون سوره ي زيباي محبان علي است

به خليل آتش اگر برد و سلامش دادند

چونكه شد يار علي اذن قيامش دادند

بس بهم ريخته از عشق علي بود نبي

چون سرازير شد از غار سلامش دادند

آدم و نوح دو آزاده ي دست علي اند

هر كه دنبال علي رفت مقامش دادند

رتبه ي حضرت موسي كه كليم اللهي است

با تولاي علي ذكر و كلامش دادند

يا علي داشت به لب حضرت عيسي از مهد

اين چنين بود دم گرم به كامش دادند

علي آقاي دو دنياست خدا مي داند

كفو او حضرت زهراست خدا مي داند

از ازل حافظ سر ازلي بود علي

روح سر خفي و سر جلي بود علي

غير زهرا كه بود مادر خلقت بخدا

هيچ مخلوق نمي بود ولي بود علي

آن زماني كه پيمبر نه نبي بود و ولي

به دم قدسي لولاك ولي بود علي

در شب روشن معراج به هر غيب و شهود

همره يار به انوار جلي بود علي

آنچه در غار حرا بين چهل روز گذشت

مشق پيغمبر و سرمشق علي بود علي

دين و قر آن به تولاي علي مي نازد

حكم اسلام به امضاي علي مي نازد

گره از كار فلك شيعه اگر باز كند

فاش با غير نبايست كه اين راز كند

راز ما راز علي عقده گشا ناز علي است

چاره اش هديه ي جان است اگر ناز كند

ما به دستور علي ياور حزب اللهيم

مرد نيست آن كه به كس راز دل ابراز كند

بي علي راه كسي جز به تباهي نرود

كه تولاي علي اين همه اعجاز كند

راه اسلام علي بود و علي هست نه غير

كه محمد به علي بت شكني ساز كند

طائر قدس دل از پيك ازل مي خواند

اين قصيده است كه تركيب غزل مي خواند

اي دل و روح هراسان شب عيد است بيا

زائر ماه خراسان شب عيد است بيا

اين شب ليله محياست كه دل زنده شود

شب ميلادي قرآن شب عيد است بيا

كنج ايوان طلا يكشبه بيتوته خوش است

اي دل يكشبه مهمان شب عيد است بيا

صحن قدس است مهيّاي نماز پرواز

طائر روضه ي رضوان، شب عيد است بيا

ديده از پنجره فو لاد نمي گيرد چشم

كه شب حاجت و غفران شب عيد است بيا

شب رحمت شب ديدار شب يار خوش است

شب احيا شب دلبر شب دلدار خوش است

سروده محمود ژوليده

[شكوه انتظار]

به به که چه روز خرم آمد

مبعوث، نبى اکرم آمد

بس عید فرا رسید بى شک

عیدى نبود چنین مبارک

هر روح که دور از بدى شد

با آمدنش محمدى شد

[شكوه انتظار]

دوباره فرصت بودن، وَ دعوتی ناگاه

دلی گرفته، ولی مانده در غبار گناه

صدای ناب اذان، فصل رویشی دیگر

دوباره «اَشهد ان لا اِلهَ اِلاّ اللّه‏»

دوباره خلوت و سجاده‏ای به وسعت اشک

تمام حجم دلم، آتشی به گرمی آه
وَ جانمازی و مهری و رشته‏ای تسبیح

تمام هستی یک قلب، کارنامه سیاه

تمام هستی یک قلب، یک دریچه امید

تمام چشم امیدش، کمی نگاه ـ نگاه

درست آمده این دل، نَه، اشتباه نکرد

نداشت جایی و آورده است بر تو پناه

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبِ بعثت نبی شبِ ثنای احمده
روشنی بخشِ دلا نبوته محمده

جبل النور ببین به دل داره جلا می‌ده
از دلِ غارِ حرا نوایی آشنا می‌ده
صل الله علیک یا محمد
چی شده غار حرا سرودِ مستی می‌خونه
نغمه‌ی محمد و تموم هستی می‌خونه

کار هر چی عرشیه زمزمه و ثنا شده
به مسلمونا بگید حاجتشون روا شده
صل الله علیک یا محمد
دور هر چی کافره شرم و خجالت پیچیده
چونکه تو چشم نبی برقِ رسالت پیچیده

دلِ کل عالمین افتاده تو تاب و تبش
بسم ربک الذی خلق شده نقشِ لبش
صل الله علیک یا محمد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خواند زبان دلم ثنای محمد(ص)
ماند خرد خیره در لقای محمد(ص)

دیده دل، جام جم به هیچ شمارد
سرمه کند گر زخاک پای محمد(ص)

کرده خداوندگار عالم و آدم
خلقت گیتی همه برای محمد(ص)

کس نرساندش گزند لیله هجرت
چون که علی خفته بود جای محمد(ص)

غیرعلی پی نبرده است بر این راز
آری و سوگند بر خدای محمد(ص)

غیر رضای خدا نخواست ازیراک
هست رضای خدا، رضای محمد(ص)

ظاهر و باطن بر او شود همه پیدا
هر که صفا یابد از صفای محمد(ص)

نغمه داود را ز یاد بَرَد نیز
نغمه قرآن جانفزای محمد(ص)

سائل درمانده ناامید نگردد
گر که بکوبد در سرای محمد(ص)

ای که ندای" اذان" رسید به گوشت
هان که به گوشت رسد ندای محمد(ص)

رفته خود از عرش تا به فرش سراسر
زیر فلک سایه لوای محمد(ص)

نوری(سیّاره) یافت راه هدایت
تا که شدش عشق رهنمای محمد(ص)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب بر آستان تو ساییده‏ام سری
وا کرده‏ام به سمت تو درهای دیگری

درهای دیگری همه از جنس آسمان
شاید شبیه ماه، از این کوچه بگذری!

