تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

خستگان عشق را ايام درمان خواهد آمد
غم مخور! آخر طبيب دردمندان خواهد آمد



آنقدر از كردگار خويشتن اميدوارم
كه شفابخش دل اميدواران خواهد آمد



باغبانا سختي دي ماه سي روز است و آخر
نوبهار و نغمه مرغ خوش الحان خواهد آمد



بلبل شوريده دل را از خزان برگو ننالد
باغ و صحرا سبز و اين دنيا گلستان خواهد آمد



دردمندان، مستمندان، بي پناهان را بگوييد
مصلح عالم، پناه بي پناهان خواهد آمد


از خدا روز فرج را اي فلج كاران بخواهيد
كاين جهان روزي كسي را تحت فرمان خواهد آمد



نيست شك از عمر اين دنيا اگر يك روز ماند
ذات قائم حجت خلاق سبحان خواهد آمد



صبر كن يا فاطمه، اي بانوي پهلو شكسته
قائمت با شيشه دارو و درمان خواهد آمد

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

رها کنید دگر صحبت مداوا را

فراق اگر نکشد ، وصل می کشد ما را


تمام عمر تو ما را نظاره کردی و ما
ندیده ایم هنوز آن جمال زیبا را


شراره های دلم اشک شد ز دیده چکید
ببین چگونه به آتش کشید، دریا را


قسم به دوست که یک موی یار را ندهم
اگر دهند به دستم ، تمام دنیا را


به شوق انکه ز کوی تو ام نشان آرد
به چشم خویش کشیدم غبار صحرا را


جنون کشانده به جایی مرا که نشناسم
طریق کعـبه و بتخانه و کلیسا را


تمام عمر به خورشید و ماه ناز کنم
اگر به خانه تاریک من نهی پا را


نسیم صبح ز راهی که امدی برگرد
ببر سلام ز من آن عزیز زهرا را

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

خدا كند كه دل من در انتظار تو باشد
درون كلبه قلبم همیشه جای تو باشد

مرا نسیم نگاهت به باغ آینه‌ها برد
خوشا كبوتر عشقی كه در هوای تو باشد

قنوت سبز نمازم به التماس درآمد
چه می‌شود كه مرا سهمی از دعای تو باشد

به گور می‌برد ابلیس آرزوی دلش را
اگر كه تكیه دستم به شانه‌های تو باشد

در این دیار حریمی برای حرمت دل نیست
بیا حریم دلم باش تا سرای تو باشد

خدا كند كه دلم را به هیچكس نفروشم
خدا كند كه دل من فقط برای تو باشد

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

مثل نسیم آمدنت ناگهانی است
مثل شمیم یاس، حضور تو آنی است

مثل بهار در همه جا پخش می شود
اخبار سبز صبح ظهورت جهانی است

مثل نماز و روزه فراگیر می شود
مهرت چرا که ریشه ی آن آسمانی است

دیگر کسی وساطت باطل نمی کند
دیگر چه جای خواهش و پا در میانی است

آغاز دوره ی «أرِنی» گفتن دل است
پایان آیه های غم «لن ترانی» است

انگار دلخوری که ز یاد تو غافلیم
فهمیده ای تو هم که دعامان زبانی است

صد فاطمیه رفت و نشد فاطمی شویم
تنها امید ما به همین روضه خوانی است

ای کوه صبر از غم زهرا شدی تو آب
با یاد کوچه سینه ات آتشفشانی است

در پشت در برای ظهورت دعا کند آن مادری
که قامتش از غم کمانی است

سید محمد میرهاشمی

اللهم عجل لولیک الفرج

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

نیامدم به سراغت , مرا مگر تو ببخشی
گلایه های دلم را به یک نظر توببخشی

نشسته ام سر راهت چه می شود به نگاهی
غریب خاطره ها را در این سفر توببخشی

مگو نجیب زمانه , ز چشم ما گله داری
مگر نه وعده نمودی که بیشتر توببخشی؟!

شبانه حرف دلم را اگر برای تو گفتم
خیال من همه این بود مرا سحر توببخشی

شکو فه های غزل را به پیش پای تو ریزم
به یک نگاه صمیمی مرا اگر توببخشی!

