تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شود آیا که شبی بر دل من یار شوی؟
یار این خسته ی غمدیده ی بیمار شوی؟

سینه ی غم زده ام بهر تو سوزد همه شب
دل من آب شده کی تو پدیدار شوی؟

با کلافی بنشستم سر بازار رخت
کی تو ای یوسف من بر سر بازار شوی؟

همچو یعقوب شده دیده ام از درد فراق
کی به پیراهن خود نور شب تار شوی؟

هر که مشتاق تو شد گوشه ی چشم تو خرید
شود آیا که مرا هم تو خریدار شوی؟

ز غم غربت تو شام غریبان شده دل
چه شود گر تو مددکار دل زار شوی؟!

شعله ی خیمه ی آتش زده گوید که بیا
زائر بی کفنی بی سر و خونبار شوی؟!

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

ندیدمت که بگویم چقدر زیبایی
نیامدی که ببینم شبیه زهرایی

برای دیدن رویت زخواب برخیزم
نوید آمدنت کی دهد دل‌آرایی

دلم هوای تو دارد بیا که دلتنگم
تو خویش آگهی از راه و رسم شیدایی

نظر بلندتر از تو نمی‌شود پیدا
بگویمت تو همیشه عزیز دل‌هایی

غزل برای سرودن بهانه می‌خواهد
و تو بهانه‌ الهام این غزل‌هایی

تو از قبیله نیکان روزگارانی
تو از قبیله عشقی امیر تقوایی

بیا قسم دهمت جان مادرت زهرا
بیا، بیا که ببینیم چقدر زیبایی

فرائی از نفس افتاده از ملال فراق
نمانده است دگر ذره‌ای شکیبایی

عبدالمجيد فرائي

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

من شنیدم که شما فصل بهاری آقا

به دل خسته ی ما صبر و قراری آقا

عمر امسال گذشت و خبری از تو نشد

هوس آمدن این جمعه نداری آقا؟

در هیاهوی شب عید، تو را گم کردیم

غافل از اینکه شما اصل بهاری آقا

راستی بی نفست حال که تحویلی نیست

چه شود سر به سر خسته گذاری آقا

هفت سین، سین سرور قدمت کم دارد

زرد هستیم اگر سبز نباری آقا

اگر از آب، هوا، قافیه تحریم شویم

نیست غم تا نظر لطف، تو داری آقا

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

هیچ کس کاش نباشد نگهش بر راهی
جشم بر در بود و دلبر او دیر کند

کاش چشم گل زهرا به دل ما افتد
با نگاهش به دل غمزده تاثیر کند

کاش از روی ترحم گذرد بر دل من
و بسازد دل ویرانه و تحویل کند

کاش صاحب نفسی همدم این خسته شود
که زگرمی لبش مسئله تغییر کند

چندسالی است که از هجر رخش می گرییم
کاش بانیم نگه ازهمه تقدیرکند

کاش با آن قلم عشق شبی نام مرا
در میان صحف فاطمه تحریر کند

کاش روزی بزند تکیه به دیوار حرم
باهمان لحن علی نغمه تکبیرکند

کاش جز مجلس او جای دگر پا ننهم
تا فقط مجلس اوجان مرا سیر کند

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی
«تا با تو بگویم غم شب های جدایی»

اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران
«چون عودم و از سوختنم نیست رهایی»

«من در قفس بال و پر خویش اسیرم»
ای کاش تو یکبار به بالین من آیی

در بنده نوازی و بزرگی تو شک نیست
من خوب نیاموختم آداب گدایی

عمری ست که ما منتظر آمدنت، نه
تو منتظر لحظه ی برگشتن مایی

می خواستم از ماتم دل با تو بگویم
از یاد رود ماتم و دل چون تو بیایی

امشب شده ای زائر آن تربت پنهان؟
یا زائر دلسوخته ی کرب و بلایی

ای پرسشِ بی پاسخِ هر جمعه ی عشّاق
آقا تو کجایی؟ تو کجایی؟ تو کجایی؟

یوسف رحیمی

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

در بين هر مناجات با وعده ملاقات


ساعات بگذرانم در انتظار مهدي




شب تا سحر بسوزم ديده به در بدوزم


چون شمع نيمه جانم در انتظار مهدي




جمعه به جمعه نالم ناله برد مجالم


ياسين و ندبه خوانم در انتظار مهدي




من نذر صبح نورم وقف شب ظهورم


زنده اگر بمانم در انتظار مهدي




هر لحظه دارم اميد بينم جمال خورشيد


مانند سايبانم در انتظار مهدي




داني كه اهل دردم شب گرد و كوچه گردم


هر سو سري كشانم در انتظار مهدي




باشد گواه صبرم چشمان پر ز ابرم


وين اشك خونفشانم در انتظار مهدي




با سوره تبارك در اين مه مبارك


همچون فرشتگانم در انتظار مهدي




گر قلب خسته دارم شمشير بسته دارم


پيرم ولي جوانم در انتظار مهدي




اي پيك هر شب من لبيك بر لب من


اين است ارمغانم در انتظار مهدي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«گر نیایی فقیر می میرم»

