تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[درگاه محبوب]

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع
روز و شب خوابم نمی آید بچشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد
همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع
در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست
این دل زار نزار اشک بارانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست
ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع
همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو
چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع
سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین
تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع
آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی بآب دیده بنشانم چو شمع

[نرگس منتظر]

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن تبر به دوش بت شکن

خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم نه

ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام

دوباره صبح و ظهر شد غروب شد نیامدی

[نرگس منتظر]

هو العزیز

دلم قرار نمى گیرد از فغان بى تو
سپند وار زكف داده ام عنان بى تو
ز تلخ كامى دوران نشد دلم فارغ
زجام عشق لبى تر نكرد، جان بى تو
چو آسمان مه آلوده ام ز تنگ دلى
پر است سینه ام از اندوه گران بى تو
نسیم صبح نمى آورد ترانه شوق
سر بهار ندارند بلبلان بى تو
لب از حكایت شب هاى تار مى بندم
اگر امان دهدم چشم خون فشان بى تو
چو شمع كُشته ندارم شراره اى به زبان
نمى زند سخنم آتشى به جان بى تو
ز بى دلى و خموشى چو نقش تصویرم
نمى گشایدم از بى خودى زبان بى تو
عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم
چو یادم آید از آن شكرین دهان بى تو
گزارش غم دل را مگر كنم چون امین(2)
جدا از خلق به محراب جمكران بى تو

سروده مقام معظم رهبرى حضرت آیة الله خامنه اى (مدّ ظله العالى)

[درگاه محبوب]

بارالها! چگونه باور کنم نبودنش را وقتی که محبت دستی

نوازشگر در تار و پود وجودم ریشه می دواند چگونه باور کنم

سکوت دریای چشمهایم را وقتی که قایق مهربانیش

بی ناخدا در اوج آسمانها به پیش می رود.

آدینه که می شود قاصدکهای دلم را روانه آستان

دوست می کنم تا پیام آور حضور صدفی باشد

که یازده مرواید سبز را با خود به همراه دارد.

وقتی کسی نیست که درد آشنایم باشد

فرشته ای پیدا می شود

تا در خلوت شبهای تار تسلی بخش خاطرم باشد.

هنوز ستاره ای بی نورم که در انتظار شعاعی

از خورشید لحظه شماری می کنم.

کویری در انتظار آبم و حتی دریای اشکهایم کویرتف زده

وجودم را سیراب نمی کند.

از ستارگان آسمان سراغ می گیرم

و چون پرنده ای عاشق گمگشته ام

را درمیان فرشتگان آسمان می جویم.

با من بگو چگونه از رویش یاس ها بگویم ،

وقتی که نرگسی های چشمم در انتظار آمدنت سوسو می زنند.

هر شب با یاد تو به خواب می روم و صبح در انتظار ...

می دانم که می آیی و غبار غم و اندوه

هزاران ساله را از قلبهای خسته مان می زدایی

و اشکهای زلالمان را از گونه هایمان برمی چینی.

می آیی و ضریح گمشده یاسی کبود را نشانمان میدهی

و مسیح مریم را با خویش همراه می سازی .

می آیی و صندوقچه موسی را برایمان می گشایی

و آنگاه در کنار کعبه عشاق

سر بر آستان بندگی خدایی می سایی

که آمدنت را به منتظران و مستضعفان جهان وعده داده بود.

می آیی و در فراسوی نگاه منتظرمان، قلبهای کوچک

و امیدوارمان را به هم پیوند میدهی و آن روز،

روز شادی چشمهای منتظری است که عاشقانه می گریند

و به سویت بال و پر می گشایند

یـــــــــا ابـــــا صـــــــالـــــح الـــــــمـــــــهــــــد ی

نسئلــکم الــــــــدعــــــا ایهــــــــــا الاحبــــــاء

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

اللهم صل علی محمد وآل محمدوعجل فرجه و سهل مخرجه




آقا دلم گرفته … چرا دیر کرده اید ؟!



آقا ســـــــــلام ، باز منـــــــم خاک پایــــتان
دیـــوانه ای که لک زده قلبــــش برایــــــتان

یک کاغـــذ برهنه ی بی مهر و پاکت است
این بار نامــــه ام به تو اتمام حجـــت است

این بار مثنـــوی ست غـــــزل در غم تو مرد
از بس به انتـــــــظار نشست و فریب خورد

در این کلاس ســــرد حضور تو واجب است
این بار چندم است که استاد غایب است؟

دیگر نه ندبــــــه فایــــده دارد نه انتــــــظار
آقا تــــو را به روح غـــــــــــزل هی مرا نکار

این جمعه هم گذشت، نیامد خبـــــــر ز تو
گشتم ولی نبــــــود نشان و اثــــــــــر ز تو

نرگس شکفتــــه است تو را داد می زنـــد
آقا بیا که فاصـــــله فــــــریاد می زنــــــــد

