تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

برای آنکه بیایی به جاده می نگرم
برای تو چِقَدَر حرف دارد این جگرم

هنوز هفته به هفته پرم زمینگیر است
هنوز بال ندارم به آسمان بپرم

کویر خشکم و چشم انتظار بارانم
هنوز میوهء کالم ، هنوز بی ثمرم

دوباره کیسه خالی برایت آوردم
هنوز شکرخدا من گدای پشت درم

چقدْر جمعه گذشت و چقدْر مادرمن...
نیامدی چقدَر پیر تر شده پدرم

بدون تو چقدَر درد بی دوا دارم
بدون تو چه بلاها که آمده به سرم

همیشه دست نوازش تو میکشی به سرم
همیشه خوبی و...من هم همیشه دردسرم

مگر خود تو نگفتی مواظبم هستی
برس به داد دلم در گناه ، غوطه ورم

خودت اجازه نده بعد از این گناه کنم
خودت مراقب من باش، بی تو درخطرم

مگر دعای خودت کار را درست کند
که من قنوتْ بگیرم، دعای بی اثرم

دلم خوش است به این روضه ها و هیاتها
به این بهانه مگر ره به کوی تو ببرم

برای کرببلا و برای شش گوشه
میان روضه دلم تنگ شد برای حرم

محمد جواد پرچمی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

زمان لطف، صحبت از حقارتم نمی کنی
کریمی و نظاره بر لیاقتم نمی کنی

تو را ز یاد می برم زمان معصیت ولی
مرا مؤاخذه برای غفلتم نمی کنی

دلم شکسته و کسی به داد من نمی رسد
میان راه مانده ام، حمایتم نمی کنی؟!

چه نذرها نکرده ام که زیر و رو شود دلم
به هر دری که می زنم اجابتم نمی کنی

اسیر ظلمت دلم شدم عزیز فاطمه(س)
به یک دعا مرا غریق رحمتم نمی کنی؟!

اگر بناست سهم من همیشه دوری ات شود
چرا مرا نمی کشی و راحتم نمی کنی؟!

کسی من خراب را به سوریه نمی برد
در این بساط عاشقی ضمانتم نمی کنی؟!

...

محمد جواد شیرازی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تويي كه در نفست مي‌وزد شميم بهار
بيا به كوچه ما، عطر نرگسانه بيار

تو جاودانه‌‌تر از حس آفتاب و درخت
تو عاشقانه‌تر از شوق آب و شاليزار

براي از تو سرودن بهانه لازم نيست
حكايت نفس است و حلاوت تكرار

چه عطري از تو در آفاق من پراكنده ست
كه شعر، مست شده، واژه را نمانده قرار

چقدر شعر من از واژه "تو" لبريز است
چقدر ذوق من از انتظار تو سرشار

چقدر بي تو نفس مي‌كشم؛ دريغ از من
چقدر خسته ام از اين هواي تيره و تار

چه مي‌شود كه بيايي؟، چقدر رويايي است
در اين سياه زمستان، طلوع صبح بهار

محمد امین زاده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو می آیی و دست های مرا
پر از عطریاس و سحر می کنی

تو می آیی و لحظه های مرا
از احساس گل تازه تر می کنی

تو می آیی و چشم های مرا
برای شکفتن خبر می کنی

اگر خسته باشم از این انتظار
به این خسته آخر نظر می کنی

تو می آیی و با غزل های سبز
بهار جوان را صدا می زنی

به «انسانیت» بال و پر می دهی
به زخم «حقیقت» دوا می زنی

تو می آیی و مرهم آشتی
به سرتاسر کینه ها می زنی

تو می آیی و با طلوعی لطیف
چه نقشی به آینه ها می زنی!

