▐*♥*▐نوروز پرهيزکاران* ♥*ويژه نامه عيد سعيدفطر ▐*♥* ▐

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ويژه نامه عيد سعيد فطر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بهار بندگی را به باده نوشی آمده ام
و به شکرانه ات جان خواهم افشاند.

ای عشق، ای بهار، ای نور، لبیک!
لبیک، ای صدای اللّه اکبر گلدسته ها!
لبیک، ای شور نهفته در قلب این همه عاشق!
لبیک ای خدای رمضان، ای خدای فطر!

رمضان آمده بود تا از عشق های جاری
در کوچه پس کوچه ها بگوید که
دلتنگی بیوه زنان را می شوید
و غفلت روزمرگی مردمان را.

رمضان آمده بود تا
میزبان را به مهمانی خدا ببرد؛
آمده بود تا جاری کند
نمازمان را در کوچه های نیاز.

و اينک بوی وداع می آید..
چه زود گذشت
چه زود بگوش مي رسد اين نوا:
عيد رمضان آمدو ماه رمضان رفت
.........

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

وداع ای ماه عشق و جوشش و شور
وداع ای ماه حق و تابش نور

چه دلهای فسرده شاد کردی
چه جان های گران آزاد کردی

چه افرادی ز تو سامان گرفتند
برات از آتش و شیطان گرفتند

شیاطین را همه در بند کردی
ولی الله را خرسند کردی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جهان بر ابروی عید از هلال وسمه کشید
هلال عید در ابروی یار، باید دید»

عید فطر، عید برگزیدگان است؛ آنان که یک رمضان به دوست نزدیک تر شده اند، شرط وفا و استقامت در رهِ منزل لیلی را به جا آورده اند و حالا در جشنی که او برپا کرده است، حضور می یابند و از لبخند رضایت او هدیه ها می گیرند.
امروز، روز باشکوه سپاس است. همه شادمانند؛ نه از آن رو که روز پایان میهمانی بزرگِ خداست؛ از آن رو که بذرهای مهر در مزرعه نور، پس از یک ماه مراقبت، جوانه زده و گل های تازه ایمان، به ظهور رسیده است.
امروز، فطرِ پاکی است. روز تولد دیگر باره دل های تابناک.

همه چیز، بوی کودکی می دهد؛ بوی خوبِ پناه گرفتن فرزند در دست های منتظر مادر؛ بوی گرمای آغوش مادر، بوی بی خود شدن و به خواب رفتن از این همه نگاه آرام خدا که به قلب های مؤمنان روزه دار، مثل نسیمی ملایم، وزیدن گرفته است.

یک ماه دهان و زبان و چشم و فکر را از هر چه نخواستی تو، بر کنار داشتیم. دشوار بود، اما به خواست تو بود. چشمی به پاداشت نداشتیم و حالا تو از سرِ بزرگواری بی کرانت، ما را به دریای کرامتت راه داده ای. چه فطریه دل پذیری شده است!... برایت می خوانم:

«در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع»

و تو می شنوی و به رمضان گذشته فکر می کنی؛ به یک ماه که سجاده حرف های سحریِ من با تو گشوده بود.
چرا پاسخ تو را نمی شنوم؟
آه! چه می گویم؟ این ستاره باران بالای سر، این رضایت قلبی و این روزنه های امید که در من آمده است همه پاسخ توست.
پس بار دیگر با همه مؤمنان، به روی آراسته تو می گوییم:

«منم که دیده به دیدار دوست کردم باز
چه شکر گویمت ای کار ساز بنده نواز»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«هذاَ الْیَوْمِ الَّذیِ جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیدا...»


دل های عاشقان، از ماه نور،
به جلوه گاه ربانی فطر پیوند می خورد؛
عاشقانی که یک ماه صداقت های ناب را نوشیدند
و از سرچشمه فضایل بهره ها جستند.

فصل کرامتی بود مالامال از حضور
چکامه های اُنس و دعاهای تقرب.