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

رها کنید دگر صحبت مداوا را

فراق اگر نکشد ، وصل می کشد ما را


تمام عمر تو ما را نظاره کردی و ما
ندیده ایم هنوز آن جمال زیبا را


شراره های دلم اشک شد ز دیده چکید
ببین چگونه به آتش کشید، دریا را


قسم به دوست که یک موی یار را ندهم
اگر دهند به دستم ، تمام دنیا را


به شوق انکه ز کوی تو ام نشان آرد
به چشم خویش کشیدم غبار صحرا را


جنون کشانده به جایی مرا که نشناسم
طریق کعـبه و بتخانه و کلیسا را


تمام عمر به خورشید و ماه ناز کنم
اگر به خانه تاریک من نهی پا را


نسیم صبح ز راهی که امدی برگرد
ببر سلام ز من آن عزیز زهرا را

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

من به قر بان نگاه مست تو
بوسه گاه لحظه هایم ،دست تو


ای غریب جاده های سرد من
ساکن پس کو چه های درد من


محو احسا س قشنگت ،مانده ام
واژه ها از چشم مستت، خوانده ام


با نگاه تو چراغان ،گشته ام
همچو چشمت، نورباران گشته ام


همدم شبهای تنها یی شدم
مثل شبهای تو یلدایی شدم


ای سر انجام تمام هستی ام
باده چشمت دلیل مستی ام


من که احساس تو را بو سیده ام
از می تلخ لبت ،نوشیده ام


مرغ رام و سر براهت ،گشته ام
غرق احساس گناهت، گشته ام


دیگر از شهر غز لهایم ،مکو چ
بی نگاهت ، مثنوی ها هیچ و پو چ


از نگاهم خوشه غم را بچین
هستی من ، مستی من را ببین

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

وقت است که از چهره ی خود پرده گشایی
«تا با تو بگویم غم شب های جدایی»

اسپندم و در تاب و تب از آتش هجران
«چون عودم و از سوختنم نیست رهایی»

«من در قفس بال و پر خویش اسیرم»
ای کاش تو یکبار به بالین من آیی

در بنده نوازی و بزرگی تو شک نیست
من خوب نیاموختم آداب گدایی

عمری ست که ما منتظر آمدنت، نه
تو منتظر لحظه ی برگشتن مایی

می خواستم از ماتم دل با تو بگویم
از یاد رود ماتم و دل چون تو بیایی

امشب شده ای زائر آن تربت پنهان؟
یا زائر دلسوخته ی کرب و بلایی

ای پرسشِ بی پاسخِ هر جمعه ی عشّاق
آقا تو کجایی؟ تو کجایی؟ تو کجایی؟


شاعر : یوسف رحیمی

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

من به قر بان نگاه مست تو
بوسه گاه لحظه هایم ،دست تو


ای غریب جاده های سرد من
ساکن پس کو چه های درد من


محو احسا س قشنگت ،مانده ام
واژه ها از چشم مستت، خوانده ام


با نگاه تو چراغان ،گشته ام
همچو چشمت، نورباران گشته ام


همدم شبهای تنها یی شدم
مثل شبهای تو یلدایی شدم


ای سر انجام تمام هستی ام
باده چشمت دلیل مستی ام


من که احساس تو را بو سیده ام
از می تلخ لبت ،نوشیده ام


مرغ رام و سر براهت ،گشته ام
غرق احساس گناهت، گشته ام


دیگر از شهر غز لهایم ،مکو چ
بی نگاهت ، مثنوی ها هیچ و پو چ


از نگاهم خوشه غم را بچین
هستی من ، مستی من را ببین

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

مثل نسیم آمدنت ناگهانی است
مثل شمیم یاس، حضور تو آنی است

مثل بهار در همه جا پخش می شود
اخبار سبز صبح ظهورت جهانی است

مثل نماز و روزه فراگیر می شود
مهرت چرا که ریشه ی آن آسمانی است

دیگر کسی وساطت باطل نمی کند
دیگر چه جای خواهش و پا در میانی است

آغاز دوره ی «أرِنی» گفتن دل است
پایان آیه های غم «لن ترانی» است

انگار دلخوری که ز یاد تو غافلیم
فهمیده ای تو هم که دعامان زبانی است

صد فاطمیه رفت و نشد فاطمی شویم
تنها امید ما به همین روضه خوانی است

ای کوه صبر از غم زهرا شدی تو آب
با یاد کوچه سینه ات آتشفشانی است

در پشت در برای ظهورت دعا کند آن مادری
که قامتش از غم کمانی است

سید محمد میرهاشمی

اللهم عجل لولیک الفرج