تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تو می آیی و دست های مرا
پر از عطریاس و سحر می کنی

تو می آیی و لحظه های مرا
از احساس گل تازه تر می کنی

تو می آیی و چشم های مرا
برای شکفتن خبر می کنی

اگر خسته باشم از این انتظار
به این خسته آخر نظر می کنی

تو می آیی و با غزل های سبز
بهار جوان را صدا می زنی

به «انسانیت» بال و پر می دهی
به زخم «حقیقت» دوا می زنی

تو می آیی و مرهم آشتی
به سرتاسر کینه ها می زنی

تو می آیی و با طلوعی لطیف
چه نقشی به آینه ها می زنی!

نسیرین صمصامی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

شکسته شد دلم ازدسـت این و آن بی تو

چــگونه پر بکشم تا به آســـــمان بی تو

چقدر وعده ی فردا چـقدر جمعه ی بعد

ببیـــن که بر لبم آقا رسیـده جان بی تو

قسم به جـان عزیزت عزیز خسته شدم

از ایــن همه سـفر تا به جمکران بی تو

بــرای چشــــم به راهــت تمام ثانیه ها

چه کند می گذرد صاحب الزمان بی تو

ازاینهمه غم واندوه و بی کسی”الغوث”

از این زمانـه ی پر فتنه “الامان”بی تو

تمام خرجی ام ازسفره ی عنایت توست

وگرنه می شودم زهـر آب و نان بی تو

محمّدحسن بیات لو

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

این میوه ها رسیده و یاران گرسنہ اند

اینجا ڪہ ڪوفہ نیست!بیا عاشقت شدیم...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در خوابهاي بي سروسامانمان بمان

اي آخرين ستاره ي اندوه ِ آسمان


در کنج خلوت شب تشويش رخنه کن

با ما سرود ِ«ميرسم از راه»را بخوان


تصوير تو بزرگترين باور من است

مردي هميشه داشته لبخند بر لبان


مردي شبيه قصه ي خرما و نان عزيز

مردي شبيه قصه ي باباي مهربان


مردي شبيه تشنگي و بغض کودکان

مردي شبيه قصه ي سرخ ستارگان



مردي شبيه ماه ، مردي بريده دست

مردي شبيه مردترين مرد داستان ...


تصوير تو بزرگتر از باور من است

اي آشناي گمشده ي ناشناسمان



تا کي تمام هفته همين شعر باشد و

آواز دلشکسته ي اميد ، بعد از آن



جمعه به جمعه قصه به تکرار ميرسد

آواز دلشکستهي ما ، اشک جمکران



هفته به هفته خسته تر از قبل مي شويم

قطره به قطره اشک پس از آن پيات روان



آيينه ها پر از غم و ترديد ماندهاند

اشعار تلخ حسرت و ياس است بر زبان



در راه مانده ايم و کسي نيست در افق

تنها حضور توست اميد مسافران



چشمي به راه آمدنت دوختيم و باز

گوشي به راه کعبه ...

بر نغمه ي اذان ...

و باز هم جمعه و ..
خدای من
غروبش چه دلگیر است بی او...

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شاید برای آمدنت دیر کرده‌ای
وقتی نگاه آینه را پیر کرده‌ای

دیری است آسمان مرا شب گرفته است
خورشید من برای چه تأخیر کرده‌ای؟

این بارش بهاری من هم خلاصه شد
در آن دو قطره اشک که تبخیر کرده‌ای

قلب مرا شکستی و یادم نبود که
با تکه‌هاش عاطفه تکثیر کرده‌ای

با آتشی که داغ غم تو به دل زده
من را در عشق منشأ تأثیر کرده‌ای

وقتی که این همه ز غمت شکوه می‌کنم
شاید برای آمدنت دیر کرده‌ای

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

دیشب سه غزل نذر تو کردم که بیایی
چشمم به ره عاطفه خشکید ؛ کجایی؟؟

با شِکوه ی من چهره ی آدینه ترک خورد
از سوی تو اما نه تبسم ؛ نه ندایی

از بس که در اندیشه ی تو شعله کشیدم
خاکستر حسرت شده ام ؛ نیست دوایی؟

آمار تپشهای دلم را به تو گفتم
پرونده شد اندوه من از درد جدایی

سوگند به آوای صمیمانه ی نامت
از عشق فقط قصد من و شعر شمایی

هر فصل دلم بی تو ببین رنگ خزان است
آغاز کن ای گل ! سفر سبز رهایی

من منتظرم ! مرحمتی لطف و نگاهی
حیف است رسد مرگ من آقا ! تو نیایی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

