تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[شهیده]

ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن

یـا ایّهـا العــزیز! أبانـا! قــبول کن

آهی در این بساط به غیر از امید نیست

یـا نـاامیدمــان ننـمـا یـا، قـبـول کن

از یـاد بـرده ایم شمـا را پـدر! ولی

این کودک فراری خود را قبول کن

رسم کریم نیست که گلچین کند، کریم!

مـا را سَـوا نکـرده و یک جـا قـبول کن

گر بی نوا و پست و حقیریم و رو سیاه

اما به جــان حضرت زهـرا قبـول کن

گندم که نه، مقام شما بود لاجَرَم

رمز هبوط آدم و حوّا، قـبول کن

مجید لشکری

[شهیده]

عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد
صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد
بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد
بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی
عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد
جغد بر ویرانه می‌خواند به انکار تو اما
خاک این ویرانه‌ها بویی از آن گنجینه دارد
خواستم از رنجش دوری بگویم یادم آمد
عشق با آزار خویشاوندی دیرینه دارد
روی آنم نیست تا در آرزو دستی برآرم
ای خوش آن دستی که رنگ آبرو از پینه دارد
در هوای عاشقان پر می‌کشد با بیقراری
آن کبوتر چاهی زخمی که او در سینه دارد
ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید
آنکه در دستش کلید شهر پر آیینه دارد
قیصر امین پور

[شهیده]

از صبح ازل دل شده دیوانه مهدی

مبهوت و خمار از می میخانه مهدی

محبوب خدا می شود اندر همه عالم

دیوانه شود هر که ز پیمانه مهدی

فردوس برین را بدهم تا که دهندم

دیداری از آن صورت جانانه مهدی

ما را فقط این بس که ببینیم و بمیریم

آن دیده جادوئی و مستانه مهدی

[خادم کریمه اهل بیت]

نشسته غرق تماشای شیعیان خودش
کسی نیامده جز او سر قرار خودش

چه انتظار غریبی ست، اینکه شب تا صبح
کسی قنوت بگیرد، به انتظار خودش...

آقا ببخش



کدامین جــــاده
امشب میگذارد سر به پای تو

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

روز و شب فکر و خیالم شده آن یار کجاست؟
آن ذخیره گوهر عالم اسرار کجاست؟

آن سفر کرده چرا از سفرش بازنگشت؟
وان که ما را به غمش کرده گرفتار کجاست؟

بی جمالش همه جا تیره بوَد تار بوَد
روشنی بخش جهان، منبع انوار کجاست؟

داد مظلوم که باید بستاند ز ستم؟
یار مظلوم چه شد؟ دشمن کفار کجاست؟

تشنه عدل بوَد این بشر روی زمین
یادگار علی آن حیدر کرّار کجاست؟

کاظمین و نجف و کرببلا نیست مگر؟
سامرا هم نبوَد؟ آن شه ابرار کجاست؟

جمکران، مشهد و قم است بقیع یا که حراء؟
بارالاها تو بگو آن گل بی خار کجاست؟

کار عشاق گره خورد خدایا مددی
آن که باید بگشاید گره کار کجاست؟

داغ وصلش به دل منتظران ماند که ماند
آن طبیبِ دل زار و تن بیمار کجاست؟

هرچه پرسید کیان هیچ جوابی نشنید
نشد آگه به خدا جایگه یار کجاست؟

(کیان )

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

چشم هایم ازدلم رنجیده اند

هرچه رادل خواست آن ها دیده اند

درعوض یک کارمشکل خواستند

دیدن موعودازدل خواستند

چون نباشددل پی دریای نور

بسته باشد دیده هنگام ظهور

مهدیادل راخودت یاری بده

چشم هایم راتودلداری بده

اللهم عجل لولیک الفرج

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دلا با من بگو از عشق مستان
بگو زآیینه دار حق پرستان

که ای جان به فدای تو کجایی؟
دلم امشب گرفته تابیایی

من و سامان این دل دیگرم نیست
بهاری و نصیبی دیگرم نیست

ز من بشنو تو ای دل هر زمانی
به هر لحظه صدا کن دل پناهی

بگو در این هوای بی نصیبی
دلا با من بیا تا بی شکیبی

بگو مولای من جمعه گذشته ست
که شب نیمه شد و غم ها شکفته ست

صدف بی تو کجا مرواری آرد؟
دلم در سینه غوغا می نماید

سر انجام همه عالم کجایی؟
دلم امشب گرفته کی می آیی؟

ولیکن باز جمعه بی تو تنهاست
تمام لحظه هایش پر ز غوغاست

که تو ای ساقی لب تشنگانت
چرا این جمعه هم شد بی پناهت؟

چرا ثانیه هایش را در آغوش
نمی افشاری و حرفش کنی گوش؟

ز بس دارد که با تو حرفهایی
نشسته رو به در تا توبیایی

به امید گل و یک دسته لبخند
نشسته با دل آیینه پیوند

که تو از ره رسی و در دلش باز
شکوفانی بهاری پر زپرواز

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

[نرگس منتظر]

سلام ای ماه مهجور زمستانهای ابرآلود!
چرا دیگر نمی‌تابد سرودت از محاق رود

مگر روح اساطیر کهن باران بباراند
به روی سرزمین های اسیر حلقه‌های دود

به روی بام ها آیینه‌ها گرم تماشایند
افق های تباهی را برآ ای طلعت موعود

نفیر کوزه‌های تشنه ی اعصار می‌گوید
که عشق - این ماه سرگردان- زمانی این حوالی بود

تو را با خوشه ی پروین همیشه جستجو کردم
از آن روزی که از پردیس جاویدان شدم مطرود

دلم را این پرستوی غریب آشیان بر دوش
بهار خاطراتت خوانده تا آفاق نامحدود

الا ای ماه مهجور زمستان های ابرآلود!
تو را تا کهکشان زخم موزونی دگر بدرود
بهروز سپید

[شهاب منتظر]

منتظر مانده زمین تا که زمانش برسد

صبح همراه سحر خیز جوانش برسد


خواندنی تر شود این قصّه از این نقطه به بعد

ماجرا تازه به اوج هیجانش برسد


پرده ی چاردهم وا شود و ماه تمام

از شبستان دو ابروی کمانش برسد


لیله القدر بیاید لب آیینه‌ ی درک

سوره فجر به تأویل و بیانش برسد


نامه داده ست ولی عادت یوسف این ست

عطر او زودتر از نامه رسانش برسد


شعر در عصر تو از حاشیه بیرون برود

عشق در عهد تو دستش به دهانش برسد


ظهر آن روز بهاری چه نمازی بشود

که تو هم آمده باشی و اذانش برسد


قاسم صرّافان