تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گرچه بر دل، داغ هجران می دهی

نور، چون خورشید پنهان می دهی

ابرهای خشک را با اذن رب

با دعایت، عطر باران می دهی

رنگ می بازد، دروغین عشق ها

عاشقان را مشق عرفان، می دهی

جز مسیر تو، کسی او را نیافت

ای که بوی ناب ایمان، می دهی

محیی الموتی تو را کرده وصی

عیسی زهرا ! مرا جان می دهی؟

خسته ام مولا از این نالایقی

ای پزشک روح، درمان می دهی؟

رایت توحید ، پر شرک است دلم

این پریشان را تو سامان می دهی؟

کاش روزی قلبمان محکم شود

و مطیع محض چو فرمان می دهی

آن زمان وقت ظهور است مهربان

برحیات ظلم پایان می دهی

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

چکنم چه چاره سازم که شوم فدای مهدی(ع)
چه کنم که من ببینم رخ دلربای مهدی(ع)


چه خوش است آن زمانی برسد که زنده باشم
من بینوای مسکین شنوم صدای مهدی(ع)


بامید و آرزوئی شده ام به جستجوئی
که خدا کند نصیبم فرج و لقای مهدی(ع)


بود افتخارم این بس که در این زمان غیبت
من بینوای محزون شده ام گدای مهدی(ع)


غم و درد انتظارش شده عقدهء دل من
چه کنم که این دل من شده مبتلای مهدی(ع)


چه کنم که عمر طی شد بزمان غیبت او
خبری نشد ببینم رخ با صفای مهدی(ع)


چه کنم غم فراقش زده آتشی بجانم
چه نکم اگر بمیرم نشوم فدای مهدی(ع)!!!

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

سلام وارث تنهای بی‌نشانی‌ها
خدای بیت غزل‌های آسمانی‌ها

نیامدی و کهنسال‌هایمان مُردند
در آستانهٔ مرگ‌اند نوجوانی‌ها

چقدر تهمتِ ناجور بارمان کردند
چقدر طعنه که: «دیوانه‌ها! روانی‌ها!

کسی برای نجات شما نمی‌آید
کسی نمی‌رسد از پشتِ نُدبه‌خوانی‌ها»

مسیحِ آمدنی! سوشیانس! ای موعود!
تو هر که هستی از آن‌سوی مهربانی‌ها

بگو به حرف بیایند مردگانِ سکوت
زبان شوند و بگویند بی‌زبانی‌ها

هنوز پنجره‌ها باز می‌شوند و هنوز
تهی است کوچه از آوازِ شادمانی‌ها

و زرد می‌شوند و دانه‌دانه می‌افتند
کنار پنجره‌ها برگِ شمعدانی‌ها

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

امام مهدى‏ (ع) فرمودند:

أمّا وَجهُ الاِنتفاعِ بِی فی غَیبَتی فَکالاِنتِفاعِ بِالشَّمسِ إذا غَیبَها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ.


چگونگى بهره‏ مندى از وجود من در دوران غیبتم، همچون بهره‏اى است که از خورشید مى ‏برند، آن‏گاه که ابر آن را از دیدگان نهان مى‏ کند.

(الغیبه، طوسى، ص. ۲۹۲)

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

وقف غریبی تو نشد گریه های ما
ما بیخیال و گریه تو کردی برای ما

اینجا هوا بدون تو خیلی گرفته است
بوی خزان گرفته دگر این هوای ما

هرجمعه ندبه ندبه و آخر نیامدی
بی حاصل است گریه ی ما و دعای ما

این جمعه هم بدون تو سر شد نیامدی
توأم شده ست غصه به بغض صدای ما

چشمی بده که گریه برای شما کند
این چشم ها که سود ندارد برای ما

گریه به حال زار من بی نوا نکن
وقف غریبی تو نشد گریه های ما

مهدی_فرهادی

[عهد آسمانى]

دیگر بیا که بی‌تو از دست رفته‌ام من


اميد قلب خسته در اين شب سياهی
در راه مانده‌ای را درياب با نگاهی
ديگر بيا که بی‌تو از دست رفته‌ام من
ای وای از تباهی ای وای از تباهی
افتاده بودم از پا در جاده‌ی غم اما
دادم به خود تسلا ديگر نمانده راهی
در سايه‌سار لطفت جايی برای ما هست؟
با دل چه کرده بی‌تو شب‌های بی‌پناهی
برگرد ای انیسِ شبگریه‌ی مدینه
عمری‌ست مانده آقا بر راه تو نگاهی
ای التیام سیلی، با چشم‌های نیلی
مادر تو را صدا زد هر شام و صبحگاهی
یک گوشواره گم شد در بین کوچه و رفت
یک گوشواره از دست در غارتِ سپاهی
انگشتری به دست تو دوخته دمادم
چشمان حسرتش را از بین قتلگاهی