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

شهره ی این دل مجنون شده افسانه بیا
جای من تا به ابد گوشه ی ویرانه بیا

زهر باشد نفسی بی تو اگر ماندن من
جام غم را ز فراقت همه پیمانه بیا

روز و شب گوشه خلوت همه ام چشم امید
عمر من طی همه در گوشه ی میخانه بیا

راز پنهان تو کی فاش شود ای مه ناز
عشق تو شمع و وجودم همه پروانه بیا

من نه تنها همه در بند تو مشتاق و اسیر
عالمی شد به رهت کشته و دیوانه بیا

من نه شکوه ز فراغت ، دل و جانم همه مرد
حسرت توست بدل داخل این خانه بیا

محمد مبشری

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

شبی میان همین روضه ها قبولم کن
به حرمت غم آل عبا قبولم کن

درون سینه ی من حبّ مرتضی جاریست
به حق فاطمه و مرتضی قبولم کن

برای اینکه به وصل تو دلربا برسم
گذاشتم همه را زیر پا، قبولم کن

ز لطف بی حدت آقا که کم نمی آید
بیا کرم کن و این دفعه را قبولم کن

گناه کرده ام آقا، ببخش، شرمنده
قبول، من بدم امّا شما قبولم کن

سلام منتقم کشته های دشت منا
به غربت شهدای منا، قبولم کن

به حق آن شهدایی که تشنه جان دادند
شبیه تشنه لب کربلا، قبولم کن

به ناله های جگر سوز حضرت باقر
به روضه خوان غم نینوا قبولم کن

به لحظه های پر از ماجرای کوفه و شام
به رأس رفته روی نیزه ها قبولم کن

وحید محمدی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

رویی نشان نداده دل از ما گرفته ای
اینگونه صبر از دل شیدا گرفته ای

زلفی ندیده ایم پریشان آن شدیم
روزی نداده ای شب ما را گرفته ای

روشن نکرده ای که چه تکلیف شوق ماست
در پشت ابر رفته ای و جا گرفته ای

چشمی ندید تیغ دو ابروی تو ولی
بس کشته ها ز کشور دلها گرفته ای

دل را زما به نرخ محبت خریده ای
این نسیه را به نقد دو دنیا گرفته ای

هفت آسمان قنوت تورا حمد میکنند
قران مگر برای تماشا گرفته ای

تا افتخار پای تو گردد نصیب چشم
از اشکهای منتظر امضا گرفته ای


شاعر : موسی علیمرادی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خورشيد عالمتاب من صبح طلوعت دير شد

در انتظار روي تو هر نوجواني پيرشد

ديدم بخوابم آمدي از جاده هاي دور دست

ناگه دلم گفتا که خوابخوب من تعبير شد

اين جمعه چون بگذشت و يار من نيامد از سفر

آياتغربت بار ديگر نازل و تفسير شد

بي روي تو افسرده ام ، غمگين و زار وخسته ام

عشقم اسير قسمت و با درد و غم تقدير شد

گفتي دلت را پاککن از غير ما گر عاشقي

دل با گلاب ناب عشق روي تو تطهير شد

باياد چشم نرگست، نرگس کشيدم در دلم

نرگس هم از هجران تو پژمرده و دلگير شد

از دوري رخسار تو جانم رسيده بر لبم

از زندگي هرعاشقي، بي رويماهت سير شد

شام فراق روي تو بسيار طولاني شده

خورشيد عالمتاب من صبح طلوعت دير شد

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

کاسه ی صبرم دگر لبریز شد آقا کجاست؟
این بهار زندگی پاییز شد آقا کجاست؟

سالها دنبال ذکری خاص گشتیم آخرش…
بهر بیماری ما تجویز شد: آقا کجاست؟

بُرده داغ هجر او من را به کنج خانه ام
کار من از این و آن پرهیز شد آقا کجاست؟

آنکسی که لطف او بر این دلم تابید و بعد…
…با نگاهش بنده ی ناچیز شد آقا ، کجاست؟

عصر غیبت در قنوت وتر جای ذکرها
بر لب هر عاشق شب خیز شد : آقا کجاست؟

عده ای در آخر هفته پیِ خوشحالی اند
جمعه ها برما چه حزن انگیز شد ، آقا کجاست؟

بسکه دم از او زدم این دل گرفته بوی او
سر درِ ویرانِ دل، آویز شد : آقا کجاست؟

مثل او وقتی که خواندم روضه ی شیب الخضیب
این زمینِ قلب ، حاصلخیز شد، آقا کجاست؟

تا که زهرا پشت در فرمود مهدی جان بیا
ذکر دیوار و در و قرنیز شد: آقا کجاست؟

شاعر:مهدی علی قاسمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دلم برای تو تنگ است ای سرا پاخوب
دلم برای تو تنگ است مثل تنگ غروب

چه لحظه های غریبی که بی تو میگذرند
چه روزگارعجیبی است بی تو ای محبوب

چقدربی تو به غربت شکست خاطرخاک
نیامدی وعطش درعطش زبانه کشید

نیامدی وزمین شعله شعله درتب شد
نشست خاطرآیینه هابه آه ملال

شکست خلوت آدینه ها به زمزم اشک
چقدر بی تو به حسرت دلم لبالب شد

نسیم نرگسی از گلشنی نمی خیزد
که تا به دامنش اندوه من بیامیزد

کسی کجاست غریب آشنا در این غربت؟
که از تبسم او روزگار تازه شود

و از شمیم نفس های اوغزل خیزد
تمام ثانیه ها بی تو میرود غمناک

ولحظه ها همه بی مهر تو غروب آلود
دلم هوای تو کرده است ای سخاوت محض

دلم هوای تو کرده است ای حلاوت وصل
دلم هوای تو کرده است باتمامت عشق

دلم هوای تو کرده است با تمام وجود
تودرکدام دیاری توبا کدام بهار؟

تودر کجای زمینی چه دیر شد دیدار
نشان کوی تو پرسیم از کدامین یار؟

زمین کویر تب آلوده ایست طوفان خیز
زمان خزان غم انگیز بی تو در تکرار !

بیا که مژده وصلت زمان به رقص آرد
بیاوداغ دل از خاطرزمین بردار !