تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

دوباره جمعه آمد یار ما کو
خدایا دلبر و دلدار ما کو

دل ما را دوباره غم گرفته
خدایا همدم و غمخوار ما کو

سحر با یاد او بیدار گشتیم
خدایا ماه شب بیدار ما کو

طلوع فجر ما عصر ظهور است
تجلی بخش شام تار ما کو

دلم خون گشت از زخم زبان ها
خدایا صاحب و سالار ما کو

کنم جان را فدای خاک پایش
امید عترت اطهار ما کو

گلستان جهان بی تو خزان است
خدایا آن گل بی خار ما کو

ببار ای اشک از داغ فراقش
خدایا چشم گوهر بار ما کو

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

سلام وارث تنهای بی‌نشانی‌ها
خدای بیت غزل‌های آسمانی‌ها

نیامدی و کهنسال‌هایمان مُردند
در آستانهٔ مرگ‌اند نوجوانی‌ها

چقدر تهمتِ ناجور بارمان کردند
چقدر طعنه که: «دیوانه‌ها! روانی‌ها!

کسی برای نجات شما نمی‌آید
کسی نمی‌رسد از پشتِ نُدبه‌خوانی‌ها»

مسیحِ آمدنی! سوشیانس! ای موعود!
تو هر که هستی از آن‌سوی مهربانی‌ها

بگو به حرف بیایند مردگانِ سکوت
زبان شوند و بگویند بی‌زبانی‌ها

هنوز پنجره‌ها باز می‌شوند و هنوز
تهی است کوچه از آوازِ شادمانی‌ها

و زرد می‌شوند و دانه‌دانه می‌افتند
کنار پنجره‌ها برگِ شمعدانی‌ها


" پانته‌آ صفایی بروجنی "

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

به حق خدای شب قدرها
بیا ای دعای شب قدرها

حضور تو تنها نفس می دهد
به حال و هوای شب قدرها

پر از التماس است و آقا بیاست
در عمق صدای شب قدرها

الهی نگاهی کن از روی لطف
به آقا بیای شب قدرها

برای تمنای روز ظهور
می افتم به پای شب قدرها

کمی نقد عشق و عنایت بریز
به دست گدای شب قدرها

مریض فراقیم یابن الحسن(عج)
تو هستی دوای شب قدرها

به حق علی(ع) و به حق الحسین(ع)
به این ناله های شب قدرها

مرا یک سحر کاش مهمان کنی
نجف کربلای شب قدرها

محمد بیابانی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

پژمرده ام...زردم ...بهار این خزان باش
پاییزی ام ، ای مهر با من مهربان باش

حالا که شیطان را خدا زنجیر کرده
باران رحمت بر زمین و آسمان باش

آقا بیا تا روزه هامان جان بگیرد
قرآن بخوان در گوش دل ، آرام جان باش

افطارها در غیبتت لطفی ندارد
یک شب کنار سفره ی ما میهمان باش

یک شب بیا و چشم ما را غرق خون کن
در روضه ی جد غریبت ، روضه خوان باش

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

چشمم به انتظار تو تر شد نيامدي
اشكم شبيه خون جگر شد نيامدي

گفتم غروب جمعه تو از راه مي رسي
عمرم در اين قرار به سر شد نيامدي

تا خواستم به جاده ي وصل تو رو كنم
غفلت مرا رفيق سفر شد نيامدي

در مسجديم وطاعت اين ماه شغل ماست
بي قبله هر نماز به سر شد نيامدي

اين نفس بد مرام مرا خوار و زار كرد
روز و شبم به لغو سپر شد نيامدي

رسوايي گداي تو از حد گذشته است
عمرم به هر گناه هدر شد نيامدي

از ما گناه سر زد و تو شاهدش شدي
ديدي دلم به راه دگر شد نيامدي

خسران زده كسي است كه از يار غافل است
بي تو دعا بدون اثر شد نيامدي

از ما كه منفعت نرسيده براي تو
هر چه ز ما رسيده ضرر شد نيامدي

گفتيم لا اقل سر افطار مي رسي
ديده به راه ماند و سحر شد نيامدي

احسان محسني فر

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

کدام نقطه ي اين خاک زير پاي تو نيست
کدام پاره ي خورشيد آشناي تو نيست

بگو کدام نسيم شکفته در وادي است
که ذهنش آينه بنداني از صفاي تو نيست

کدام جاده ، بگو ، مي رساندم تا تو
کدام سوي افق را نشان جاي تو نيست

منم که گمشده ام اي عزيز پيدايم
منم که هر نفسم گريه اي براي تو نيست

اميد شيعه ! چرا از سفر نمي آيي
که زخم کهنه ي ما را به جز دواي تو نيست

زمين به ماتم غيرت نشسته است آقا
چرا به بام جهان بيرق لواي تو نيست

در انتظار تو اين جان به تنگ آمده است
بيا بيا که به سرها به جز هواي تو نيست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي تو اميد تمام غمگساران در زمين

شب­زده پروانه را شمع فروزان در زمين

روزگار آشفته­تر يا زلف تو يا حال من

بي­کسي غمبارتر يا هجر يا احوال من

ديده ­ام پر آب­ تر يا نيل يا ابر بهار

زلف تو مشکین­تر يا روز من يا شام تار

بي تو من آواره­تر يا قو يا مه در طواف

روي تو پنهان­تر يا سوز من يا مرغ قاف

دامنت افشان­تر يا شاخه­ها يا دست من

گو، سياهي تيره­تر يا خال تو يا بخت من

منتي بگذار، پيش آي و دمي دستي بگير

زود هم بر دردمندانت بسي دير است دير

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

جمعه شد تا باز جای خالی تو حس شود
تا شقایق باز دلتنگ گل نرگس شود

آفتاب پشــــــت ابرم! نام تو دارم به لب
خواستم نور تو گرمی بخش این مجلس شود

لحظه ای ما را به خود گر واگذاری...وای ما
بی نگاه کیمیاگرها طلاهم مس شود

درد معـــمولا عیار عشـــق را بالا برد
هجر باعث میشود تا عاشقی خالص شود

راه اصحاب تو با اصحاب عاشورا یکی است
ندبه ها بایـــد که عاشورا شود وارث شود

با نگاهت مست می باید، گریبان چاک کرد
تا که آخر قصه ی ما نیز چون عابس شود

محسن حنیفی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

ای که جان شیعیانی کی میایی
کی تو پایان می دهی فصل جدایی

چشمهامان مانده هر جمعه براهت
تارسد هجران تو پایان، بیایی

کی کنی بیت خدایی را منور
ازکنارش کی دهی ما را ندایی

غایبا بس کن دگر در پرده بودن
وقت آن باشد که برما رخ نمایی

طعنه برما آید از نا باورانت
کوری چشمانشان، کن خودنمایی

آخرین دلدار حق از آل نیکان
نیک دانی آخرین امید مایی

توبیاجانا عدالت گستری کن
ازدل شیعه نما عقده گشایی

اسماعیل تقوایی