امروز، دل های عاشقان،
با قنوت های پی در پی به استقبال عید عشق رفته اند.

دلدادگان تکلیف، به پاسدات فطر،
با توشه ای برگرفته از رمضان، به نماز ایستاده اند.
«اللّهُمَّ اَهْلَ الکِبْرِیاء وَالْعَظَمَهِ...»

این سپیدی که فطر بر آنها عرضه کرده است،
حاصل سفره های ساده رمضانی و سحرهای پرطراوت «أبوحمزه» است؛
حاصل طعم لذت بخش گرسنگی و تشنگی در مهمانیِ خدا.

حقیقت فطر، نتیجه تلاش گری روح،
در ماه بذرافشانی سجایای اخلاقی است.
عاشقان عارف خوب می دانند که تدوین معنویات رمضان،
به دست فطر سپرده شده است
تا ذخیره ای روشن برای فردای معاد باشد.

آستان فطر، امروز گلباران است.
عطر تبریک های صمیمی،
پیرامون روزه دارانِ پاک، به مشام می رسد
«هذاَ الْیَوْمِ الَّذیِ جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیدا...»

نیکو وارستگانِ شهرِ تعبّد،
از آزمون صیام، سرفراز بیرون آمده اند
و اینک قشنگ ترین و گیراترین شادباش ها را
در دل های هم می کارند.

امروز، عید فطر است و پرنده ترین روز.
امروز، روز تولدی دیگر است.
برخیز، از چشمه همیشه جوشنده فطر،
همه سال را رنگ زلال بزنیم!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعاي وداع با ماه رمضان
برگرفته از صحيفه سجاديه امام سجاد عليه السلام

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

اَللَّهُمَّ یا مَنْ لایَرْغَبُ فِى ‏الْجَزآءِ، وَ یا مَنْ لایَنْدَمُ عَلَى الْعَطآءِ،

وَ یا مَنْ لایُکافِئُ عَبْدَهُ عَلَى‏ السَّوآءِ، مِنَّتُکَ ابْتِدآءٌ، وَعَفْوُکَ

تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُکَ عَدْلٌ، وَ قَضآؤُکَ خِیَرَهٌ. اِنْ اَعْطَیْتَ

لَمْ تَشُبْ عَطآئَکَ بِمَنٍّ، وَ اِنْ مَنَعْتَ لَمْ یَکُنْ مَنْعُکَ تَعَدِّیاً،

تَشْکُرُ مَنْ شَکَرَکَ وَ اَنْتَ اَلْهَمْتَهُ شُکْرَکَ، وَ تُکافِئُ مَنْ حَمِدَکَ

وَ اَنْتَ عَلَّمْتَهُ حَمْدَکَ، تَسْتُرُ عَلى‏ مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ،

وَ تَجُودُ عَلى‏ مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ، وَ کِلاهُما اَهْلٌ مِنْکَ

لِلْفَضیحَهِ وَ الْمَنْعِ، غَیْرَ اَنَّکَ بَنَیْتَ اَفْعالَکَ عَلَى التَّفَضُّلِ،

وَ اَجْرَیْتَ قُدْرَتَکَ عَلَى التَّجاوُزِ، وَ تَلَقَّیْتَ مَنْ عَصاکَ

بِالْحِلْمِ، وَ اَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ، تَسْتَنْظِرُهُمْ

بِاَناتِکَ اِلَى الْاِنابَهِ، وَ تَتْرُکُ مُعاجَلَتَهُمْ اِلَى التَّوْبَهِ،

لِکَیْلا یَهْلِکَ عَلَیْکَ هالِکُهُمْ، وَ لایَشْقى‏ بِنِعْمَتِکَ شَقِیُّهُمْ اِلاّ

عَنْ طُولِ الْاِعْذارِ اِلَیْهِ، وَ بَعْدَ تَرادُفِ الْحُجَّهِ عَلَیْهِ، کَرَماً

مِنْ عَفْوِکَ یا کَریمُ، وَ عآئِدَهً مِنْ عَطْفِکَ یا حَلیمُ. اَنْتَ

الَّذى فَتَحْتَ لِعِبادِکَ باباً اِلى‏ عَفْوِکَ، وَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَهَ، وَ

