تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

طالب خون خدا متی ترانا و نراک
یابن مصباح الهدی متی ترانا و نراک

چه شود با تو کنم گریه سر قبر حسین
در مزار شهدا، متی ترانا و نراک

صبح جمعه ناله‌ام أین معزُّ الاولیاست
می‌زنم تو را صدا، متی ترانا و نراک

نیمه‌های دل شب کنار دیوار بقیع
دهم آهسته ندا، متی ترانا و نراک

میزند تو را صدا از سر نیزه‌ها هنوز
سر از بدن جدا، متی ترانا و نراک

چه شود ببینمت کنار بین الحرمین
سر و جان کنم فدا، متی ترانا و نراک

زخم قلب پسر فاطمه را مرهم نیست
بی ظهورت اَبدا، متی ترانا و نراک

چه شود از گل رویت بدهی یک صدقه
سر راهی به گدا، متی ترانا و نراک

چهره بگشا و ز آینۀ خونین دلم
زنگ محنت بزدا، متی ترانا و نراک

"میثم" از خون خدا با تو سخن گفت بیا
پسر خون خدا، متی ترانا و نراک


حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تويي كه در نفست مي‌وزد شميم بهار
بيا به كوچه ما، عطر نرگسانه بيار

تو جاودانه‌‌تر از حس آفتاب و درخت
تو عاشقانه‌تر از شوق آب و شاليزار

براي از تو سرودن بهانه لازم نيست
حكايت نفس است و حلاوت تكرار

چه عطري از تو در آفاق من پراكنده ست
كه شعر، مست شده، واژه را نمانده قرار

چقدر شعر من از واژه "تو" لبريز است
چقدر ذوق من از انتظار تو سرشار

چقدر بي تو نفس مي‌كشم؛ دريغ از من
چقدر خسته ام از اين هواي تيره و تار

چه مي‌شود كه بيايي؟، چقدر رويايي است
در اين سياه زمستان، طلوع صبح بهار

محمد امین زاده

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

خون پاک شهدا منتظر توست بیا
سرِ مصباحِ هدا منتظر توست بیا

وارث خون خدا و پسر خون خدا
به خدا خون خدا منتظر توست بیا

صبح هم منتظر صبح ظهور تو بوَد
روز ما و شب ما منتظر توست بیا

بر سـر گنبد زرین حسین بن علی(ع)
پرچم کرب و بلا منتظر تو است بیا

علم و مشک و لب خشک جگرسوختگان
دستِ افتاده جدا منتظر توست بیا

فرق بشکستۀ زینب، سر خونین حسین
که جدا شد ز قفا منتظر توست بیا

بر سر نی سر جدّت به عقب برگشته
طفل افتاده ز پا منتظر توست بیا

آفتابی که چهل جا به سر نی تابید
در دل طشت طلا منتظر توست بیا

آن یتیمی که سر پاک پدر را بوسید
ناله زد «یا ابتا» منتظر توست بیا

بر ظهور تو دعا بر لب «میثم» تا کی؟
تو دعا کن که دعا منتظر توست بیا


غلامرضا سازگار

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

يا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آيد
بنشسته سر راهش ، شايد ز سفر آيد

تا چند بنالم زار شب تا سحر از هجرش
كوكب شِمُرم هر شب ، شايد كه سحر آيد

هر دم كه رخش بينم خواهم دگرش ديدن
بازش نگرم شايد يك بار دگر آيد

از ديده نهان اما اندر دل من جايش
او را طلبم هر شب شايد كه ز در آيد

با كس نتوانم گفت من راز درون خویش
كز درد غم هجرش دل را چه به سر آيد

مي سوزم و مي سازم از درد فراق اما
تير غم او بر دل افزون ز شمَر آيد

"حيران" به فغان تا کی با محنت و غم همدم
یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

راهی که نیست جانب کویت ضلالت است
عُمری که صرف غیر توگردد بطالت است

آقـای جمـعـه هـای غــریبـی بیـا ، بیـا
مــا را ز دوری تـو ز یـاران ملامت است

دل همنشین اشک وغم است از فراق تو
این حال عاشق است برون از مقالت است

ترسم ندیده روی تو راهی شوم به خاک
گـویا زمـان وصـل مـن وتو ،قیامت است

در هـر مصـیبت و مَحنی فَـابکِ للحُـسَین
مـا را که نیست کار دگر،این رسالت است

گریه کنـم ز مـاتم اربـاب صبـح وشـام
آن پلک زخمی تـو دلـم را دلالـت است

شاعر : وحید دکامین

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

این چنین احساس کردم بین رؤیا بارها
می زنم بوسه به دست و پایت آقا بارها

خواستم تا مهزیارت باشم امّا روز و شب
سبز شد در پیش رو «امّا ـ اگرها» بارها

با چنین وضع وخیم و رو به قبله بودنم
حال و روزم را شدی هر روز جویا بارها

ای طبیبی که به دنبال مریضت می روی
با وجودی که مرا کردی مداوا بارها ...

