روشهای تشخیص CAD
پس از ظهور آنژین قلبی و یا علائم دیگر بیماری CAD در قلب بیمار، چنانچه مورد نیاز باشد، پزشک برای فهم بیشتر وضع بیمار میتواند به یکی از روشهای زیر برای مطالعه و تشخیص بیماری اقدام کند:
نوار قلبی
نوار قلبی روشی است که در آن
الکترودهای ویژهٔ
ضربآهنگ قلب و چگونگی هدایت جریانهای قلبی را به نمایش در میآورد. ماهیچههای قلبی صدمه دیده و ماهیچههای سالم قلبی تریس (Trace) متفاوتی از خود به جای میگذارند و از اینرو در تشخیص بیماری موثرند.
در صورت وجود آنژین، گاهی پزشک آزمایش ECG را در حالت تنفسی فعال بیمار میسنجد. به این نوع آزمون Exercise ECG گویند.
اسپکت
اسپکت روش دیگری است که پزشک از وضع قلب میتواند کسب اطلاع کند. ماهیچههای سالم و مصدوم قلبی به میزان متفاوتی
رادیوایزوتوپ جذب میکنند. به ویژه، از رادیوایزوتوپهای
تالیوم و
تکنیتیوم در تستهای CAD استفاده زیادی.
پژواکنگاری قلب با استرس
پژواکنگاری قلب (
اکوکاردیوگرافی) مشابه آزمون اسپکت است با این تفاوت که اکوکاردیوگرافی از مواد پرتوزا استفاده نمیکند، و بجایش از
فراصوت بهره میبرد. با این مدالیته میتوان بطور زنده قلب را زیر نظر گرفت و مطالعه نمود.
گاهی بجای ورزش استرس (یا همان فعالیت) قلب را با تزریق داروهای ویژهای همانند
دوبوتامین انجام میدهند. این روش بخصوص برای بیماران سنین بالا (که توانایی ورزش را ندارند) مصرف دارد.
رگنگاری کرونری
با
پرتو ایکس میتوان تصاویری تهیه کرد که اطلاعات بسیار مفیدی را راجع به وضعیت سرخرگهای قلبی ارائه میدهد.
در این روش با یک
کاتتر، مواد کنتراستزا مستقیما به قلب تزریق میشوند، و بلافاصله تصاویر اخذ میگردند. از این روش بخصوص زمانی استفاده میگردد که پزشک احتمال عمل جراحی قلبی را در بیمار پیشبینی میکند.
رگنگاری با تشدید مغناطیسی
برخلاف رگنگاری (آنژیوگرافی) با پرتو ایکس، رگنگاری با تشدید مغناطیسی (MRA) یک روش غیر تهاجمیست، و از اینرو برای بیمارهایی که رگهای بسایر حساس و یا مشکلاتی با استفاده از کاتتر دارند، MRA مصرف روزافزونی را یافتهاست.