جَعَلْتَ عَلى‏ ذلِکَ الْبابِ دَلیلاً مِنْ وَحْیِکَ، لِئَلاَّیَضِلُّواعَنْهُ،

فَقُلْتَ -تَبارَکَ اسْمُکَ -: «تُوبُوا اِلَى‏اللَّهِ تَوْبَهً نَصُوحاً عَسى‏

رَبُّکُمْ اَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ یَدْخِلَکُمْ جَنّاتٍ

تَجْرى مِنْ تَحْتِهَاالْاَنْهارُ، یَوْمَ لا یُخْزِى اللَّهُ النَّبِىَّ وَ الَّذینَ

امَنُوا مَعَهُ، نُورُهُمْ یَسْعى‏ بَیْنَ اَیْدیهِمْ وَ بِاَیْمانِهِمْ یَقُولُونَ:

رَبَّنا اَتْمِمْ لَنا نُورَنا، وَ اغْفِرْ لَنا، اِنَّکَ عَلى‏ کُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدیرٌ».

فَما عُذْرُ مَنْ اَغْفَلَ دُخُولَ ذلِکَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبابِ وَ

اِقامَهِ الدَّلیلِ؟ وَ اَنْتَ الَّذى زِدْتَ فِى السَّوْمِ عَلى‏ نَفْسِکَ

لِعِبادِکَ، تُریدُ رِبْحَهُمْ فى مُتاجَرَتِهِمْ لَکَ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفادَهِ

عَلَیْکَ، وَ الزِّیادَهِ مِنْکَ، فَقُلْتَ تَبارَکَ اسْمُکَ وَ تَعالَیْتَ:

«مَنْ جآءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ عَشْرُ اَمْثالِها، وَ مَنْ جآءَ بِالسَّیِّئَهِ

فَلا یُجْزى‏ اِلاَّ مِثْلَها»، وَ قُلْتَ: «مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُمْ

فى سَبیلِ‏اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّهٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فى کُلِّ سُنْبُلَهٍ

مِائَهُ حَبَّهٍ، وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشآءُ»، وَ قُلْتَ: «مَنْ ذَاالَّذى

یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ اَضْعافاً کَثیرَهً»، وَ ما

اَنْزَلَتْ مِنْ نَظآئِرِهِنَّ فِى الْقُرْانِ مِنْ تَضاعیفِ الْحَسَناتِ.

وَ اَنْتَ الَّذى دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِکَ مِنْ غَیْبِکَ، وَ تَرْغیبِکَ الَّذى‏فیهِ

حَظُّهُمْ عَلى‏ ما لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِکْهُ اَبْصارُهُمْ، وَ لَمْ تَعِهِ

اَسْماعُهُمْ، وَ لَمْ‏تَلْحَقْهُ اَوْهامُهُمْ، فَقُلْتَ: «اذْکُرُونى

اَذْکُرْکُمْ، وَاشْکُرُوا لى وَ لاتَکْفُرُونِ»، وَ قُلْتَ: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ

لَأزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ‏کَفَرْتُمْ اِنَّ عَذابى لَشَدیدٌ»، وَ قُلْتَ:

«اُدْعُونى اَسْتَجِبْ لَکُمْ، اِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتى

سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ». فَسَمَّیْتَ دُعآئَکَ عِبادَهً، وَ تَرْکَهُ

اسْتِکْباراً، وَ تَوَعَّدْتَ عَلى‏ تَرْکِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ داخِرینَ.

