تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

یا صاحب الزمان به خدا دوست دارمت
هر جا به هر مکان به خدا دوست دارمت

مانند مادرت شده ای بی نشان چرا
آقای بی نشان به خدا دوست دارمت

طاووس جنتی گل زیبای خلقتی
ای زینتِ جنان به خدا دوست دارمت

ای گل همیشه غرقِ بهاری برای ما
فارغْ ز هر خزان ، به خدا دوست دارمت

از غصه و محن شده ای همچو مرتضی
تنهایِ در جهان به خدا دوست دارمت

هر شب برای عمه ی خود بغض میکنی
ای غرقِ در فغان به خدا دوست دارمت

کی میرسی ز ره ، گلِ خوشبوی فاطمه
الغوث و الامان به خدا دوست دارمت

روحم فدایتان و روانم نثارتان
پیدا و در نهان به خدا دوست دارمت

حتما تو میروی سحری سمتِ شهرِ قم
آقای جمکران به خدا دوست دارمت

شیعه دهد تمام وجودش به راهتان
اربابِ شیعیان به خدا دوست دارمت

لطف تو بوده من اگر هستم غلامتان
ای لطفِ بیکران به خدا دوست دارمت

سیروس بداغی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

میرسد روزی به پایان نوبت هجران او
میشود آخر نمایان طلعت رخشان او

میرسد روزی به دوران فصل زیبای ظهور
میرود ایام غیبت میرسد دوران او

میرسد آخر به پایان دوره ظلم و ستم
میرسد مرد عدالت ناجی دستان او

عاقبت آید ز ره آن باقی دست خدا
عاقبت گردد منور چهره پنهان او

زنده خواهد شد زمین از آن مسیحایی نفس
میرسد بر جسم خاکی نفخه رحمان او

میرسد فصل بهار از آن قدوم مهربان
میشود دنیا بهشت از قدرت یزدان او

غم مخور ای عاشق درمانده از ایام هجر
اندکی صبر آید از ره پرتو تابان او

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

باز گرد ای بغض صحرا گرد من
باز گــــرما ده به بیت ســـرد من

ای که عمــــق انتــــــظارات منی
ای که پشــــت استعـــــارات منی

من شب ظلمــانی استم تــار تــار
انتظـــــارم انتظــــارم انتـظــــار

منتظـــر بودن عبادت کردن است
با خیال دوست عادت کردن است

قبـــلۀ صحـــرانشین این کـویــــر
بـال زخــــم سجـــاده‌هایم را بگیر

با تو کبری در خضوعم مانده است
چار رکعت در رکوعـــم مانده است

تشنــــگی از پـــای درآورده مـــرا
آب، پشت سدّ جــــوعم مانده است

سجده‌ام سر می‌کشد از روی مهـــر
غصّه بر دوش خضوعم مانده است

واجــــــباتم شد شهیــــد مســـتحـب
اصل، در چـــاه فروعم مانده است

ای نمی‌دانم، کجــایی!؟ کیستـــی!؟
ای فراتر از چـــرایی، چیستــــی!

در غیــــابت آب را گِـــــل کرده‌اند
مــــوج را مدیون ساحــل کرده‌اند

خاک در دست کسوف افتاده است
آسمان هم در خسوف افتاده است

آه ای خـــورشیـــد روز رهـــگذر
ای پنــــــاه ســــایه‌های در به در

بی‌تو ما دل‌شــــوره‌های بینـــــوا
بر کدامین جـــاده یابیـــم إلتجــــا

من دعای عهـــــد میخوانم بیــــا
بر سر این وعــــده می‌ مانم بیــا

با تجـــــلّی‌ های پر هیبـــت بیــــا
از میـــان پــــردۀ غیبــــت بیــــا

آن که عمری گشته در دنبال تو
بـاز می‌آیـــد به استقبــــال تــــو

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای منجی گل، امام بی رنگ!
ای معنی آسمانی چنگ

ای آتش جان باده نوشان!
ای سعی و صفای می فروشان

ای یوسف لحظه های کثرت
دردانه ی آسمان وحدت!

