خب مستحضريد كه وقتي ميگويند شما خدا را مهمان كنيد ما در فصل سوم سخن خواهيم گفت نه در فصل اول نه در فصل دوم فصل اول منطقه ممنوعه است فصل دوم منطقه ممنوعه است كه كسي به آنجا راه ندارد فصل اول هويت مطلقه ذات اقدس الهي است كه كسي به مقام ذات راه ندارد نه مهمان او ميشود نه او مهمان كسي است. فصل دوم كه اكتناه صفات ذاتي است كه عين ذات است آنجا هم نه مهمان كسي ميشود نه كسي مهمان او ميشود فصل سوم مقام وجه الله است و فيض الله است كه تمام بحثهاي عرفاني در همين فصل سوم است؛ فيض خدا، رحمت مطلقه خدا، وجه الله و امثال ذلك.
خب ما با وجه الله كار داريم حالا چون وجه الله فيض خدا در حوزه امكان هست هم ما ميتوانيم مهمان او باشيم كه البته وجه الله به الله متكي است هم وجه الله مهمان ما باشد اين مضايفه بركات فراواني دارد. بيان نوراني امام سجاد(سلام الله عليه) هم در صحيفه اين است كه او «دان في علوه و عال في دنوه» او در عين حال كه در ربّ العرش است ؛اسْتَوي عَلَي الْعَرْشِ الرَّحْمنُ بر او صادق است؛ هو مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ هم هست در عين حال كه علي است داني است در عين حال كه داني است عالي است بلاتجافي خب ما مهمان خدا باشيم طبق اين رواياتي كه در حال حج عمره يا در حال ماه مبارك رمضان حاجيان و معتمران يا صائمان را جزء ضيوف الرحمان ميدانند درست است.
اما خدا مهمان ما باشد يعني چه؟ ما چه داريم كه او را مهمان كنيم يك و چه وقت او مهمان ما ميشود دو اين را در حديث قدسي كه آمده است «انا عند المنكسرة قلوبهم»؛ يعني خداي سبحان مهمان دلهاي شكسته است و آن انكسار را آن فقر را آن خضوع را آن خشوع را آن بندگي خالص را خدا ميپذيرد اين «انا عند المنكسرة قلوبهم» جزء مصاديق مهمان شدن خدا نسبت به دلها است و آن وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ كه در سوره مباركه «حديد» است مال همه است خدا با همه است به وجود مبارك موسي و هاورن(سلام الله عليهما) فرمود شما برويد با فرعون سخن كنيد «إِنَّني مَعَكُما أَسْمَعُ وَ أَري» من با موسي هستم هم با هارون هستم هم با فرعون ببينيد «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ» اين است ديگر آنجا هستند تا او را بگيرند پس خدا با همه هست «وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ»
اما اينكه فرمود «انا عند المنكسرة قلوبهم» به وصف رحيميت است به وصف عفو بدن است به وصف ستار و غفار بودن است به وصف رئوف و عطوف بودن است با اين وصف مهمان آدم ميشود. اين دعاهاي ماه رجب و شعبان براي آن است كه انسان را هم شايسته كند كه مهمان خدا بشود هم شايسته كند كه مهماندار خدا بشود در اين معامله سود كلاً مال انسان است چون گاهي خداي سبحان مبايعه ميكند خريد و فروش ميكند با انسان گفتگو دارد چه اينكه در مناجات شعبانيه همين است.