پاییز بود و هیمنه بادهای تلخ
تا ناگهان گذشت شمیم معطری

با آب و دانه کلماتش نشسته است
... بر گنبد بلند نگاهت، کبوتری

آه ای شمیم پاک که در لایه‏های خاک
در عطر باغ‏های معلق، شناوری

نام تو از کمند خیالم گریخته است
ای ماه! از من و کلماتم، فراتری

ای آن که خاک از تو پر از رنگ و بو شده!
ای کاینات از نفست زیر و رو شده!

ای بارش مکرر خورشید بر زمین!
بر حلقه بلند فلک، آخرین نگین

بر صخره‏های سخت زمان ایستاده‏ای
ای ماه! روی چشم جهان ایستاده‏ای

خورشید اگر که گرم غزل‏خوانی تو بود
از تابش طلایی پیشانی تو بود

ای موج آفتابی دریای کاینات!
ای فصل ناسروده منظومه حیات!

بی‏تابم و به سقف کلامت نمی‏رسم
هرگز به آستانه نامت نمی‏رسد

می‏آید از تمام زوایا، صدای تو
کِل می‏کشند پنجره‏ها در هوای تو

از صبح خاک تا شب افلاک رفته‏ایم
در جست و جوی شعشعه آشنای تو

آیینه‏زار حیرت یک قوم تشنه بود...
پیشانی منور محراب‏سای تو

ای آب‏ها گداخته از هرم آه تو!
ای کوه‏ها گریخته در شانه‏ های تو!

خواندی؛ تمام خاک، چراغانی تو شد
ای آبشار ماه روان از حرای تو!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پرده از ديده اگر دست خدا بردارد
ديده بيند كه خدا هم غم حيدر دارد

دل اگر چشم خدا بين بخرد از بازار
فاش بيند كه خدا يوسف ديگر دارد

سر اگر شور دگر از سر خود باز كند
فكرش آن است كه دلشوره ي كو ثر دارد

دل عشاق اگر عارف لولاك شود
تازه فهمد كه خدا از چه پيمبر دارد

با رسولان اولوالعزم و رسولان مبين
گر اوالامر نيايد ره ابتر دارد

بي علي ذره اي از سوي نبي معجزه نيست
ورنه در ندبه سخن از شجر واحده نيست

پحال عشاق عوض مي شود از نام علي
عارف عاشفته الله شود از كام علي

مصطفي مي شود انذار به ان لم تفعل
گر به خم كام نگيرد ز لب جام علي

كاتب وحي اگر غير علي هست بگو
وحي منزل به نبي مي رسد از بام علي

سر بعثت نه كه اين مرتبه سر ازلي است
كه خدا سكه خلقت زده با نام علي

اول و آخر خلقت به علي ختم شود
همه اقدام فلك بسته به اقدام علي

جان پيغمبر اعظم به خدا جان علي است
مومنون سوره ي زيباي محبان علي است

به خليل آتش اگر برد و سلامش دادند
چونكه شد يار علي اذن قيامش دادند

بس بهم ريخته از عشق علي بود نبي
چون سرازير شد از غار سلامش دادند

آدم و نوح دو آزاده ي دست علي اند
هر كه دنبال علي رفت مقامش دادند

رتبه ي حضرت موسي كه كليم اللهي است
با تولاي علي ذكر و كلامش دادند

يا علي داشت به لب حضرت عيسي از مهد
اين چنين بود دم گرم به كامش دادند

علي آقاي دو دنياست خدا مي داند
كفو او حضرت زهراست خدا مي داند

از ازل حافظ سر ازلي بود علي
روح سر خفي و سر جلي بود علي

غير زهرا كه بود مادر خلقت بخدا
هيچ مخلوق نمي بود ولي بود علي

آن زماني كه پيمبر نه نبي بود و ولي
به دم قدسي لولاك ولي بود علي

در شب روشن معراج به هر غيب و شهود
همره يار به انوار جلي بود علي

آنچه در غار حرا بين چهل روز گذشت
مشق پيغمبر و سرمشق علي بود علي

دين و قر آن به تولاي علي مي نازد
حكم اسلام به امضاي علي مي نازد

گره از كار فلك شيعه اگر باز كند
فاش با غير نبايست كه اين راز كند

راز ما راز علي عقده گشا ناز علي است
چاره اش هديه ي جان است اگر ناز كند

ما به دستور علي ياور حزب اللهيم
مرد نيست آن كه به كس راز دل ابراز كند

بي علي راه كسي جز به تباهي نرود
كه تولاي علي اين همه اعجاز كند

راه اسلام علي بود و علي هست نه غير
كه محمد به علي بت شكني ساز كند
طائر قدس دل از پيك ازل مي خواند
اين قصيده است كه تركيب غزل مي خواند

اي دل و روح هراسان شب عيد است بيا
زائر ماه خراسان شب عيد است بيا

اين شب ليله محياست كه دل زنده شود
شب ميلادي قرآن شب عيد است بيا

كنج ايوان طلا يكشبه بيتوته خوش است
اي دل يكشبه مهمان شب عيد است بيا

صحن قدس است مهيّاي نماز پرواز
طائر روضه ي رضوان، شب عيد است بيا

ديده از پنجره فو لاد نمي گيرد چشم
كه شب حاجت و غفران شب عيد است بيا

شب رحمت شب ديدار شب يار خوش است
شب احيا شب دلبر شب دلدار خوش است