... کور بودم که تو را نشناختم ، عیب از من است
شد حجاب دیدگانم حب دنیا بارها

این همه گفتی که دور معصیت را خط بکش
من ولیکن کرده ام امروز و فردا بارها

چشم پوشی از گناهان معنی اش این است که
با تغافل می کنی با من مدارا بارها

کشتی اُنس مرا طوفان شهوت غرق کرد
ریخته بار مرا در قعر دریا بارها

جنس نامرغوب بیخ ریش صاحب می شود
آه آقا روی دستم مانده حالا «بارها»

بارهایم را خریدی ای خریدار کریم
مادرت بس که سفارش کرد من را بارها

شاعر : محمد فردوسی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

این روزها خیلی دلم تنگ ست آقا
طبل جهان ضربش بد آهنگ ست آقا

سرتاسر جغرافیای خاک مفلوک
از جنس تلخ مکر و نیرنگ ست آقا

لبخند از لب های باران رخت بسته ست
بر دوش شب سنگینی سنگ ست آقا

بین زمین و آسمان و ماه و خورشید
بین برادرهایمان جنگ ست آقا

یک پای ایمان از درون پوسیده انگار
پای دگر از بیخ و بن لنگ ست آقا

از انتظاری تلخ و دروی شعر گفتن
یک جزء تکراریِ فرهنگ ست آقا

حتی همین ابیات زردی را که خواندید
با مردمان کوچه هم رنگ ست آقا

این روزها خیلی دلم تنگ ست آقا...


شاعر : مریم قلی زاده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دلم قرار نمی گیرد از فغان بی تو
سپند وار زکف داده ام عنان بی تو

ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ
زجام عشق لبی تر نکرد جان بی تو

چون آسمان مه آلوده ام زتنگ دلی
پراست سینه ام از اندوه گران بی تو

نسیم صبح نمی آورد ترانه شوق
ســــر بهـــار ندارند بلبـــلان بی تو

لب از حکایت شبهای تار می بندم
اگر امان دهدم چشم خونفشان بی تو

چو شمع کشته ندارم شراره ای به زبان
نمی زندسخنم آتشی به جان بی تو

ز بی دلی و خموشی چو نقش تصویرم
نمی گشایدم از بی خودی زبان بی تو

عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم
چو یادم آید از آن شکرین دهان بی تو

گزاره غم دل را مگر کنم چو امین
جدا ز خلق به محراب جمکران بی تو

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

در سحر پيك‌ وفادار به‌ بالين‌ آمد
داد اين‌ مژده‌ كه‌ آن‌ دلبر شيرين‌ آمد

خيز و از جا بنگر پرتو آن‌ ذات‌ احد
مرهمي‌ را كه‌ براي‌ دل‌ غمگين‌ آمد

شده‌ از بهر وجودش‌ همه‌ عالم‌ خرسند
دل‌ ما مست‌ گل‌ و بوي‌ رياحين‌ آمد

مهدي‌ آن‌ مظهر پاكي‌ و صفا گشت‌ پديد
تا كه‌ فريادرس‌ عاشق‌ مسكين‌ آمد

شادي‌ و خرمي‌ اهل‌ جهان‌ پيدا شد
نور او رشك‌ رخ‌ زهره‌ و پروين‌ آمد

مهديا بر دل‌ بيچاره‌ ما رحمي‌ كن‌
در شب‌ ظلمت‌ ما ديده‌ خدا بين‌ آمد

شده‌ام‌ محو رخ‌ حضرت‌ مهدي‌ امروز
تا كه‌ الهامي‌ از آن‌ بر دل‌ خونين‌ آمد

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای یــادگــار عــتــرت طـاهـا بـیـا بـیـا
وی نور چشم حضرت زهرا (س) بـیـا بـیـا

ای مـونـس شـکـستـه دلان کـن عنـایـتـی
از بـهــر دلـنــوازی دلـهـــا بـیـا بـیـا

دلهـای عـاشقـان تـو کـانـون مـاتـم اسـت
کـی یـابـد ایـن قلـوب تسـلّـی؟ بـیـا بـیـا

تـا کی بسوزم از غم هجر تـو همچو شمع؟
مـی‏سـوزم از فـراق، سـرا پـا بـیـا بـیـا

بـا جـان بـی لـیـاقـتـم از بـهـر دیـدنـت
یـکـجـا کنـم بـجـان تـو سـودا بـیـا بـیـا

دیگـر بس اسـت سـر بـه بیـابـان گذاشتن
ای رهـنـورد درّه و صـحـرا بـیـا بـیـا

ای والـی زمـان و مکـان کـی کـنـی ظهور؟
تـا کـی تـراسـت غیبـت کبـری؟ بـیـا بـیـا

مـا را ظـهـور تـسـت مـعـمـای مشـکـلـی
در وصـل تـسـت حـل مـعـمـا بـیـا بـیـا

مـا ورشـکـسـتـه‏ایـم بـبـازار مـعـرفـت
تنـخـواه عـمـر رفـت بـه یـغـمـا بـیـا بـیـا

چـشـم انتظار مـانده کـه از تـو خبـر شود
مخفی چـرا تـو گشته‏ای از مـا؟ بـیـا بـیـا

مـبـهـوت آن جمـال خــداونـدی تـوام
مـنّـت بـنـه بـعـاشـق شـیـدا بـیـا بـیـا

بـر چیده کـی بساط ستـم مـی‏کنی بدهر؟
ویـرانـگـر بـنـای سـتـم‏هـا بـیـا بـیـا

ذکـر مُـدامِ «ملتجی» خـستـه جـان تست
ای کـار سـاز دنـیـا و عُـقـبـی بـیـا بـیـا