تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ساعت رسیده رأس قرارِ دوازده
دردی نشسته گوشه کنار دوازده

خورشید رفته عشق بیارد برایمان
در پشت ابر مانده تبار دوازده

در لابه لای غربت خود غوطه میخورد
در سیل اشک، دار و ندار دوازده

ساعت هنوز عاشق وقت رسیدن است
افتاده باز دورِ مدار دوازده

دست زمان به صورت آن ماه قد نداد
بالا گرفته قامت یار دوازده

ساعت از انتظار سرش درد میکند
حتی زمین شده ست دچار دوازده

در ایستگاه عقربه ها ایستاده ایم
چشم انتظار سوتِ قطار دوازده!

مرضیه عاطفی

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

آرام مي شود مگر اين قلب هاي ما *** تا پرده از رخش نكشد دلگشاي ما
جا دارد ار بسوزم از اين بي پناهيم *** اين هجر اوست مدام از خطاي ما
اصلا" براي تو اين تن نشد مريض *** تا حركتي كنم كه رساني دواي ما
ما بي طبيب رنج دوامي نياوريم *** بر بسترم بيا كه توئي تو شفاي ما
خود را كشانده ام اينجا به عشق تو *** ديوار درگه تو شود تا عصاي ما
محو است ظلمت از تو و نور وجود تو ***اين الشموس گشته مداوم نواي ما
گم گشته كويرم و اميد جز تو نيست *** حتي نماند اثر دگر از رد پاي ما
بازآ كه دير مي شود آخر مسافرم *** شايد كه نشنوي تو دگر اين صداي ما
گرديده حسن عاقبت همه ي هم و غم ما *** وقت قنوت وتر دعا كن براي ما

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

السلام فرصت فریاد،حضرت موعود!
منم، همانکه شما را کبوترانه سرود

همانکه در غزلش ردپای باران است
همانکه نام شما را گذاشت، عشق کبود

چه روزگار غریبیست مهربان بی تو
غزل غزل دل تنهاه و تنگمان فرسود

تمام آینه ها خط به خط چروک شدند
بهار پلک دلش را به سمت ما نگشود

شما که مخمل سجاده تان، نسیم بهشت
شما که یوسف حزنید و نغمه ی داوود

دعا کنید که باران به ما رجوع کند
دعا کنید نمی ریم در خزان رکود

چقدر نذر کنیم شاخه های نرگس را
چقدر گریه کنیم بین واژگان سجود

چراغ سبز خیابان، نوید آمدن است
ولی هنوز کلاغان قصه های حسود

امید آمدنت را بعید می شمرند
که راه ها همه تنگند و جاده ها مسدود

اگر مزاحم اوقاتتان شدم آقا
به جان عشق ببخشید، بی سبب که نبود

دعا کنید بمیرد به پای عشق شما
کسی که یک شب یلدا اسیرتان شده بود

برای رفتن پاییز التماس دعا
به چشم های خدا می سپارمت بدرود

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مولاي من وقت آمدنت دير شد بـيــا
اين دل در انتظار تـو پيـر شد بـيـــــا

ديدم به خواب امدي از جاده هاي دور
گفتم دلم ؛ خواب تو تعبير شد بـيـــــــا

اين جمعه هم گذشت ، وليكن نيامدي
آيات غربتم همه تفسير شد بـيـــــــــا

گفتي كه پاك كن دلت ازهرچه غير ماست
قلبم به احترام تو تطهير شد بـيــــــــا

هر شب به ياد خال لبت گريه مي كنم
عكست ميان آينه تصوير شد بـيــــــــا

در دفترم به ياد تو نرگس كشيده ام
نرگس هم از فراق تو دلگير شد بـيــا

[نرگس منتظر]

نگار سفر کرده

نگار من که سفر کرده باز می‌ آید
چو مهر از پس ابری فراز می ‌آید

از اینکه دیده به راهم چه غم که وقت نیاز
عزیز بنده نوازم به ناز می‌ آید

ملول نیستم از دست رفته چاره کار
که دوش فال زدم چاره‌ساز می‌ آید

دلم ز درد جدایی اگر چه افسردست
غمی مباد مرا دلنواز می‌آید

اگر چه کرده ز سامره مخفیانه سفر
به صد شکوه ز ملک حجاز می ‌آید

حقیقتی که جهان گشته بهر او بر پا
زند ز ریشه نهاد مجاز می‌ آید

به زاهدی که ز دیدار دوست محروم است
دهد به نیل حضورش جواز می‌ آید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اى نهان ساخته از ديده ما صورت خويش
بدر از پرده غيب آى و نُما طلعت خويش

