▐♣*♣ ▐هرچه مي خواهد دل تنگت بگو...( به بهانه آغاز امامت مولاي منتظران) ▐♣*♣▐

[شكوه انتظار]

چشم هایم را می بندم.....

صدای دقیقه ها را خوب می شنوم. ....

زمان اگرچه تند حرکت می کند اما انگار، ایستاده است.

ثانیه ها با دقیقه ها رقابت می کنند اما هیچ کدام به مقصد نمی رسند!

هی دور می زنند و هی می دوند تا شاید به جمعه موعود برسند،

جمعه ای که از پس آن تمام دلهره های رسیدن، تمام می شود؛

جمعه ای که وعده داده شده روزی از میان این همه روزهای سخت،

انتظار را به پایان می رساند.....

چه قدر خسته ام؛ چقدر منتظر!.........

چه قدر چشم به راه!.......

هر جمعه، آخر هفته که می شود، ........

اطلسی ها را آب می دهم؛.......

کوچه را از عطر یاس پر می کنم و دسته گل نرگسم را در دست می گیرم تا

شایـــــــــد...........

اندوه این جاده های منتظر را چگونه طی کنم؟

که راه بس ناهموار طولانی است......

ای کاش پنجره ها باز شوند و فریادم را تا سرزمین های دور برسانند!

من کبوتر غمگینی را سراغ دارم که هر غروب جمعه،

آواز غربت را در رویای وصل خویش زمزمه می کند.

ای مسافر غریب،.......

ای غریبه آشنا! ...........

در کدامین باغ!؟؟؟؟؟؟

کدامین بستان!؟؟؟؟؟؟

کدامین بیابان تو را جست وجو کنم!؟؟؟؟؟

بعضی وقت ها که روزگار قصد می کند،

نیمه جانی را که در بدن دارم، از من باز ستاند،

یاد تو و رویای شیرین وصل توست که آرامم می سازد.

من دلم پیرتر از آن است که بیش از این سال های جدایی را دوام بیاورد.

ای کاش زودتر می آمدی

ای کاش زودتر می آمدم،

ای کاش فاصله ها کوتاه تر می شد!

در ابتدای هر هفته می ایستم و عطشناک،

سراب جمعه ها را درمی نوردم.

اگر قصه انتظار، نوشتنی بود،

شاید می توانستم قصه اشک های مذاب را تا لحظه رسیدنت بنویسم.

من در ابتدای هر هفته جمعه را انتظار می کشم تا با چشمه وصلش عطش مرا خاموش کند.

.........ای امام زمان .........
.........گل نرگسم.........
.........موعودا.........
.........نفسا.........

دقیقــــــــه ها،
ثانیــــــه ها،

زودتر ظهور کن!

کدامین جــــاده
امشب میگذارد سر به پای تو

[ملکوت* گامی تارهایی *]

جمعه هاي ديدنت چه دير مي رسند !

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

این جشنها برای من آقا نمی‌شود
شب با چراغ عاریه فردا نمی‌شود

خورشیدی و نگاه مرا می‌کنی ‌سفید
می‌خواستم ببینمت اما نمی‌شود

شمشیرتان کجاست؟ بزن گردن مرا
وقتی که کور شد گرهی وا نمی‌شود

یوسف! به شهر بی‌هنران وجه خویش را
عرضه مکن که هیچ تقاضا نمی‌شود

اینجا همه منند، منِ بی خیالِ تو
اینجا کسی برای شما ما نمی‌شود

آقا جسارت است ولی زودتر بیا
این کارها به صبر و مدارا نمی‌شود

تاچند فرسخی خودم ایستاده‌ام
تامرز یأس، تا به عدم، تا نمی‌شود

می‌پرسم ازخودم‌غزلی‌گفته‌ای‌ولی
با این همه‌ردیف،‌ چرا با نمی‌شود؟!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از دوري تو غمين و نالان هستم
وز کرده خود سخت پشيمان هستم

اصليت مارا تو اگر مي پرسي
ازکوفه ، ولي مقيم تهران هستم

آقا جان سلام ، دوباره آمده ام ، آمده ام با هزارجور شرمندگي
مولاي مهربانم ،‌شرمنده ام که آنقدر کوله بار گناه بر دوشم سنگيني مي کند
که وقتي شعبان از راه مي رسه ، تازه يادم مي آيد مولايي دارم
مولايي که چشم انتظار اهل شدن منتظرانشه

يادم مي افته که آقاي من هست ،‌مولاي من هست
اونم همين نزديکي ها ، نشسته منتظر و بيقرار
سرکوچه تنگ و بي انتهاي انتظار

يادم مي افته روز ولادتش نزديکه و به تکاپو مي افتم که کاري کنم
تمام توش و توانم رو ميذارم تا يکسال بي خيالي ام رو جبران کنم
شايد يه کم ، فقط يه کم از اين بار خجلت و شرمندگي کم کنم

خدا ميداند که از اعماق وجودم آتش زبانه مي کشد
از اينهمه غفلت ،‌اينهمه گناه ،‌اينهمه جهالت
جز شرمساري چه دارم که به پيشگاه تو عرضه کنم ؟

عزيز زهرا ،‌نگار بي همتا ، مولاي نازنينم
شرمنده ام ، شرمنده ام
شرمنده ام .................

[نرگس منتظر]

گفتم بنویسم به یاد تو،
یادم آمد که پیشتر از غافلان بوده ام .
گفتم بنویسم با عشق به تو،
یادم آمد هنوز عاشق نشده ام.
گفتم پس بگذار کمی باخورشید باشم برای طلوع،
یادم آمد که من سالها پیش غروب کرده ام.
گفتم پس بگذار کمی دعا کنم برای آمدنت

.