فَذَکَرُوکَ بِمَنِّکَ، وَ شَکَرُوکَ بِفَضْلِکَ، وَ دَعَوْکَ بِاَمْرِکَ،

وَ تَصَدَّقُوا لَکَ طَلَباً لِمَزیدِکَ، وَ فیها کانَتْ نَجاتُهُمْ مِنْ

غَضَبِکَ، وَ فَوْزُهُمْ بِرِضاکَ. وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقاً مِنْ

نَفْسِهِ‏عَلى‏ مِثْلِ‏الَّذى دَلَلْتَ‏عَلَیْهِ عِبادَکَ مِنْکَ کانَ مَوْصُوفاً

بِالْاِحْسانِ، وَ مَنْعُوتاً بِالْاِمْتِنانِ، وَ مَحْمُوداً بِکُلِّ لِسانٍ،

فَلَکَ الْحَمْدُ ما وُجِدَ فى حَمْدِکَ مَذْهَبٌ، وَ ما بَقِىَ

لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ، وَ مَعْنىً یَنْصَرِفُ اِلَیْهِ. یا مَنْ تَحَمَّدَ

اِلى‏ عِبادِهِ بِالْاِحْسانِ وَ الْفَضْلِ، وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ،

ما اَفْشى‏ فینا نِعْمَتَکَ! وَ اَسْبَغَ عَلَیْنا مِنَّتَکَ! وَ اَخَصَّنا بِبِرِّکَ!

هَدَیْتَنا لِدینِکَ الَّذِى اصْطَفَیْتَ، وَ مِلَّتِکَ الَّتِى ارْتَضَیْتَ،

وَ سَبیلِکَ‏الَّذى سَهَّلْتَ، وَبَصَّرْتَنَاالزُّلْفَهَ لَدَیْکَ، وَالْوُصُولَ

اِلى‏ کَرامَتِکَ. اَللَّهُمَّ وَ اَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفایا تِلْکَ

الْوَظآئِفِ، وَ خَصآئِصِ تِلْکَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضانَ الَّذِى

اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سآئِرِ الشُّهُورِ، وَ تَخَیَّرْتَهُ مِنْ جَمیعِ الْاَزْمِنَهِ

وَ الدُّهُورِ، وَ اثَرْتَهُ عَلى‏ کُلِّ اَوْقاتِ السَّنَهِ بِما اَنْزَلْتَ

فیهِ مِنَ الْقُرْانِ وَ النُّورِ، وَ ضاعَفْتَ فیهِ مِنَ الْایمانِ، وَ

فَرَضْتَ فیهِ مِنَ الصِّیامِ، وَ رَغَّبْتَ فیهِ مِنَ الْقِیامِ، وَ اَجْلَلْتَ

فیهِ مِنْ لَیْلَهِ القَدْرِ الَّتى هِىَ خَیْرٌ مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ، ثُمَّ اثَرْتَنا

بِهِ عَلى‏ سآئِرِ الْاُمَمِ، وَ اصْطَفَیْتَنا بِفَضْلِهِ دُونَ اَهْلِ الْمِلَلِ،

فَصُمْنا بِاَمْرِکَ نَهارَهُ، وَ قُمْنا بِعَوْنِکَ لَیْلَهُ، مُتَعَرِّضینَ

بِصِیامِهِ وَ قِیامِهِ لِما عَرَّضْتَنا لَهُ مِنْ رَحْمَتِکَ، وَ تَسَبَّبْنا اِلَیْهِ

مِنْ مَثُوبَتِکَ، وَ اَنْتَ الْمَلى‏ءُ بِما رُغِبَ فیهِ اِلَیْکَ، الْجَوادُبِما

سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِکَ، الْقَریبُ اِلى‏ مَنْ حاوَلَ قُرْبَکَ. وَ قَدْ

اَقامَ فینا هذَا الشَّهْرُ مُقامَ حَمْدٍ، وَ صَحِبَنا صُحْبَهَ

مَبْرُورٍ، وَ اَرْبَحَنا اَفْضَلَ اَرْباحِ الْعالَمینَ، ثُمَّ قَدْ فارَقَنا عِنْدَ

تَمامِ وَقْتِهِ، وَانْقِطاعِ مُدَّتِهِ، وَ وَفآءِ عَدَدِهِ، فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ

