تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

بهار آرام مى‏ آید به دیدار گل نرگس

نسیم فتح و پیروزى ز گلزار گل نرگس

صبا بر صحن باغستان سرود مهر مى ‏خواند

گلاب از عرش مى ‏ریزد به دربار گل نرگس

گل ناهید مى‏ سوزد زهجران دل عاشق

ستاره کام مى‏ گیرد ز دیدار گل نرگس

رواق ابروى احمد، فروغ دیده آدم

توان نور خورشیدى ز رخسار گل نرگس

قرار زورق نوح، و حجاب نیل موسایى

عروج قامت عیسى ز انوار گل نرگس

بهاران، مژده میلاد مهدى را بیان دارد

تمام قدسیان دیگر پرستار گل نرگس

گل نرگس ز چشم عاشقان پنهان نمى‏ ماند

خوشا چشمى که مى ‏ماند وفادار گل نرگس

خوشا چشمى که مى‏ گرید به شوق دیدن رویش

خوشا قلبى که مى‏ باشد گرفتار گل نرگس

بگو اى جلوه سینا بگو اى عروة‏الوثقى

جهان آرام مى ‏گیرد ز گفتار گل نرگس

بگو اى زاده زهرا، بگو اى صاحب دلها

بگو اى آخرین معصوم و مهیار گل نرگس

منم فرزند مکه، جان احمد، وارث حیدر

یدالله فوق ایدیهم بود یار گل نرگس

منم مصلح، منم منجى، منم هادى، منم مهدى

منم غم خوار محرومان و دلدار گل نرگس

گل سوسن، گل مریم، گل اختر، گل لاله

گل امید مى‏ روید ز گلزار گل نرگس

گل دیگر نمى‏ خواهم بجز باغ گل زهرا

دل مشتاق آشفته خریدار گل نرگس …

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

یا صاحب الزمان;بهار، طراوتش را مدیون یک گل است. بیا ای گل زیبای نرگس!

“اللهم عجل لولیک الفرج”


زیباترین بهارم پایان انتظار است

هر گه رسد نگارم بهار در بهار است

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تقصیر ماست غیبت طولانی شما
بغض گلو گرفته ی پنهانی شما

برشوره زار معصیتم گریه می کنم
جانم فدای دیده ی بارانی شما

پرونده ام برای شما دردسر شده
وضع بدم دلیل پریشانی شما

ای وای من!که قلب شما را شکسته ام
آقا چه شد تبسم رحمانی شما؟

ای یوسف مدینه مرا هم حلال کن
عفو و گذشت سنت کنعانی شما

آیا حقیقت است که اصلاٌ شبیه نیست؟
رفتار ما به رسم مسلمانی شما

صدها هزار نوح و سلیمان نشسته اند
در انتظار منسب دربانی شما

عشاق شهر یکسره تعریف می کنند
از لحن و صوت مکی قرآنی شما

نشنیده یاد روضه ی گودال کرده ام
دل می برد تلاوت روحانی شما

این اشک روضه حال مرا خوب کرده است
ردخور نداشت نسخه ی درمانی شما

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

به دل گفتم چرا با غم عجینی؟
چرا هر عصر جمعه،دل غمینی؟

به ناگه اشك چشمم ناله سر داد
دلم از غصه اش فریاد سر داد

كه تو آخر نمیدانی،كسی هست
كه عهدی با دل هر عاشقی بست

همه گویند چرا این دل چنین است؟!
به عصر جمعه ها عاشق غمین است

بگویم من تو را از عهد این دل
كه فریاد دو دو صد فریاد از این دل

همه دلها گرو در دست مولاست
همه جانهای ما سر مست لیلاست

همان روزی كه خلوت كرده بودم
به ناگه یك ندایی را شنیدم

ندایی بود،بس جانسوز و پرخون
كه گویی او دلی دارد همه خون

دگر عشاق ما حالی ندارند
دگر با آه ما اشكی ندارند

همه در بند دنیای خودستند
چرا پیمان خود با من شكستند؟!

چرا نام مرا آهسته گویند؟
ز خجلت نام من با كس نگویند؟

چرا كس نام من از دل نگوید؟
به تزویر و ریا نامم بگوید؟

همه آلام خود،آرام و پر درد
بگفت با این دل پر غصه و درد

گلویم پر ز بغض،مملو ز فریاد
ز پر دردی مولایم زنم داد

دو چشمانم به دردش ناله می كرد
خدا را با كه این بازی توان كرد؟!