زمان در تب نـوروز و نـگارم نرسیدست
جـهان محـو بهـارست و بهارم نرسیدست

سراسر همه گل روید از این خاک، ولیکن
بـه گلزار دلـم زهـره عـذارم نرسیدست

چه فرقی بکند کین شب عیدست، و یا روز
الا ای دل مـن لــیل و نـهارم نرسیدست

بپوشان رخ خود ای تو سـروش مه رنگین
کـه آن یــار مسیـحا به کنارم نرسیدست

تو ای باد بهاری مـده جولان به گلستان
روا نیست که خـوش نفحه سوارم نرسیدست

به ظاهر لب خندان و به باطن دل گریان
سُرورم همه بـاطل چو که یـارم نرسیدست

ز غم در تب و تابم ، و سوالم ز خود اینست
که سرخوش ز چه باشم چو قرارم نرسیدست

شدم شهره ی شهرم به دو چشمانِ سپیدم
بـه مرهـم ز نگـاهش، دل زارم نرسیدست

خـدایا مپسـندم دم مـرگی که قریبست
بگـویم بـه تـو حتـی به مزارم نرسیدست

بدان "منتظرا" مستی عشاق حرام است
درین لحظه که آن بـاده گسارم نرسیدست

اللّهم عجل لولیک الفرج

علیرضا قنادی

[نصرالله عاشق خداومولا]

میرسد روزی به پایان نوبت هجران او
میشود آخر نمایان طلعت رخشان او

میرسد روزی به دوران فصل زیبای ظهور
میرود ایام غیبت میرسد دوران او

میرسد آخر به پایان دوره ظلم و ستم
میرسد مرد عدالت ناجی دستان او

عاقبت آید ز ره آن باقی دست خدا
عاقبت گردد منور چهره پنهان او

زنده خواهد شد زمین از آن مسیحایی نفس
میرسد بر جسم خاکی نفخه رحمان او

میرسد فصل بهار از آن قدوم مهربان
میشود دنیا بهشت از قدرت یزدان او

غم مخور ای عاشق درمانده از ایام هجر
اندکی صبر آید از ره پرتو تابان او

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

زلــف شـب را به سراپـای سحــر می ریــزم
تا خود صبح به راه تو قــمر مـــــــی ریــــزم

ساحـل چشــم من از شوق به دریا زده است !
چشم بسته به سرش موج تماشازده اســـــت !

جمـعــه را سرمــه کشیـدیـم مگر برگـــردی ،
با همان سیصد و دلتنگ نفر برگـــــــــــردی

زندگــی نیست ممــات است ، تو را کم دارد !
دیدنت ارزش آواره شدن هــــــــــــــم دارد !

از دل تنــگ مـــــن آیــا خبــری هــم داری ؟
آشنا ، پشت سرت مختصری هـــــــم داری؟

لـذت درد تــو شـــد مـــزد دعـــای پــــدرم
من به این چشم کشم درد ، به جای پــــدرم

هیچ کس تاب و تب چشم تو را درک نکـرد
هیچکـس اشک شب چشــم تو را درک نکرد

مــــا کجـــــا درد کشیدیم بـــه اندازه تـــــو
روز و شب گریــــه ندیدیم به انــدازه تـــــو

منتـــی بر سر ما هـم بگــذاری، بــد نیسـت
آه، کم چشــــــم به راهم بگذاری ، بد نیست

نکنــــد منتظــــــــر مـــردن مایــی آقــــا ؟
منتـــظرهات بمیـــرند، میایـــــــی آقــــا ؟

به نظر می رسد این فاصله ها کم شدنی سـت،
غیرممکن تر از این خواسته ها هم شدنی ست!

دارد از جـــــــاده صدای جرســــــی مــی آیــد
مژده ای دل کـه مسیــــحــا نفــسی مــی آیــد !

منجــــی ما به خـداونـد قســـــــم آمدنی ست !
یوسف گـــــم شـده ی اهـل حـرم آمـدنی ست !

صابر خراسانی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

نسیم رحمتی از کوی یار می آید
قرار سینۀ هر بی قرار می آید

چکیده قطرۀ اشکی به روی سینه و باز
زمان فتنه سر آمد، نگار می آید

کمی خموش، گمانم ز سرزمین حجاز
صدای آمدن تک سوار می آید

در این سکوت گلوگیر و پر غم پاییز
به گوش زمزمه های بهار می آید

اگر شکست دلم ساقیا فدای سرت
سبوی شکسته هم شبی به کار می آید

فتاده ولوله ای بین سائلان حرم
که کوچه باز کنید سفره دار می آید

همین که پای بلا وا شود به جامعه ای
میانشان سخن از انتظار می آید

اگر مرا به غلامی خویش نشناسد
عجب خجالتی آقا به بار می آید

خبر دهید به زهرا ستارۀ سحرت
به انتقام تو با ذوالفقار می آید

حریم سینه به غم مبتلا شده چه کنم
دلم هوایی کربلا شده چه کنم

قاسم نعمتی