تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

بخوان دعاي فرج را دعا اثر دارد
دعا کبوتر عشق است وبال وپر دارد


بخوان دعاي فرج را وعافيت بطلب
که روزگار بسي فتنه زير سر دارد


بخوان دعاي فرج را ونا اميد مباش
بهشت پاک اجابت هزار در دارد


بخوان دعاي فرج را که صبج نزديک است
خداي را شب يلداي غم سحردارد


بخوان دعاي فرج را به شوق روز وصال
مسافر دل ما نيت سفر دارد


بخوان دعاي فرج را که يوسف زهرا
زپشت پرده غيبت به ما نظر دارد


بخوان دعاي فرج را که دست مهر خدا
حجاب غيبت از آن روي ماه بر دارد

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

جمعه يعنى يک غزل دلواپسى
جمعه يعنى گريه هاى بى کسى


جمعه يعنى روح سبز انتظار
جمعه يعنى لحظه هاى بى قرار


بى قرار بى قراريهاى آب
جمعه يعنى انتظار آفتاب


جمعه يعنى ندبه اى در هجر دوست
جمعه خود ندبه گر ديدار اوست


جمعه يعنى لاله ها دلخون شوند
از غم او بيدها مجنون شوند


جمعه يعنى يک کوير بى قرار
از عطش سرخ و دلش در انتظار


انتظار قطره اى باران عشق
تا فرو شويد غم هجران عشق


جمعه يعنى بغض بى رنگ غزل
هق هق بارانى چنگ غزل


زخمه اى از جنس غم بر تار دل
تا فرو شويد غم هجران دل


جمعه يعنى روح سبز انتظار
جمعه يعنى لحظه هاى بى قرار


بى قرار بى قراريهاى آب
جمعه يعنى انتظار آفتاب


لحظه لحظه بوى ظهور مى آيد
عطر ناب گل حضور مى آيد


سبز مردى از قبيله عشق
ساده و سبز و صبور مى آيد

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

عزيز زهرارها كنيد دگر صحبت مداوا را
فراق اگر نكشد، وصل مي‌كشد ما را

تمام عمر تو ما را نظاره كردي و ما
نديده‌ايم هنوز آن جمال زيبا را

شراره‌هاي دلم اشك شد ز ديده چكيد
ببين چگونه به آتش كشيد، دريا را

قسم به دوست كه يك موي يار را ندهم
اگر دهند به دستم، تمام دنيا را

به شوق آنكه ز كوي توام نشان آرد
به چشم خويش كشيدم غبار صحرا را

جنون كشانده به جايي مرا كه نشناسم
طريق كعـبه و بت‌خانه و كليسا را

تمام عمر به خورشيد و ماه ناز كنم
اگر به خانه تاريك من نهي پا را

نسيم صبح ز راهي كه آمدي برگرد
ببر سلام ز من آن عزيز زهرا را

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

​

خدا را حلقۀ کعبه‌ست این یا حلقۀ مویت
چه دور افتاده‌ام از حجراسماعیل پهــلویت


تمام عاشقان بر گرد گیسوی تو می‌چرخند
بخوان امسال ما را هم به بیت الله گیسویت


شبی از خطّ نسخ روی ماهت پرده را بردار
شکسته قلب‌ها را خطّ نستعلیق ابرویت


نه تنها چشم هایت سورة الشّمس می خوانند
به المیزان قسم، تفسیر یوسف می‌کند رویت


تعالی الله خود لبّیک اللّهم لبّیکی
چه لبّیکی که در هفت آسمان پیچیده هوهویت....

