دوبـــــاره جمعه شد و بی قرار می گـریم
بـــــــرای آمـــــدنت ای نــگار می گـریم
دوبـــــاره جـمعه شــــــد و تو نیامدی آقا
ســحر نگشت شـــبِ انـتظار مـــی گـریم
دوباره جمعه شد و اشکها سـرازیر است
زِ هـــر دو دیـــده چو ابـر بهار می گریم
دوبــــــاره جمعه شد و با نوای یا مهدی
زبــــان گـــرفته ام و زار زار مـی گریم
تــــو بر گـــناهِ منِ رو سیــه مـکن گریه
که مـن به حال خودم شرمسار مـی گریم
اگر چــــــــه غرق گناهم ولـی شبیه شما
بــــرای جــدِّ تو روزی دو بـار می گریم
بــــرای شَیبِ خَضیب و بـرای خِدِّ تریب
بـــــرای آن ســرِ بر نی سـوار می گریم
بـــرای معجر و انگشتری کـه غارت شد
بــــرای آتـــش و دود و فـرار مـی گریم
شاعر : مصطفی رب دوست