تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

عصر یک جمعه دلگیر دلم گفت
بگویم بنویسم

که چرا عشق به انسان نرسیده است
چرا آب به گلدان نرسیده است

و هنوزم که هنوز است
غم عشق به پایان نرسیده است

بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید،
بگوید، بنویسد

که چرا یوسف گمگشته به
کنعان نرسیده است

چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است
عصر این جمعه دلگیر

وجود تو کنار،
دل هر بی دل آشفته شود حس،
کجایی گل نرگس...؟

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چه دیده ها که دوخته به در شده و نیامدی
چه عمرها ز دوری تو سر شده و نیامدی

چه روزها که تا به شب نام توبرده شد به لب
چه چشمها که از غم تو تر شده و نیامدی

شنیده بودم از کسی که با بهار می رسی
ببین که از بهار هم خبر شد و نیامدی

بیا ببین در این جهان امام خوب و مهربان
اسیر فتنه ی زمان بشر شد و نیامدی

تمام غصه ام همین شده که گویم این چنین
و امشبم بدون تو سحر شد و نیامدی

صبا به یار آشنا بگو که شاعر شما
ز دوری رخ تو خونجگر شد و نیامدی

از این زمانه خسته ام بیا که دلشکسته ام
به حق مادری که منتظر شد و نیامدی

سید مجتبی شجاع

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دنيا پر از گل مي شود وقتي بيائي
تنها به هم پل مي شود وقتي بيائي

لبها همه خشكيده اند اي جان كجائي
هر روز و شبها خواندمت شايد بيائي

ماها همه مهر تو را در دل نشانديم
دستان پر مهر تو را بر لب فشانديم

كشتي عمر كوتهم بر گل نشسته
بازآ كه از دوري تو دل هم شكسته

بازآ تو اي اميد من مهدي كجائي
شادي نيايد بر لبم تا تو بيائي

اي تو طبيب درد بي درمان قلبم
من بي تو هر شب تا سحرها غرق دردم

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چه سالها که گذشت و بهار منتظر است
بهار ِ زخمی ِ پشت حصار منتظر است

چه سروها که به دست ِ تبر شهید شدند
شقایق ِ دل ِ ما ، داغدار منتظر است

از این لباس سیاه عزا ، دلش پوسید
سحر مگر برسد ، شام ِ تار منتظر است

بهانه گیر شدند و به گریه افتادند
ستاره کشت خودش را ، سه تار منتظر است

چه قدر پنجره باز است رو به سوی امید
چه قدر دلشده ی بیقرار منتظر است

مگر به مقصد ِ خورشید رو بگرداند
در ایستگاه ِ تغزّل ، قطار منتظر است

کویر شد دل عشّاق و آسمان خشکید
بیا که عشق ببارد ، بهار منتظر است
محمدرضا سلیمی

[ترنج* پله پله تا ملکوت *]

اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج بحقّ المهدی

و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و لا تجعلنا من مخالفیه فی زمن غیبته و ظهوره



جمعه ها وانتظار



در وا كن و به این قفس مرده جان بده
دیـوار هـا و فـاصـــلـــــه ها را تكان بده
مـا را ز دسـت زنـدگـی بـی امـان بگـیر
مـا را بـه دست حادثـه ای نـاگـهـان بده
تـا بـاورت كــنـنـد چـو فـواره ای بـلـــــند
خـود را بـه تـشنـگـان تـماشا نشان بده
بر هر چـه قـاب پـنـجــره ی رو بــه آفتاب
سـهـمی ز نــور، تـكـه ای از آسمـان بده
«زین خلق پر شكایت گریان شدم ملول»
این سفـره های واشده را آب و نـان بده

[ترنج* پله پله تا ملکوت *]

از نو شکفت نرگس چشم انتظاری ام

گل کرد خار خار شب بی قراری ام

تا شد هزار پاره دل از یک نگاه تو

دیدم هزار چشم در آیینه کاری ام . . .

[ترنج* پله پله تا ملکوت *]

بهار عشق شکوفا نمی شود بی تو
بیا که غنچه ی دل وا نمیشود بی تو

بر آی از افق ای آفتاب صبح امید
که شب رسیده و فردا نمی شود بی تو

هزار چشمه جوشان به دشتها جاریست
یکی روانه ی دریا نمی شود بی تو

ز سرد مهری شبهای هجر دلتنگم
بیا که عقده ی دل وا نمی شود بی تو

بیا،بیا گره از کار عاشقان بگشای
که عشق و عاطفه معنا نمی شود بی تو

[ترنج* پله پله تا ملکوت *]

چه خوشست من بميرم به ره ولای مهدی
سر و جان بها ندارد كه كنم فدای مهدی

همه نقد هستی خود بدهم به صاحب جان
كه يكی دقيقه بينم رخ دلگشای مهدی

نه هوای كعبه دارم نه صفا و مروه خواهم
كه ندارد اين مكان ها به خدا صفای مهدی

چه كنم چه چاره سازم كه دل رميده من
نكند هوای ديگر به جز از هوای مهدی

من دلشكسته هر دم به اميد درنشستم
كه مگر عيان ببينم رخ دلشگای مهدی

[ترنج* پله پله تا ملکوت *]

کی شود در ندبه های جمعه پیدایت کنم
گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم
می نویسم روی هر گل نام زیبای تو را
تا که شاید این شب جمعه ملاقاتت کنم
هر سحر با یاد تو در گریه ام می خوانمت
تا به کی از سوز دل ناله ز هجرانت دهم
چشمهای خسته ام بارد ز هجرانت عزیز
آنقدر بارم ز دیده تا که پیدایت کنم
هردم از نومیدی شمارم عقده های خویش را
تا به کی از پشت در آهسته نجوایت کنم
بی قرارم مهدیا از بهر دیدار رخت
تا به کی از مادرت زهرا تمنایت کنم ؟؟؟

[ترنج* پله پله تا ملکوت *]

سلام وارث تنهای بینشانیها!
خدای بیت غزلهای آسمانیها

نیامدی و کهنسالهایمان مُردند
در آستانهٔ مرگاند نوجوانیها

چقدر تهمتِ ناجور بارمان کردند
چقدر طعنه که: «دیوانه ها! روانیها!