تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[Mohamadi]

آقا دلم از این و از آن سیر میشود با دیدن روی ماه تو تسخیر می شود




ابر بهارم یابن الزهرا تا کی ببارمیابن الزهرا


ای آخرین مسافر دنیا کجاییی ای یوسف کنعانی زهرا کجایی



مهدی بیا مهدی بیا چشمانمان در انتظار تو خیره ست به راه جادها

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

اسير مانده ايم در بهانه هاي پاپتي
و ميله هاي آهنين و عشق هاي ساعتي

حوالي نگاهمان دوباره صف کشيده است
صداي تيک تاک غم , شماره هاي صنعتي

امان از اشتباه هاي نا تماممان , همان
تفاخر هميشگي به هيچ هاي قيمتي

ميان قرن حادثه کجاست اتفاق عشق
نمانده در تسلط همان هبوط لعنتي ؟

کسي نيامد از تبار انتظارمان ببين
که مانده ايم سخت در هجوم بي لياقتي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بـیـا بــاغ و گــل بـی قـــرار تـــو انـد
شـب و پـنجره وامدار تو اند

در ایــن بـغـض و تردید و نـاهـمدلی
دل و دیـده در انـتـظـار تو اند

غـزل را بــگـو بی قراری بس است
که این بیتها سر به دار تو اند

نـشـان یـقـیــنـی در آن کوچـــه باغ
بـیـا کوچـه‌ها بی قرار تو اند

درخـتـان هـمــه ارغوانــی شدنـــد
شهـیـدی ز خون و تبار تو اند

بــه آن سیصـد و سـیــزده تن عزیز
کـه فـرمــانـبـر و رازدار تـو اند

اگر بغض و تردید و ناهمدلی است
همه عاشق بی شمار تو اند

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

كي شود بينم رخ ماه دل آراي ترا
تا كشم بر ديدگان خاك كف پاي ترا

سر به بالين با اميد ديدن رويت نهم
تا مگر در خواب بينم روي زيبا ترا

گاهگاهي گر شوم بيدار اندر نيمه شب
از خدا پيوسته بنمايم تمناي ترا

زخم ها دارم به دل از داغ هجران رخت
كي شود شامل شوم لطف و تسلاي ترا

از خدا خواهم فزون گرداند از لطف و كرم
بر دل مسكين من مهرو و تولاي ترا

با دلي سوزان براهت منتظر بنشسته ام
تا خدا قسمت كند روزي تماشاي ترا

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

کسی می آید از یک راه دور آهسته آهسته
شبی هم می کند زینجا عبور آهسته آهسته

غبار غربت از رخسار غمگین دور می سازد
و ما را می کند غرق سرور آهسته آهسته

دل دریایی ما را به دریا می برد روزی
به سان ماهی از جام بلور آهسته آهسته

ازین رخوت رهایی می دهد جانهای محزون را
درونها می شود پر شوق و شور آهسته آهسته

نسیم وحشت پاییز را قدری تحمل کن
بهار آید اگر باشی صبور آهسته آهسته

کسی می آید و می گیرد احساس خدایی را
ز انسانهای سرشار از غرور آهسته آهسته

فنا می گردد این تاریکی و محنت ز دنیامان
ز هر سو می دمد صدگونه نور آهسته آهسته

به سر می‌آید این دوران تلخ انتظار آخر
و ناجی می کند اینجا ظهور آهسته آهسته

ز الطاف خداوندی حضورش را تمنا کن
که او مردانه می یابد حضور آهسته آهسته

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

مرا به کعبه دلهای خسته مهمان کن

که از فراق رخ خوب یار گریانم

در انتظار تو ای مهدی دل آرامم

ببین چگونه ز اندوه و درد حیرانم

مرا گریز ده از کوچه های خاموشان

که از نگاه پلید ریا گریزانم

مرا ببر به بیابانهای نخلهای غمین

چو هاجری ز عطش بهر آب عطشانم

کجاست چشمه زمزم کجاست قبله من

کجاست باور مهر و فروغ یزدانم

مرا ببر که زنم سنگ بر سر ابلیس

اگر درنگ کنی خود نصیب شیطانم

مرا به خانه نورانیت پناهی ده

که دور از مام خجسته دامانم

منم اسیر و یتیم و فقیر و درمانده

که با توجه و مهرت غنی دورانم

مرا به سلسله عارفان مشرف کن

تو ای بلند نظر اختر فروزانم

[شهاب منتظر]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

دیشب گله زلفش با باد همی‌ کردم

گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصند

این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی

یارب به که شاید گفت این نکته که درعالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست

شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

ای درد توام درمان در بستر ناکامی

وای یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه توفرمایی

فکر خود و رأی خود در عالم رندی نیست

کفر است در این مذهب خودبینی و خودرأیی

زین دایره مینا خونین جگرم می ده

تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد

شادیت مبـــارک باد ای عاشق شیدایی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هجر تو رنج و عذابم مهدی صاحب زمان
من سراسر التهابم مهدی صاحب زمان

در شبِ تیره به دنبال ستاره می‌روم
غافل از تو آفتابم مهدی صاحب زمان

در گناهان غوطه ور گشتم ولیکن عاشقِ
یک نظر از تو جنابم مهدی صاحب زمان

در شبِ جمعه نشستم تا به حقِ عاشقان
لحظه‌ای گویی جوابم مهدی صاحب زمان

انتظارت همچو درّی در صدف مانده هنوز
خواستارِ درّ نابم مهدی صاحب زمان

روی زیبایت نشان ده تا کنم این ادعا
کرده‌ای خانه خرابم مهدی صاحب زمان

منشاء هر خیری و من گرمِ سودِ این جهان
من به دنبالِ سرابم مهدی صاحب زمان

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ای که دائم به جهان منتظر منتظری
گیری از مردم دانا ز ظهورش خبری


روز و شب ذکر زبان تو بود یا مهدی
در فراقش غم دل داری و اشک بصری


فرض کن حضرت مهدی بر تو ظاهر گردد

بر در خانه و یا بر سر کوی و گذری


ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی
باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری


دیده ای هست تو را قابل دیدار امام
می توانی تو به خورشید جمالش نگری ؟


خا نه ات لایق او هست که مهمان گردد ؟
لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری؟

پول بی شبهه و سالم ز همه دارائیت
داری آنقدر که یک هدیه برایش بخری؟

گر بپرسد ثمرت چیست ز طول حیات
داری از بهر ارائه سند مختصری ؟

ور بپرسد عملت چیست ز بگذشتن عمر
در عملکرد تو باشد عمل معتبری ؟

برده ای نان و غذا بهر مساکین یک شب
یا تو داری ز یتیمان و فقیران خبری ؟

در پی امر به معروف و نهی از منکر
بوده ای بهر محبان ولایت سپری ؟

هیچ گه داشته ای بهر ظهور حضرت
ناله نیمه شب و ذکر دعای سحری ؟


آن چنان هست که افسرده و غمگین نشوی
گر بگیرد " سِمت تو" بدهد بر دگری ؟


داری آمادگی آنکه اگر حضرت خواست
از سر مال جهان بهر خدا در گذری ؟


واقفی از عمل خویش تو بیش از دگران
می توان گفت تو را شیعه اثنی عشری ؟


گر از این جمله که گفتم همه را دارایی
خوش به حال تو که خود ساخته و منتظری


ور از این گفته تو را هست قصوری شاید

توبه کن بلکه ز محبوب بیابی اثری . . .

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

خوشـا دردی که درمانش تو باشی

خوشـا راهي كه پايانـش تـو باشي


خوشـا چشمي كه رخسار تو بينـد
خـوشا جاني كه جانانـش تو باشي


خـوشي و خــرمي و شـادكـــامي
كسي دارد كه خواهـانش تو باشي


همه اسباب شــادي جمــع باشــد
به هر جمعي كه مهمانش تو باشي


چه باك آمد ز دشمن آنكـه او را
نگهـــدار و نگهبانـــش تـو باشي