تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در بين هر مناجات با وعده ملاقات

ساعات بگذرانم در انتظار مهدي

شب تا سحر بسوزم ديده به در بدوزم

چون شمع نيمه جانم در انتظار مهدي

جمعه به جمعه نالم ناله برد مجالم

ياسين و ندبه خوانم در انتظار مهدي

من نذر صبح نورم وقف شب ظهورم

زنده اگر بمانم در انتظار مهدي

هر لحظه دارم اميد بينم جمال خورشيد

مانند سايبانم در انتظار مهدي

داني كه اهل دردم شب گرد و كوچه گردم

هر سو سري كشانم در انتظار مهدي

باشد گواه صبرم چشمان پر ز ابرم

وين اشك خونفشانم در انتظار مهدي

با سوره تبارك در اين مه مبارك

همچون فرشتگانم در انتظار مهدي

گر قلب خسته دارم شمشير بسته دارم

پيرم ولي جوانم در انتظار مهدي

اي پيك هر شب من لبيك بر لب من

اين است ارمغانم در انتظار مهدي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولا عزيز ! روح تمام نوشته هام

از بيکران عشق به چشمانتان سلام

قلبم شبيه چشم شما صاف و روشن است

در سايه سار لطف تو ايام هم به کام

در يک بهار سبز در آغاز فصل ها

غوغاي عطر توست نوازشگر مشام

اين اشکها مال تو هستند بي دريغ

دريا ز مهر توست که مانده علي الدوام

من عاشقانه تشنه ديدار مي شوم

بي هيچ بال، راهي پرواز،بي کلام

آه اي عزيز! دست تمناي ما بگير

مولا شکوفه کن به تنِ خيس دستهام

من با خيال وصل تو قانع نمي شوم

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

با همه ی لحن خوش آوایی ام
دربدر کوچه ی تنهایی ام

ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر
نغمه ی تو از همه پرشورتر

کاش که این فاصله را کم کنی
محنت این غافله را کم کنی

کاش که همسایه ی ما می شدی
مایه ی آسایه ی ما می شدی

هر که به دیدار تو نائل شود
یک شبه حلال مسائل شود

دوش مرا حال خوشی دست داد
سینه ی ما را عطشی دست داد

نام تو بردم لبم آتش گرفت
شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه ی جان منست
نامه ی تو خط امان منست

ای نگهت خواستگه آفتاب
بر من ظلمت زده یک شب بتاب

پرده برانداز ز چشم ترم
تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یار و مددکار ما
کی و کجا وعده ی دیدار ما ؟

[نسيم وحي]

نامت گل است كنیه ات آفتاب .......
از عشیره گل های نرگسی و از نسل گل های محمدی
به روشن نور تو ، هنوز سپیده ای طلوع نكرده است .
ای مفهوم بلند آیات روشنگر قدر در انتظار ..........
نامت گل است كنیه ات آفتاب ، روز خداست سپیده میلادت
چه قدر روشنی ات با آفتاب ، در دسترس
و مهربانی ات مثل باران همیشگی است
نامت گل است ، كنیه ات آفتاب
شناسنامه ات دیباچه دریاست !
ای سرا پا همه خوبی !
می آیی ! یك روز در حوالی فروردین ، با دستانی بهارآور
و چشمانی كه از هر سویش هزار صبح دامن گسترانیده اند و هزار روشنی آغاز می شود
می آیی ، یك روز از پس این اكنون های سرگردان
از پس این همیشه های گنگ
و زمین یكباره از خواب چندین هزار ساله اش بیدار می شود
ای روز آمدنت شگرف !
نامت شبیه «« قدر »» بلند است و روشن
و به اندازه «« كوثر »» زلال و مثل «« شمس »» تابناك
تپنده تر از باران چون «« یس »»
زیباتر از گل چون «« محمد »»
عاشق تر از آفتاب چون «« یوسف »»
نامت قیامت «« والفجر »» است
نامت گل است و كنیه ات آفتاب
ای صبور تر از ایوب ، بت شكن تر از ابراهیم
نوشته اند فریادت بلندتر از ذوالفقار است
چشمانت به مدینه می ماند ، دلتنگ و روشن
گریه ات به گریه های بی كسی علی می ماند
نوشته اند صدایت شبیه صدای حسین است گرم و مهربان
دلتنگی ات به فاطمه شبیه است
سكوتت به روزهای جمعه !
و نوشته اند آمدنت به باران می ماند كه از هزار صبح زیباتر است
ایستادنت به آفتاب می ماند ، روشن و بلند
نگاهت به كربلا می ماند ، سوز ناك و عطشان
دستانت به آسمان می ماند كریم و مهربان
ای پنهان پیدا ! زمین چشم به راه عدالت توست ، می آیی
شكوهمندتر از بهار و آن گه به یمن آمدنت سرنوشت زمین رقم می خورد .....

