تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[نرگس منتظر]

تمام خاك را گشتم به دنبال صدای تو

ببین، باقی است روی لحظه‌هایم جای پای تو

اگر مؤمن، اگر كافر، به دنبال تو می‌گردم

چرا دست از سر من بر نمی‎دارد هوای تو؟

دلیل خلقت آدم! نخواهی رفت از یادم

خدا هم در دل من پر نخواهد كرد جای تو

صدایم از تو خواهد بود اگر برگردی ای موعود

پر از داغ شقایقهاست آوازم برای تو

تو را من با تمام انتظارم جستجو كردم

كدامین جاده امشب می‌گذارد سر به پای تو؟

نشان خانه‌ات را از تمام شهر پرسیدم

مگر آن سوتر است از این تمدن، روستای تو؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بيا گل نرگس ؛ جانم فداي تو

تمام جهان مانده چشم به راهتو

بيا گل نرگس تا كه طلوعكند آفتاب

از مشرق نورانينگاه تو

بيا گل نرگس كهبشكفد

غنچه هاي منتظر ماندهبه راه تو

بيا گل نرگس بهتسلاي دلي

كه مانده هنوز بيقرار تو

بيا گل نرگس كه بهساحل برسد

غريب غريق دريايانتظار تو

بيا گل نرگس تا كهدمي بياسايد

اين خسته شكستهدر كنار تو

بيا گل نرگس كهاين دل زرد خزان زده

بار دگرسبز شو د در بهار تو

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

عمری به انتظار نشستم، نیامدی

دل را به روی غیر تو بستم، نیامدی

ای خضر راه گم شدگان در مسیر عشق

چشم انتظار هر چه نشستم، نیامدی

گفتند سبز پوش تو از کعبه می رسد



هر جمعه رو به کعبه نشستم نیامدی

[نرگس منتظر]

صبح بي تو

صبح بي تو رنگ بعد از ظهر يک آدينه دارد

بي تو حتي مهرباني حالتي از کينه دارد

بي تو مي گويند تعطيل است کار عشقبازي

عشق اما کي خبر از شنبه و آدينه دارد

جغد بر ويرانه مي خواند به انکار تو

اماخاک اين ويرانه ها بويي از آن گنجينه دارد

خواستم از رنجش دوري بگويم يادم آمد

عشق با آزار خويشاوندي ديرينه دارد

روي آنم نيست تا در آرزو دستي برآرماي

خوش آن دستي که رنگ آبرو از پينه دارد

در هواي عاشقان پر مي کشد با بيقراري

آن کبوتر چاهي زخمي که او در سينه دارد

ناگهان قفل بزرگ تيرگي را مي گشايد

آنکه در دستش کليد شهر پر آيينه دارد

قيصر امين پور

[jurist]

لایق دیدار



ای کاش شبی لایق دیدار تو باشم
از پرده دل راز نگهدار تو باشم

دستم تهی و نیست کلافی به بساطم
تا بر سر بازار خریدار تو باشم

یک عمر به دنبال امان بودم و صحت
منت نه و بگذار که بیمار تو باشم

ای سایه لطفت همه جا روی سر من
بگذار که در سایه دیوار تو باشم

ای کاش شبی آید و در جامع سهله
با چشم دلم زائر رخسار تو باشم

"مجید رجبی"

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

خدا کند که بيايي

چه انتظار عجيبي !
تو بين منتظران هم
عزيز من چه غريبي !
عجيب تر انکه چه اسان
نبودنت شده عادت
چه بي خيال نشستيم
نه کوششي
نه وفايي
فقط نشسته و گفتيم :
خدا کند که بيايي

[درگاه محبوب]