شاعر: یوسف رحیمی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

آقا سلام دل نگرانم برایتان
دیگر نمی رسد به من و ما صدایتان

آقا به روی چشم‌های من دربه در شده
خالی است جای آن اثر رد پایتان

آقا شکست خورده پر و بالم از گنه
دیگر نمی شود بپرم در هوایتان

هر چند از تو دورم و بی‌قیمتم، ولی
یک روز می‌شود که شوم مبتلایتان

می‌سوزم از فراق تو یابن‌الحسن بیا
آقا فدای غربتتان، گریه‌هایتان

با این همه گناه من، اصلاً بعید نیست
باعث شوم زیاد شود دردهایتان

بین گناه و معصیت و دوری از شما
دارد ز دست می‌رود آقا گدایتان

این جمعه را به خاطر زهرا(س) ظهور کن
تا که کنم تمامی خود را فدایتان

شاعر:رضاباقریان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دیدم كه نوشته ست به سر درب كلیسا

یا حضرت مریم(ع) و یا حضرت عیسی(ع)

در زیر صلیبی كه مسیح است بر آن دار

جمع اند گروهی همگی عاشق آن یار


یعنی كه گرفتار تواند هر چه كه هستند

از عشق تو و از می ایمان تو مستند


یا منتظرند تا كه تو یك روز بیایی

وصل آید و پایان شود ایام جدایی


ما نیز به حق منتظر صاحب خویشیم

نه راهب دیریم و نه آن مرد كشیشیم


ما نیز گرفتار مسیحی دگر هستیم

چون جمعه شود منتظر یك خبر هستیم


شاید كه همین جمعه بود جمعه ی دیدار

وان ماه شود از پس آن پرده پدیدار


آخر بشود صبر و دمد صبح رهایی

با مهدی ما،حضرت عیسی! تو بیایی...

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

در خوابهاي بي سروسامانمان بمان
اي آخرين ستاره ي اندوه ِ آسمان


در کنج خلوت شب تشويش رخنه کن
با ما سرود ِ«ميرسم از راه»را بخوان


تصوير تو بزرگترين باور من است

مردي هميشه داشته لبخند بر لبان


مردي شبيه قصه ي خرما و نان عزيز
مردي شبيه قصه ي باباي مهربان


مردي شبيه تشنگي و بغض کودکان
مردي شبيه قصه ي سرخ ستارگان


مردي شبيه ماه ، مردي بريده دست
مردي شبيه مردترين مرد داستان ...

تصوير تو بزرگتر از باور من است
اي آشناي گمشده ي ناشناسمان


تا کي تمام هفته همين شعر باشد و
آواز دلشکسته ي اميد ، بعد از آن



جمعه به جمعه قصه به تکرار ميرسد
آواز دلشکستهي ما ، اشک جمکران


هفته به هفته خسته تر از قبل مي شويم
قطره به قطره اشک پس از آن پيات روان


آيينه ها پر از غم و ترديد ماندهاند
اشعار تلخ حسرت و ياس است بر زبان


در راه مانده ايم و کسي نيست در افق
تنها حضور توست اميد مسافران


چشمي به راه آمدنت دوختيم و باز
گوشي به راه کعبه ...بر نغمه ي اذان ...

و باز هم جمعه و ..خدای من
غروبش چه دلگیر است بی او...

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

تقصیر ماست غیبت طولانی شما
بغض گلو گرفته ی پنهانی شما


برشوره زار معصیتم گریه می کنم
جانم فدای دیده ی بارانی شما


پرونده ام برای شما دردسر شده
وضع بدم دلیل پریشانی شما


ای وای من!که قلب شما را شکسته ام
آقا چه شد تبسم رحمانی شما؟


ای یوسف مدینه مرا هم حلال کن
عفو و گذشت سنت کنعانی شما


آیا حقیقت است که اصلاٌ شبیه نیست؟
رفتار ما به رسم مسلمانی شما


صدها هزار نوح و سلیمان نشسته اند
در انتظار منسب دربانی شما


عشاق شهر یکسره تعریف می کنند
از لحن و صوت مکی قرآنی شما


نشنیده یاد روضه ی گودال کرده ام
دل می برد تلاوت روحانی شما


این اشک روضه حال مرا خوب کرده است
ردخور نداشت نسخه ی درمانی شما