گفتم: اللهم عجل لولیک الفرج

[نرگس منتظر]

دلتنگم آقا ؛ دلتنگ دیدنت ؛ دلتنگ شنیدن صدای انا المهدی ت ...
تا کجای عمر باید هر شب درانتظار تو ستاره بشماریم٬ تا کدام روز و ماه باید مسافر دنیای غفلتها باشیم ٬ یامولا !

بیا ٬ که سقف آسمان زندگیمان راابر جهل و فساد پوشاند !بیا٬ که زمین تشنه باران است ! بیا ٬ که جگرهایمان را فراق٬رتگ سرخش را باخته است ٬ بیا از درون سوخته ایم ٬ مولا بیا ای مرهم دلهای خسته !

نمی دانم قلم سنگی برای دوری توچه می نویسد ٬ ولی همین را می دانم که او نیز هجاهای نام تو را دوت دارد و بی معطلیمی نگارد . بیا ٬ که قلب شیشه ای انتظارمان در هر بار ترکی برمی دارد و صبرمان راخزان به یغما می برد .

بلندای پرواز خورشید را کهمی بینم این سوال در ذهنم می روید ٬ که آشیانه خورشیدکجاست؟

کبوتران سپیدبال که نشانه هایآرامش آسمانند ٬ شبانگاهان در آغوش مهربان لانه ها ٬ اندام جان را در بستر آرامش مینهند٬ عقابها که سلاطین آسمانند در یورش تاریکیها دل به سکوت می سپارند و در دلکوهساران تمنای دستان پر محبت شب را دارند اما خورشید آشیانه اش کجاست؟

در کدامین بستر مهربانی ٬ دل پرخروشش به آرامش می نشیند؟

یک روز با خورشید همسفر شدم . دانستم که غروبش افسانه ای بیش نیست و مغرب و مشرق ٬ جز خطوط خیالی نیستند .

خورشید هرگز غروب نمی کند٬ خورشید معنای روشن طلوع است .

اما آشیانه خورشید رایافتم ٬ دل مردی چون مهدی (ع)!!!
این دل شماست ٬ که معبد خورشید است و این دل شماست که حلقه اتصال چشمه خورشید با نور پاکی و طراوت است .

اگر روزنه ای در دل توبگشایم ٬
خواهم دید که هزاران خورشید در آن سر به سجاده نورانیت گذارده اند و هرخورشید به گونه ای اشعه رحمت و برکت را به هر سو می پراکند.

آری ! می شناسمت ٬سالهاست که همتای تو را ندیده ام ٬ من موجودی هستم که از فرسنگها عقب تر آمده ام وچون به تو رسیده ام همراهت شده ام . پا به پای تو می آیم . تو را میشناسم

[شكوه انتظار]

ای نگاهت دوای هـــــر دردی
آرزو می كنم كه بـــــــرگردی
كاش من باخبر شـــوم روزی
لحظه ای بر دلم گــــذر كردی
زنده ام من به عشق دیدارت
بسته جانم به روی زیبــــایت
منتـــــظر مانده چشم گریانم
پس كجایی؟ دلم به قربــانت
مثل مهتاب و آسمان هستی
آفتابی ، تو مهربـــان هستی
با تو معنای عشق كامل شد
یار و مولای عاشقان هستی
جمعه ها دل كه بیقرارت شد
تا سحر چشم انتـــظارت شد
اشكها ریختم شبـــــــانگاهان
چون امیدم به نوبــــهارت شد
ای كه بر درد و غم دوا هستی
نور عشقی و با وفـــا هستی
بی تو طاقت ندارد این دل بیا
صبر تا كی كنم؟ كجا هستی؟

[شكوه انتظار]

عزیز دل با من که در گیر لحظه های سرد خاکیم
حرف بزنن
با من که دست به گریبان دغدغه های زمینیم
حرف بزن
دوست دارم صدای تو را بشنوم

که از پس ابرهای تیره غصه با من گرم و مهربان
حرف میزنی
امیـــــد من
نمیدانی
چقدر محتاج شنیدن صدا گرم توام
صدای تو که آرامش است و بخشش است و ...




کدامین جــــاده
امشب میگذارد سر به پای تو

[شكوه انتظار]

برای آمدنت می نویسم.
دستهایم گواه است
وقلم که در تکرار حرکاتش
جز نام تو را ننگاشت.
بی صبرانه روزها را در دقایق انتظار خواهم شمرد
می دانم که خواهی آمد
ای مسافر عشق و عدالت
کنار پنجره ای به وسعت انتظار نشسته ام
و چشم بر آسمان دار م .
شیشه ها با شبنم باران خیس شده .
کبوتری خود را به کنار پنجره می رساند .
بالهای سفیدس را به شیشه ها می زند
و مظلومانه نگا هم می کند.
اما من به تو می اندیشم ای بهانۀ حیات،... به تو
امشب گویی ستاره ها کمرنگ شده اند .
چه شده که تو را پیدا نمی کنم؟!
ای روشن ترین ستاره ...
می دانی همیشه به امید دیدار توست
که بیداری را به خواب ترجیح داده ام.


کدامین جــــاده
امشب میگذارد سر به پای تو

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

کاش می شد که خدا

اجازه ظهورت می داد

کاش می شد

که در این دیار غربت

ومیان موج غمها

به سکوت سرد وسنگین

رخصت خاتمه می داد

کاش می شد

جمعه ما

شاهد ابروی زیبای تو می شد

دیده نا قابل ما

فرش کیسوی تو می شد

کاش می شد

انتظار منتظر بپایان رسد

وهوا میزبان یاسها و

نسترنها

خاک پای مهدی زهرا شود

کاش می شد

تو هم از انتظار خسته شوی و

برای فرج دعا کنی

کاش می شد