دلـم ز هـجر تو در اضطراب مـی افتـد
به سان زلف تـو در پیچ و تاب می افتد
شـبی كـه بی تو اَم ای ماه محفل افروزم
دلـم زهجر تـو از رنگ و آب می افتد
تـو آن مـهی كه اگـر مهر رخ بَر اَفروزی
زچشـم اهل نظـر آفتاب مـی افتـد
تـو آن گـلی كه ز پاكـی طراوتی داری
كه گل به پیش تو از رنگ و آب می افتد
بـه یاد روی تـو اِی گُل، عبور خاطر مـن
به باغ صبر غـزل های نـاب می افتـد
اگر به گوشه ی چشمی نظر كنی اِی دوست
دعای خسته دِلان مستجـاب می افتـد

[درگاه محبوب]

كیمیای نظر




ز سوز عشق تو چون گرم التهاب شوم
چو شمع شعله كشم آنقدر كه آب شوم

هزار چشمه نور از تو در دلم جاریست
به كهكشان روم و رشك آفتاب شوم

تو ای سلاله خورشید، ذرّه پرور باش
مباد آن كه چو زلفت به پیچ و تاب شوم

مشام من ز گل روی خود معطّر كن
كه با نسیم سبك سیر هم ركاب شوم

به شوق چشمه وصل تو آمدم، مپسند
كه در كویر غمت خسته از سراب شوم

كنون كه دامنم از اشك شوق لبریزست
بیا كه من ز وصال تو كامیاب شوم

هزار شكوه نا گفته در دلم باقیست
ولی چو لب به سخن آوری مجاب شوم

من و غلامی درگاه مهدی موعود
كه با شنیدن نامش در انقلاب شوم

در آن حریم كه نامحرم ست مهر منیر
كیم كه ذرّه ناچیز آن جناب شوم؟

به گرد شعله چو "پروانه" سوختم ای دوست
بدین امید كه از عاشقان حساب شوم

[خادمه زینب کبری(س)]

[خادمه زینب کبری(س)]

به نام کریم

کی میای یا مهدی طاقتم تمام شد


شبي ديدم کنار بوستاني

فتاده يک ني از دست شباني

نشستم با تآني در کنارش

گرفتم از رخش گرد و غبارش

نهادم بر لبش لبهاي لرزان

دميدم بر درونش آه سوزان

ز سوز آه من ني ناله ها کرد

به صحرا شور و غوغايي به پا کرد

بنال اي ني که دنيا را بقا نيست

چو آرامش در اين دار فنا نيست

بنال اي ني نماند جاودانه

به جز عشق و نواي عاشقانه

بنال اي ني به لحن ناي داود

که هر ناليدنش ذکر خدا بود

بنال اي ني که يار دلربا رفت

نمي دانم که از پيشم کجا رفت

بيا تا از پي اش با هم بگرديم

که هر دو آشنا با آه و درديم

بنال اي ني که يارم زار و خسته

به پشت پرده غيبت نشسته

بنال اي ني به هر صبح و به هر شام

چو تنها اشک ريزد آن دلارام

بنال اي ني که شب غرق سکوت است

خيالش مي برد هوش از من مست

بنال اي ني که ابر پاره پاره

چو قايق هاست بر در دريا کناره

مگر يار خود از آنجا ببينم

روم امشب بر آن قايق نشينم

بنال اي ني ز غمهايم گذر کن

که تنها ناله بر آن منتظر کن

بنال اي ني تو با شب زنده داران

به شبهاي دل انگيز بهاران

بنال اي ني که نامحرم به خواب است

دعا در خلوت شب مستجاب است

بنال اي ني چو افزود عکس مهتاب

به رو صفحه ي لغزنده آب

بنال اي ني که بر دل افکند شور

نواي ناشناس مرغي از دور

بنال اي ني که يارم در نماز است
سراپا ناز در حال نياز است

بنال اي ني که بس آزرده ام من

که رد پاي او گم کرده ام من

خدايا در فراقش ناله تا کي ؟

به سينه داغها چون لاله تا کي؟

خدايا رازها در پرده تا کي؟

زغيبت قلبها آزرده تا کي؟

بنال اي ني بگو با شور و فرياد

که يا مهدي جهان پر شد زبيداد.