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آقای من باکوله باری از عدالت خواهد آمد
او بانسیمی از نماهنگ سخاوت خواهد آمد

آقای من در صبحگاهی پر ز شبنم
با قامتی رعنا و با تیغ شجاعت خواهد آمد

آقای من در محملی غرق سعادت
در پهنه ای هم قد سینای رسالت خواهد آمد

آقای من بر شیعیان زیبا نظر کرد
او با کلامی قاطع و اوج صلابت خواهد آمد

آقای من مستظهر از نور الهی است
آقای من باقامت سبز هدایت خواهد آمد

آقای من زیبا کند جان جهان را
او با ردای احمدو تخت ولایت خواهد آمد

آقای من بر خستگان ره رئوف است
او با عصای موسی ولطف و عنایت خواهد آمد

آقای من در پرده غیب است اما
با ذوالفقار حیدر ومُهر امامت خواهد آمد

آقای من در انتظار عشق شیعه است
او با سپاهی عاشق پاک شهادت خواهد آمد

عمریست ما در حسرت روی چو ماهیم
آقای من در هاله ای ازنور و رحمت خواهد آمد

آقای من احیا کند رسم پیمبر
آقای من در محمل زیبای صفوت خواهد آمد

آقای من خنیاگر عشق حسین است
او با ردای سرخ وخونین شهادت خواهد آمد

آقای من بر هم زند دنیای مستی
آقای من با عطرجانبخش کرامت خواهد آمد

از تیغه شمشیر او ریزش کند عدل
آقای من در کسوت سبز عدالت خواهد آمد

آقای من چشمان ما بسته به راه است
آقای من بامرکب نور و رشادت خواهدآمد

[صافات]

مه من نقاب بگشا ز جمال کبریایی

که بتان فروگذارند اساس خودنمایی

شده انتظارم از حد چه شود ز در درآیی

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چه کنم که هست اینها گل باغ آشنایی

[نصرالله عاشق خداومولا]

دست ها رو به سماء
گوشه چشم عزیزم گریان
منعکس از دل کوه
یک صدا زمزمه وار
یارب آن منتقم آل عبا را برسان .
چک چک آب به روی صخره
نقمه بلبل سرگشته عشق
پرش چابک آهوی کویر
همشان عقربه وقت شمار
که خدا رونق بستان و صفا را برسان
من که از سهم طبیعت دورم
نور خورشید فقط مال من است
تا در این ظلمت نادانی و جهل
نفسی ساز کنم
و دعایی بکنم
یا رب آن مرهم غم ها و شفا را برسان

[مناجات**انتظار سبز مهدوی**]

اي وجودت آسمان را آبرو
اي سوار سبز پوش آرزو
اي اميد شاپرکهاي غريب
اي دليل آيه امن يجيبب
اي کليد قلبها در دست تو
کوچه هاي شهر دل، بن بست تو
اي صداي بلبلان عشقباز
آرزوي چشمهاي نيمه باز
پرچم سبزت دليل آفتاب
در دل شبهاي مشتاقان بتاب
اي فداي اشکهايت، ابرها
رنگ و بوي روشن گلبرگها
وارث عدل و صداي چاه ها
در خط صبرت عدالت خواه ها
کشت ما را انتظارت، دلبرا
از پس اين ابر بي باران درآ
غرق شد دنياي ما در سرب ها
در صداي تير و خشم بمب ها
کاش چشم جغدها بيدار بود
صبح فردا وعده ديدار بود

[معصوميان]

بوي بهار تو
خوشحالم از اين که بايد، در انتظار تو باشم
فصل تو را گل بخندم، بوي بهار تو باشم
هر جمعه نرگس بچينم، از کوچه باغ خيالت
گُلبو شوم از خيالت، تا بي قرار تو باشم
مانند پروانه گِردِ مهر منيرت بگردم
در بزم نورت بِرَقصم، آيينه دار تو باشم
بر مرکبي از سپيده، بر بوي ظلمت بتازم
فردا که عدل تو گُل کرد، با ذوالفقار تو باشم
در جمکران نگاهت، يک قبله حاجت بخوانم
عَجِّل علي... قبلة عشق! تا در کنار تو باشم
يک آرزو مانده بر دل، مي داني آقا خودت چيست
پيش از ظهورت نميرم، در روزگار تو باشم
مي دانم اما... چه تلخ است! تقدير من غير از اين نيست
يا از فراقت بميرم، يا بي قرار تو باشم

[معصوميان]

آرامش طوفانى
طلوع مى‏كند از آفتاب پنهانى
ز سمت مشرق جغرافياى عريانى
دوباره پلك دلم مى‏پرد نشانه چيست؟
شنيده‏ام كه مى‏آيد كسى به مهمانى
كسى كه سبزتر است از هزار بار بهار
كسى شگفت كسى، آن چنان كه مى‏دانى
تو از حوالى اقليم ناكجا آباد
بيا كه مى‏رود اين شهر رو به ويرانى
در انتظار تو تنها چراغ خانه ماست
كه روشن است در اين كوچه‏هاى ظلمانى
كنار نام تو لنگر گرفت كشتى عشق
بيا كه نام تو آرامشى است طوفانى