در چشم غزال مست وحیران
در شورش مهر وماه و کیوان

در ساحل آبی ترانه
در شورش جان هر جوانه

در عطر کمند زلف مهتاب
هر بوسه ی لاله بر لب آب

تو شورش لحظه های نابی
در دفتر دل، تو آفتابی

ما چله نشین گرد راه ات
دُردی کش ساغر نگاه ات

در معبد گل ترانه خواندیم
با نام تو عاشقانه خواندیم

خواندیم تو را به هر بهانه
با شروه و شور عاشقانه

در موسم نغمه های باران
با ناز و کرشمه ی بهاران

خواندیم تو را که ما تو بودیم
در خانه ی لحظه ها تو بودیم

خواندیم تو را ترانه بارید
از آینه ها جوانه بارید

ما تشنه و تو زلال آبی
در ظلمت شب تو آفتابی

از آتش قلب پر زنورت
خورشید نشسته در حضورت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ما در ره تو شکستگانیم
آشفته تر از نسیم جانیم

از گل که شکفته در بهاران
یا دانه ی ریز و تند باران

از لاله و کوکب و شقایق
از ناز و کرشمه ی دقایق

از نور سپید بامدادی
با نغمه ی ناب مهر و رادی

احوال دل خراب ما پرس
یا از دلِ عشق از خدا پرس

گویند تو را که خستگانیم
دیدار تو را ترانه خوانیم

گویند زمین ز غصه افسرد
چشمان زمان ز گریه پژمرد

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

باز هم جمعه شد و غصّـه ی من تازه شده
درد ایـن بی خبری بـی حد و انـدازه شـده

باز هم جمعه شد و چشـم به ره مانده شدم
بــاز از دوری تو خـــسته و درمانده شدم

باز هم جمــــعه شـــد و از تو خبـر نشنیدم
بـاز از بــــی خـبـری هـای دلــــم نالـــیدم

بــاز هـــم درد فراقـت کـــمرم را خم کرد
باز دوری تــــو چشمـــــان مرا پر نم کرد

باز هــــم جمعه شد و چشم به در منـتظرم
شـــاید آورد صـــبا از مــــه رویـت خبرم

زمزار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي تو اميد تمام غمگساران در زمين
شب­زده پروانه را شمع فروزان در زمين

روزگار آشفته ­تر يا زلف تو يا حال من
بي­کسي غمبارتر يا هجر يا احوال من

ديده ­ام پر آب­ تر يا نيل يا ابر بهار
زلف تو مشکین­تر يا روز من يا شام تار

بي تو من آواره­تر يا قو يا مه در طواف
روي تو پنهان­تر يا سوز من يا مرغ قاف

دامنت افشان­تر يا شاخه ­ها يا دست من
گو، سياهي تيره­تر يا خال تو يا بخت من

منتي بگذار، پيش آي و دمي دستي بگير
زود هم بر دردمندانت بسي دير است دير

اللهم عجل لولیک الفرج

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

منی که مایه ننگم به حد رسوایی
چگونه از تو بخواهم به دیدنم آیی ؟

چو خویش یار تو دیدم چه نیک فهمیدم
عزیز فاطمه مهدی چقدر تنهایی

اللهم عجل لولیک الفرج

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شكفت غنچه و بنشست گل به بار، بيا!
دميد لاله و سورى ز هر كنار، بيا!

بهار آمد و نشكفت باغ خاطر ما
تو اى روانِ سحر! روح نوبهار! بيا!

مگر چه مايه بود صبر، عاشقان تو را؟!
ز حد گذشت دگر رنج انتظار، بيا!

ز هر كرانه، شقايق دميده از دل خاك
پى تو تسلّى دل‏هاى داغدار، بيا!

ز عاشقان بلاكش، نظر دريغ مدار
فروغ ديده نرگس! به لاله‏زار بيا!

ز منجنيق فلك سنگ فتنه مى‏بارد
مباد آن كه فرو ريزد اين حصار، بيا!

يكى به مجمع رندان پاك باز، نگر!
دمى به حلقه مردان طرفه كار، بيا!

به سوى غاشيه‏ داران مير عشق، ببين!
به كوى نادره كاران روزگار، بيا!

چه نقش‏ها كه بنشستند به صحيفه دهر
ز خونشان شده روى شفق نگار، بيا!

طلايه ‏دار تواند اين مبشّران ظهور
به پاس خاطر اين قوم حق‌ گزار بيا!

درين كوير كه سوزان بود روان سراب
تو اى سحاب كرم! ابر فيض بار بيا!

ز دست برد مرا، شور عشق و جذبه
شوق قرار خاطر بي ‌قرار بيا!

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را
بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را

تمام جاده را رفتم، غباری از سواری نیست
بیابان تا بیابان جسته ام ردّ نشانت را