تورا من چشم در راهم .....(( ادبيات انتظار ٬نجوا بامولاي منتظران))

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کدام گوشه ی دنیا نهفته روی چو ماهت
اله من ز که پرسم نشان یوسف چاهت

چقدر ناز غزل را کشیده ام که سراید
تمام سوز دلم را ز دوردست نگاهت

به کوچه های عبورت چقدر اب بپاشیم
یواشکی من و این چشم های مانده به راهت

هنوز می رسد از لا به لای این همه تقویم
صدای ندبه و زاری ز جمعه های پگاهت

چه قصه ها که شنیدم ز کودکی ز ظهورت
نیامدی و شدم خود چه قصه گوی پر اهت

چقدر هلهله دارد طنین سبز طلوعت
چقدر همهمه دارد گدای این همه جاهت

چگونه جان بسپارم به پای سرخ ظهورت
به وقت گفتن این شعر و یا رکاب سپاهت

شکسته بال عروجم ز تیرهای معاصی
خدا کند که نیفتم ز دیدگان سیاهت

تمام شهر و محل را سپرده ام که بگویند
به هر کجا که تو هستی خدا به پشت و پناهت

دعاترین دعاها همین دعای نگار است
امان بده که بمیرم به پای بقیت الاهت

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

ساعت رسیده رأس قرارِ دوازده
دردی نشسته گوشه کنار دوازده

خورشید رفته عشق بیارد برایمان
در پشت ابر مانده تبار دوازده

در لابه لای غربت خود غوطه میخورد
در سیل اشک، دار و ندار دوازده

ساعت هنوز عاشق وقت رسیدن است
افتاده باز دورِ مدار دوازده

دست زمان به صورت آن ماه قد نداد
بالا گرفته قامت یار دوازده

ساعت از انتظار سرش درد میکند
حتی زمین شده ست دچار دوازده

در ایستگاه عقربه ها ایستاده ایم
چشم انتظار سوتِ قطار دوازده!

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

تا کسی را به سر کوی تو راهش ندهند
گریه و سوز دل و ناله و آهش ندهند

روشنی نیست به چشم و دلِ بی چشم و دلی
از شب زلف تو تا روز سیاهش ندهند

کوه طاعت اگر آرد به قیامت زاهد
بی تولّای تو حتی پر کاهش ندهند

به غباری که ز کویت به رُخم مانده قسم
هرکه خاک تو نشد عزّت و جاهش ندهند

دیده صد بار اگر کور شود بهتر از آن
که به دیدار تو یک فیض نگاهش ندهند

کافر و مومن و غیر و خودی و دشمن و دوست
هیچکس نیست که در کوی تو راهش ندهند

تو نوازش کنی آن را که نگاهش نکنند
تو دهی راه کسی را که پناهش ندهند

تلخی عشق حلاوت ندهد "میثم" را
تا که سوز سحر و اشک پگاهش ندهند


*** حاج غلامرضا سازگار *

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

دلم ز هجر تو در اضطراب مي‌افتد
بسان زلف تو در پيچ و تاب مي‌افتد

شبي که بي‌توام، اي ماه انجمن آرا!
دلم ز هجر تو از صبر و تاب مي‌افتد

تو آن مهي که اگر مِهرِ رخ برافروزي
ز چشم اهل نظر، آفتاب مي‌افتد

تو آن گلي که ز پاکي، طراوتي داري
که گل به پيش تو از رنگ و آب مي‌افتد

به ياد روي تو اي گل، عبور خاطر من
به باغ سبز غزل‌هاي ناب مي‌افتد

اگر به گوشة چشمي نظر کني، اي دوست!
دعاي خسته دلان مستجاب مي‌افتد

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

مي ايد از دور ,مردي ســــواره
برمــركب عشق, چون ماهپــــــاره


والشمس رويش, والليـل مويش
گلها همه مســــــت, از رنگ و بويش


عمامه بر سر, مثل پيمبـــــر (ص)
دربازوانــش نيروي حيــــــدر(ع)


ازپاي تاسر در شور و شين است

برق نگاهش مثل حســــين(ع) است


مي ايد از دور خوشــــبو تر از ياس
در چشــــم وابرو مانند عبــــــاس (ع)


القصه اين مرد اميد دلهاســـــــــت
خوشبو تر از ياس فرزند زهراست(س)