كه مولایم همه درد و همه غم
ولیكن یار او بی درد و بی غم!

از آن پس با دل خود عهد كردم
خوشی را بر دل خود منع كردم

به مادامی، كه مولایم غریب است
به هر جا كه روم كارم همین است:

خنده بر لب نزنم از ته دل تا به ابد
گریه بسیار كنم بر غم او تا به ابد

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

دلم امروز گواه است كسي مي آيد
حتم دارم خبري هست، گمانم بايد

فال حافظ هم هربار كه ميگيرم باز
"مژده اي دل كه مسيحا نفسي..." مي آيد

ماه در دست به دنبال كه اينگونه زمين
مست ميگردد و يك لحظه نمي آسايد؟

بايد از جاده بپرسم كه چرا ميرقصد
مست موسيقي گامي شده باشد شايد

گِله كم نيست ولي لب ز سخن خواهم بست
اگر آن چهره به لبخند لبي بگشايد

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

آقــــــا بیا؛ به خاطر بــاران ظــــهور کن

ما را از این هــوای ســـراسیمه دور کن

وقتی برای بدرقـــــه عشـــــق میــــروی

از کوچــــه های خــسته ما هم عبـور کن

افسرده از هجــــــــــوم هوسهای عالمین

آقـــا دل شکــــــــسته ما را صبـــــور کن

آقــــا؛ به حرمــت مفــــــــهوم انتـــــــظار

اشــــــعار ســـــاده ما را مــــــــرور کـــن

کی میشـــــــــود که تو از راه مـــیرسـی؟

این باغـــهای شـــب زده را غـرق نور کن

یا صـــــاحب الزمــــــــان؛ قدمت خیــــــــر

العـجل یعنی که ای تمام عدالت، ظهور کن

[خادمه زینب کبری(س)]

دعا پشت دعا برای آمدنت. .

گناه پشت گناه برای نیامدنت…

دل درگیر میان این دو انتخاب….

کدام آخر؟ آمدنت یا نیامدنت….

حجم تنهایی تو بیشتر از بودن ماست

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

من از اشکی که می ریزد ز چشم یار می ترسم
ازآن روزی که اربابم شود بیمار می ترسم

همه ماندیم درجهلی شبیه عهد دقیانوس
من از خوابیدن منجی درون غار می ترسم

رها کن صحبت یعقوب و کوری و غمِ فرزند
من از گرداندن یوسف سر بازار می ترسم

همه گویند این جمعه بیا، امّا درنگی کن
از این که باز عاشورا شود تکرار می ترسم

شده کارحبیب من سحرها بهر من توبه
ز آه دردناک بعد استغفار می ترسم

تمام عمر، خود را نوکر این خاندان خواندم
از آن روزی که این منصب کند انکار می ترسم

شنیدم روز و شب از دیده ات خون جگر ریزد
من از بیماریِ آن دیده ی خون بار می ترسم

به وقت ترس و تنهایی تو هستی تکیه گاه من
مرا تنها میان قبرخود نگذار می ترسم

دلت بشکسته از من لکن ای دلدار رحمی کن
من از نفرین و از عاق پدر بسیار می ترسم

هزاران بار رفتم از درت شرمنده برگشتم
ز هجرانت نترسیدم ولی این بار می ترسم

دمی وصلم، دمی فصلم، دمی قبضم، دمی بسطم
من از بیچارگیّ آخر این کار می ترسم

جهان را قطرۀ اشک غریبی می کند ویران
من از اشکی که می ریزد ز چشم یار می ترسم

[خادمه زینب کبری(س)]

السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی

باز هم جمعه شد و غصّه ی من تازه شده
درد این بی خبری بی حد و اندازه شده

باز هم جمعه شد و چشم به ره مانده شدم
باز از دوری تو خسته و درمانده شدم

باز هم جمعه شد و از تو خبر نشنیدم
باز از بی خبری های دلــــم نالــیدم

باز هم درد فراقـت کـمرم را خم کرد
باز دوری تو چشمان مرا پر نم کرد

باز هم جمعه شد و چشم به در منتظرم
شاید آورد صبا از مه رویت خبرم

[نرگس منتظر]

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن
گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم
گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم
گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن
گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن
گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن
گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه
گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان
گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن
گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم ز هجران تو قلبی تنگ دارم
گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن
گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان
گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن
گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم
گفتا که روز وصل را در انتظارم