طاق شد، طاقت ياران بگشا پرده ز رخ
اى نهان ساخته از ديده ما صورت خويش

نه همين چشم به راه تو مسلمانانند
عالمى را نگران كرده اى از غيبت خويش

آمد از غيبت تو، جان به لب منتظران
همه دادند ز كف حوصله و طاقت خويش

بى رُخت بسته به روى همه، درهاى اميد
بگشا بر رخ احباب در از رحمت خويش

گرچه غرقيم به درياى گناهان، ليكن
شرمساريم و خجالت زده از غفلت خويش

روى دل سوى تو داريم به صد عجز و نياز
جز تو ابزار نداريم به كس حاجت خويش

جز تو ما را نبود ملجأيى اى حجّت حق
باد سوگند تو را بر شرف و عصمت خويش

دست ما گير كه بيچارگى از حد بگذشت
بگشا مشكل ما را به يَدِ همّت خويش

روزگارى ست كه از جهل و نفاق و نخوت
هر كس از رنج كسان مى طلبد راحت خويش!

تا كه بر كار خلايق سر و سامان بخشى
گير با دست خدايى علَم نهضت خويش

تويى آن گوهر يكدانه درياى شرف
كه خداوند جهان خواند ترا حجّت خويش

ساخت حق، آينه غيب نما روى تو را
نگرد خواست در آن آينه تا طلعت خويش

روز ميلاد همايون تو، عيدى ست كه حق
در چنين روز عيان ساخت مهين آيت خويش

يافت زآن روى شرف، نيمه شعبان كامروز
شامل حال جهان كرد خدا، رحمت خويش

قرب حق يافت به تحقيق، كسى كو به صفا
با تو پيوست و گسست از دگران الفت خويش

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

ای منجی گل، امام بی رنگ!
ای معنی آسمانی چنگ

ای آتش جان باده نوشان!
ای سعی و صفای می فروشان

ای یوسف لحظه های کثرت
دردانه ی آسمان وحدت!

در چشم غزال مست وحیران
در شورش مهر وماه و کیوان

در ساحل آبی ترانه
در شورش جان هر جوانه

در عطر کمند زلف مهتاب
هر بوسه ی لاله بر لب آب

تو شورش لحظه های نابی
در دفتر دل، تو آفتابی

ما چله نشین گرد راه ات
دُردی کش ساغر نگاه ات

در معبد گل ترانه خواندیم
با نام تو عاشقانه خواندیم

خواندیم تو را به هر بهانه
با شروه و شور عاشقانه

در موسم نغمه های باران
با ناز و کرشمه ی بهاران

خواندیم تو را که ما تو بودیم
در خانه ی لحظه ها تو بودیم

خواندیم تو را ترانه بارید
از آینه ها جوانه بارید

ما تشنه و تو زلال آبی
در ظلمت شب تو آفتابی

از آتش قلب پر زنورت
خورشید نشسته در حضورت

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

به سر رسیدن این انتظار نزدیک است
خزان رسیده بشارت بهار نزدیک است

من از صدای تپش های قلب فهمیدم
که آستانه دیدار یار نزدیک است

بیا و پنجره های امید را باز کن
خراب گشتن هرچه حصار نزدیک است

به هر طریق توانی عطش به کف آور
زمان جوشش این چشمه سار نزدیک است

صدای همهمه ی ذوالفقار میگوید
طنین مرکب آن تک سوار نزدیک است




اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

تا که آید به جهان عشق و امید آورد او
بگذرد دوره غم دور جدید آورد او

تا که آید به جهان با نفس تازه خویش
فصل زیبای بهار و دم عید آورد او

تا رسد با نفس ناب و مسیحایی خویش
مرده را زنده کند بخت سعید آورد او

چون نمایان شود آن یوسف کنعانی ما
افکند ولوله ای شور و نوید آورد او

تا بتابد به جهان پرتو خورشید رخش
بگذرد شام سیه صبح سپید آورد او

شود از نعمت او ملک جهان همچو بهشت
عالمی نو اثری تازه پدید آورد او

بشکفد بخت جهان از اثر برکت او
بیکران مرحمت و لطف مدید آورد او

میرسد با همه خوبان و جمیع صلحا
لشگری یکسره از خیل شهید آورد او

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

چه خوشست مـن بمیرم به ره ولای مهدی
سر و جـان بـها ندارد که کنم فدای مهدی

همه نقد هستی خود بدهم به صاحب جان
کـه یکـی دقـیقه بینم رخ دلگشای مهدی

نه هوای کعبه دارم نه صفا و مروه خـواهـم
که ندارد این مکان‎ها به خدا صفای مهدی

چـه کـنم چـه چـاره سازم کـه دل رمـیده من
نـکـنـد هـوای دیگر به جز از هـوای مهدی

من دل‎شکسته هر دم به امید در نشستم
کـه مگـر عـیـان ببینم رخ دلـشگای مهدی