دیشب ستاره سوخت، غزل مرد، گل برید
تا کی به انتظار تو هر جمعه صد شهیــــد؟

این روزها زمیـــــن و زمان زار می زنــــــــد
آیینـــــه سر به سینه ی دیـــــــوار می زند

باران ، غـــــــــرور پنــجره را خیس می کند
اینجا فرشــــــته سجده به ابلیس می کند

تلخ است طعم هر چه غــــزل در گلوی گل
بر باد رفتــــــــــه غنـــــــچه ی پر آرزوی گل

این روزها نمی شــــــــــــود اندوهگین نبود
دلــــــواپس نهایــــــــت تلخ زمیــــــــن نبود

تب کرده مادرم ز غمت مدتـــــی مدیـــــــد
هذیان مادرم شده « آقا خوش آمدیــــد »

امشب دلم هوای تو کرده ست، بد رقـــــم
من جمعه ها عجیب پریشان و عاشقــــــم

آقا ! به حرمــــــــــت نفـــــس اطلسـی بیا
در اضطراب ثانیــــــــــــــه ی بی کسـی بیا

امشب دلم عجیب تو را درد می کشـــــــد
دستم مدام واژه ی « بر گرد » می کشـد

ماهم! اگر تو دیر کنی دل نمی تپـــــــــــد
دیگر دقیقه رد شده از ساعت نــــــــــــــود

این جمعه هم دوباره دلم در غمت شکست
مادر برای آمدنت نـــــــــــــــذر کرده است :

سیصد هزار شاخـــــه ی نرگس بکارد و ...
سیصد هزار قطـــــــــره ی شبنم ببارد و ...

من سیــــزده ترانـــــــــــــــــه بگویم برای تو
من، دختـــری که گم شده در های های تو

حالا به پای مثنـــــــــوی ام سجده می کنم
خود را برای تا به ابـــــد بنــــــــــده می کنم

امضاء : دو چشم خیس و دلی در هوایتـــان
دیوانه ای که لک زده قلبش برایتــــــــــان...

[خادمه زینب کبری(س)]

به نام عزیز


اين خيابان

اين تاريخ

خطي از انتظار تو دارد

و خسته است

تو ناظري

تو مي داني

ظهور کن

ظهور کن که منتظرت هستم

ظهور کن که منتظرت هستم


دکتر طاهره صفارزاده

[خادمه زینب کبری(س)]

به نام حق



نام تو آرامه جان من است

نامه تو خط امان من است



اي نگهت خواستگه آفتاب

بر من ظلمت زده يک شب بتاب



پرده برانداز زچشم ترم

تا بتوانم به رخت بنگرم



اي نفست يار و مدد کار ما

کي و کجا وعده ديدار ما

[نوای عشق]

به نام یگانه محبوب بی همتا

زمین دلتنگ و مهدی بیقرار است
فلک شیدا پریشان روزگار است
***
دلا آدینه شد دلبر نیامد
غروب انتظارم سرنیامد
***
همه دلها پر از آه و غم و درد
همه آلاله ها پژمرده و زرد
***
نفسها خسته و در دل خموشند
فغانها بی صدا و پرخروشند
***
نه رنگی از عدالت نی از صداقت
در و دیوار دارد نقش ظلمت
***
شده پرپر گل مهر و محبت
همه دلها شده سرشار نفرت
***
شده شام یتیمان ناله و اشک
برد هرکس به کاخ دیگری رشک
***
شده پژمرده غنچه در چمنزار
بگشت آواره گل در کوی گلزار
***
نشسته دیو بر دلهای خفته
همه جا بذر نومیدی شکفته
***
زده زنگارها آئین و مذهب
دمی رویی ز سرور نیست یا رب
***
به اشک چشم و مهر و ماه سوگند
به آه و ناله دلهای دربند
***
اگر نرگس ز هجرت زار زار است
شقایق تا قیامت داغدار است

[نوای عشق]

پادشه خوبان

اي پادشه خوبان داد از غم تنهايي
دل بي تو به جان آمد وقت است كه باز آيي

در آرزوي رويت ,بنشسته به هر راهي
صد زاهد و صد عابد ,سر گشته سودايي

مشتاقي و مهجوري ,دور از تو چنانم كرد
كز دست نخواهد شد پايان شكيبايي

اي درد توام درمان در بستر ناكامي
وي ياد تو ام مونس در گوشه تنهايي

فكر خود راي خود در امر تو كي گنجد
كفر است در اين وادي خود بيني و خود رايي

در دايره فرمان ما نقطه تسليميم
لطف آنچه تو انديشي حكم آنچه تو فرمايي

گستاخي و پر گويي تا چند كني اي فيض
بگذر تو از اين وادي تن ده به شكيبايي

[درگاه محبوب]

روزي تو خواهي آمد

از كوچه هاي باران

تا از دلم بشويي

اندوه روزگاران