مثل دنیا حقیر می میرم

چون کبوتر که در قفس حبس است

تک و تنها اسیر می میرم

ای شکوه ترنم باران

در فراقت کویر می میرم

توی شهر دلم زمین لرزه است

زیر آوار پیر می میرم

بی تو زجرآور است جان کندن!

وای بر من؛ چه دیر می میرم!

تو بیا، می خورم قسم به خدا

چون بگویی بمیر، می میرم

«مهدیا» ای تمام هستی من

گر نیایی فقیر می میرم

فاطمه معین زاده

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا
ای عیسی پنهان شده بر طارم مینا بیا

از هجر روزم قیر شد دل چون کمان بد تیر شد
یعقوب مسکین پیر شد ای یوسف برنا بیا

ای موسی عمران که در سینه چه سیناهاستت
گاوی خدایی می‌کند از سینه سینا بیا

رخ زعفران رنگ آمدم خم داده چون چنگ آمدم
در گور تن تنگ آمدم ای جان باپهنا بیا

چشم محمد با نمت واشوق گفته در غمت
زان طره‌ای اندرهمت ای سر ارسلنا بیا

خورشید پیشت چون شفق ای برده از شاهان سبق
ای دیده بینا به حق وی سینه دانا بیا

ای جان تو و جان‌ها چو تن بی‌جان چه ارزد خود بدن
دل داده‌ام دیر است من تا جان دهم جانا بیا

تا برده‌ای دل را گرو شد کشت جانم در درو
اول تو ای دردا برو و آخر تو درمانا بیا

ای تو دوا و چاره‌ام نور دل صدپاره‌ام
اندر دل بیچاره‌ام چون غیر تو شد لا بیا


نشناختم قدر تو من تا چرخ می‌گوید ز فن
دی بر دلش تیری بزن دی بر سرش خارا بیا

ای قاب قوس مرتبت وان دولت بامکرمت
کس نیست شاها محرمت در قرب او ادنی بیا

ای خسرو مه وش بیا ای خوشتر از صد خوش بیا
ای آب و ای آتش بیا ای در و ای دریا بیا

مخدوم جانم شمس دین از جاهت ای روح الامین
تبریز چون عرش مکین از مسجد اقصی بیا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خورشيد عالمتاب من صبح طلوعت دير شد
در انتظار روي تو هر نوجواني پيرشد


ديدم بخوابم آمدي از جاده هاي دور دست
ناگه دلم گفتا که خوابخوب من تعبير شد


اين جمعه چون بگذشت و يار من نيامد از سفر
آياتغربت بار ديگر نازل و تفسير شد


بي روي تو افسرده ام ، غمگين و زار وخسته ام
عشقم اسير قسمت و با درد و غم تقدير شد


گفتي دلت را پاککن از غير ما گر عاشقي
دل با گلاب ناب عشق روي تو تطهير شد


باياد چشم نرگست، نرگس کشيدم در دلم
نرگس هم از هجران تو پژمرده و دلگير شد


از دوري رخسار تو جانم رسيده بر لبم
از زندگي هرعاشقي، بي رويماهت سير شد


شام فراق روي تو بسيار طولاني شده
خورشيد عالمتابمن صبح طلوعت دير شد

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دنيا پر از گل مي شود وقتي بيائي
تنها به هم پل مي شود وقتي بيائي

لبها همه خشكيده اند اي جان كجائي
هر روز و شبها خواندمت شايد بيائي

ماها همه مهر تو را در دل نشانديم
دستان پر مهر تو را بر لب فشانديم

كشتي عمر كوتهم بر گل نشسته
بازآ كه از دوري تو دل هم شكسته

بازآ تو اي اميد من مهدي كجائي
شادي نيايد بر لبم تا تو بيائي

اي تو طبيب درد بي درمان قلبم
من بي تو هر شب تا سحرها غرق دردم