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

دلتنگ روی ماه تو هستیم، ماه ما
چشمان خیس وقت سحرها گواه ما

معلوم می شود که دلت را شکسته ایم
از بس که بی اثر شده این سوز آه ما

نگذشته ایم محض رضای تو از گناه
بگذر عزیز فاطمه از اشتباه ما

یارانتان که سیصد و اندی نشد، ببخش
محبوس شد میان معاصی سپاه ما

در زیر نور ماه، کجا خیمه می زنی ؟
تنها پناه عالمیان...تکیه گاه ما

بیچاره آن که مثل شما اهل گریه نیست
حال بکا و روضه و غم شد سلاح ما

یک قطره اشک در غم جدّ تو کوه ساخت
از این عبادت کم و هم قدِّ کاه ما

دلخوش به روضه های عموییم تا مگر
بر روی دلربای تو افتد نگاه ما

میگفت دختری که شرر داشت دامنش
نا امن شد پس از تو عمو خیمه گاه ما


مرضیه نعیم امینی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تقصیر ماست غیبت طولانی شما
بغض گلو گرفته ی پنهانی شما

برشوره زار معصیتم گریه می کنم
جانم فدای دیده ی بارانی شما

پرونده ام برای شما دردسر شده
وضع بدم دلیل پریشانی شما

ای وای من!که قلب شما را شکسته ام
آقا چه شد تبسم رحمانی شما؟

ای یوسف مدینه مرا هم حلال کن
عفو و گذشت سنت کنعانی شما

آیا حقیقت است که اصلاٌ شبیه نیست؟
رفتار ما به رسم مسلمانی شما

صدها هزار نوح و سلیمان نشسته اند
در انتظار منسب دربانی شما

عشاق شهر یکسره تعریف می کنند
از لحن و صوت مکی قرآنی شما

نشنیده یاد روضه ی گودال کرده ام
دل می برد تلاوت روحانی شما

این اشک روضه حال مرا خوب کرده است
ردخور نداشت نسخه ی درمانی شما

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

مي ايد از دور ,مردي ســــواره

برمــركب عشق, چون ماهپــــــاره


والشمس رويش, والليـل مويش
گلها همه مســــــت, از رنگ و بويش


عمامه بر سر, مثل پيمبـــــر (ص)
دربازوانــش نيروي حيــــــــــــــــدر(ع)


ازپاي تاسر در شور و شين است

برق نگاهش مثل حســــين(ع) است


مي ايد از دور خوشــــبو تر از ياس
در چشــــم وابرو مانند عبــــــاس (ع)


القصه اين مرد اميد دلهاســـــــــت
خوشبو تر از ياس فرزند زهراست(س)

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

دلی که در دو جهان جز تو هیچ یارش نیست
گرش تو یار نباشی،جهان به کارش نیست

چنان ز لذت دریا پُرست کشتی ما
که بیم ورطه و اندیشه کنارش نیست‏

کسی به سان صدف وا کند دهان نیاز
که نازنین گهری چون تو، در کنارش نیست

خیال دوست، گل افشانِ اشکِ من دیدست‏
هزار شکر که این دیده، شرمسارش نیست

نه من ز حلقه دیوانگان عشقم و بس
کدام سلسله دیدی که بی‌قرارش نیست؟

سوار من که ازل تا ابد گذرگه اوست
سری نماند که بر خاک رهگذارش نیست‏

ز تشنه کامیِ خود آب می‌خورد دل من
‏کویر سوخته جان، منت بهارش نیست

هوشنگ ابتهاج

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

بنال اي دل که دنيا رابقا نيست
چو آرامش در اين دار فنا نيست

بنال اي دل نماند جاودانه
بجز عشق ونواي عاشقانه

بنال اي دل به لحن ناي داوود
که هر ناليدنش ذکر خدا بود

بيا تا از پي اش باهم بگرديم
که هردو آشنا با آه ودرديم

بنال اي دل که يارم زار وخسته
به پشت پرده غيبت نشسته

بنال اي دل به هرصبح وبه هرشام
چو تنها اشک ريزد آن دلارام

بنال اي دل زغمهايم گذر کن
که تنها ناله بر آن منتظر کن

بنال اي دل که يارم در نماز است
سرا پا ناز ودر حال نياز است

بنال اي دل که بس آزرده ام من
که رد پاي او گم کرده ام من

نشانم ده حريم سامرا را
مگر پيدا کنم آن دل ربا را

بنال اي دل گل بي خار من کو
نشينم چون بنفشه بر لب جو

مگر عکس رخش در آب بينم
دگر اورا مگر درخواب بينم

که من آلوده ام او پاک ومعصوم
از اين رو گشته ام ناکام ومحروم

بنال اي دل چو آيد بوي نرگس
بخوبي عطر اورا مي کنم حس

خدايا در فراقش ناله تاکي
به سينه داغها چون لاله تاکي

خدايا رازها در پرده تاکي
زغيبت قلبها آزرده تاکي

بنال اي دل بگو باشور وفرياد
که يا مهدي جهان پر شد زبيداد

کجايي اي گل زهرا کجايي
تواي مهر آفرين لطف خدايي