امضاء

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

نگار من که سفر کرده باز می‌ آید
چو مهر از پس ابری فراز می ‌آید


از اینکه دیده به راهم چه غم که وقت نیاز
عزیز بنده نوازم به ناز می‌ آید


ملول نیستم از دست رفته چاره کار
که دوش فال زدم چاره‌ساز می‌ آید


دلم ز درد جدایی اگر چه افسردست
غمی مباد مرا دلنواز می‌آید


اگر چه کرده ز سامره مخفیانه سفر
به صد شکوه ز ملک حجاز می ‌آید


حقیقتی که جهان گشته بهر او بر پا
زند ز ریشه نهاد مجاز می‌ آید


به زاهدی که ز دیدار دوست محروم است
دهد به نیل حضورش جواز می‌ آید

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

تو آن عاشق ترین مردی كه در تاریخ می گویند


تو آن انسان نایابی كه با فانوس می جویند


تمام باغ ها در فصل لب های تو می خندند


تمام ابرها در شط چشمان تو می مویند


قناری های عاشق از گلوگاه تو می خوانند


و قمری های سالك كو به كو راه تو می پویند


تو آن رود زلالی صاف و روشن از ازل جاری


كه پاكی های عالم دست و رو را در تو می شویند


به شوق سجده ات هفت آسمان خم می شود در خاك


به نام نامی ات خورشید ها از خاك می رویند


تو تمثال تمام غنچه های بی ریا هستی


كه تصویر تو را عشاق در آیینه می بویند


تمام موج ها در حلقه یاد تو می چرخند


تمام بادها نام تو را سرگرم هوهویند

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

شیعه یعنى شوق، یعنى انتظار
صاحب آیینه تا صبح بهار


شیعه یعنى صاحب پا در ركاب
تا كه خورشید افكند رخ از نقاب


فاش مى‏بینم ملائك صف به صف
این غزل خوانند با تنبور و دف


عشقبازان، شور و حال آمد پدید
میم و حاى و میم و دال آمد پدید


شب نشینان دیده را روشن كنید
آن مه فرخنده حال آمد پدید


آمد آن روزى كه در ناباورى
سر زند از غرب مهر خاورى


راستین مردى رسید با تیغ كج
شیعیان الصبر، مفتاح الفرج


چیست آن تیغ سفید آفتاب
بى‏گمان لاسیف إلّا ذوالفقار


حیدر از محراب بیرون مى‏زند
شب نشینان را شبیخون مى‏زند


آفتاب، اى آفتاب، اى آفتاب
از نگاه بندگانت رخ متاب


از فروغت دیده ادراك چاك
از فراغت، اشك مدفون زیر خاك


آفتاب شیعه از مغرب درآ
بار دیگر سر زن از غار حرا


بت پرستان تركتازى مى‏كنند
با كلام الله بازى مى‏كنند


تیغ بر كش تا تماشایت كنند
تا كه نتوانند حاشایت كنند


پاك كن از دامن دین ننگ را
این عروسك‏هاى رنگارنگ را


این سخن كوتاه كردم والسلام
شیعه، یعنى تیغ بیرون از نیام‏



"مرحوم محمدرضا آغاسى"

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ایاک نعبد و ایاک نستعین
یعنی سلام مسجد مولای آخرین!

شبهای چارشنبه به انگشت کیستی
دنیا رکاب و گنبد فیروزه ای نگین

ای جمکران بگو کجاست آخرین امید
أین الشموس الطالعه، أین مه جبین؟

دنیای من گوشۀ مسجد نشستن است
و زل زدن به گردش تسبیح زائرین

بگذار در کنار تو باشم تمام عمر
بگذار در کنار تو باشم فقط همین


شاعر : زهرا بشری موحد

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

هزار سال گذشت و غریب بود هنوز
مسافری که به ظاهر حبیب بود هنوز


کسی که بعد گذشت از هزار طوفان هم
میان سینه ی او یک لهیب بود هنوز


مسافر اسب خودش را به شهر آورد و
نگاه کرد... جهان پر فریب بود هنوز


و مستجاب نمی شد دعا... دعای فرج
اگر چه حضرت باری مجیب بود هنوز


ولی شفای مریضان و زایمان زنان
دلیل اصلی امن یجیب بود هنوز


به دستهای تمام جهان نگاه انداخت
قنوت ؟ نه... همگی توی جیب بود هنوز


و شاعران که به ظاهر پیمبر قومند
زبورشان پُر ِ حوا و سیب بود هنوز


ظهور، قصه شده مثل کشتن عیسی
مسیح شیعه به روی صلیب بود هنوز


برای یک عده، جمکران مزار شده ست
و زنده خواندن مهدی عجیب بود هنوز


گل محمدی از باغ منقرض شده بود
و توی باغ کلاغ، عندلیب بود هنوز


مسافر اسب خودش را ز شهر برگرداند
میان شهر زورو بی رقیب بود هنوز...




احسان پرسا

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

دل را زبیخودى سر از خود رمیدن است

جان را هواى از قفس تن پریدن است

از بیم مرگ نیست كه سر داده‏ام فغان

بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است


دستم نمى‏رسد كه دل از سینه بركنم
بارى علاج شوق، گریبان دریدن است


شامم سیه‏تر است زگیسوى سركشت

خورشید من برآى كه وقت دمیدن است


سوى تو اى خلاصه گلزار زندگى
مرغ نگه در آرزوى پر كشیدن است


بگرفته آب و رنگ ز فیض حضور تو
هر گل در این چمن كه سزاوار دیدن است


با اهل درد شرح غم خود نمى‏كنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است


آن را كه لب به جام هوس گشت آشنا
روزى «امین» سزا لب حسرت گزیدن است‏