وِداعَ مَنْ عَزَّ فِراقُهُ عَلَیْنا، وَ غَمَّنا وَ اَوْحَشَنَا انْصِرافُهُ عَنّا،

وَ لَزِمَنا لَهُ الذِّمامُ - الْمَحْفُوظُ، وَ الْحُرْمَهُ الْمَرْعِیَّهُ، وَ الْحَقُّ

الْمَقْضِىُّ، فَنَحْنُ قآئِلُونَ: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا شَهْرَ اللَّهِ الْاَکْبَرَ،

وَ یا عیدَ اَوْلِیآئِهِ. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَکْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ

الْاَوْقاتِ، وَ یا خَیْرَ شَهْرٍ فِى الْاَیّامِ وَ السّاعاتِ. اَلسَّلامُ

عَلَیْکَ مِنْ شَهرٍ قَرُبَتْ فیهِ الْامالُ، وَ نُشِرَتْ فیهِ الْاَعْمالُ.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ مِنْ قَرینٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً، وَ اَفْجَعَ

فَقْدُهُ مَفْقُوداً، وَ مَرْجُوٍّ الَمَ فِراقُهُ. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ مِنْ اَلیفٍ

انَسَ مُقْبِلاً فَسَرَّ، وَ اَوْحَشَ مُنْقَضِیاً فَمَضَّ. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

مِنْ مُجاوِرٍ رَقَّتْ فیهِ الْقُلُوبُ، وَ قَلَّتْ فیهِ الذُّنُوبُ. اَلسَّلامُ

عَلَیْکَ مِنْ ناصِرٍ اَعانَ عَلَى الشَّیْطانِ، وَ صاحِبٍ سَهَّلَ

سُبُلَ الْاِحْسانِ. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ ما اَکْثَرَ عُتَقآءَ اللَّهِ فیکَ،

وَ ما اَسْعَدَ مَنْ رَعى‏ حُرْمَتَکَ بِکَ! اَلسَّلامُ عَلَیْکَ ما کانَ

اَمْحاکَ لِلذُّنُوبِ، وَ اَسْتَرَکَ لِأَنْواعِ الْعُیُوبِ! اَلسَّلامُ عَلَیْکَ

ما کانَ اَطْوَلَکَ عَلَى الْمُجْرِمینَ، وَ اَهْیَبَکَ فى صُدُورِ

الْمُؤْمِنینَ! اَلسَّلامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ لاتُنافِسُهُ الْاَیّامُ.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ کُلِّ اَمْرٍ سَلامٌ. اَلسَّلامُ

عَلَیْکَ غَیْرَ کَریهِ الْمُصاحَبَهِ وَ لا ذَمیمِ الْمُلابَسَهِ. اَلسَّلامُ

عَلَیْکَ کَما وَفَدْتَ عَلَیْنا بِالْبَرَکاتِ، وَ غَسَلْتَ عَنّا دَنَسَ

الْخَطیئاتِ. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ غَیْرَ مُوَدَّعٍ بَرَماً، وَ لا مَتْرُوکٍ

صِیامُهُ سَاَماً. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ، وَ

مَحْزُونٍ عَلَیْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ. اَلسَّلامُ عَلَیْکَ کَمْ مِنْ سُوءٍ

صُرِفَ بِکَ عَنّا، وَ کَمْ مِنْ خَیْرٍ اُفیضَ بِکَ عَلَیْنا. اَلسَّلامُ

عَلَیْکَ وَ عَلى‏ لَیْلَهِ الْقَدْرِ الَّتى هِىَ خَیْرٌ مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ ما کانَ اَحْرَصَنا بِالْاَمْسِ عَلَیْکَ، وَ اَشَدَّ

شَوْقَنا غَداً اِلَیْکَ! اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلى‏ فَضْلِکَ الَّذى

حُرِمْناهُ، وَ عَلَى‏ ماضٍ مِنْ بَرَکاتِکَ سُلِبْناهُ. اَللَّهُمَّ اِنَّا اَهْلُ

هذَا الشَّهْرِ الَّذى شَرَّفْتَنا بِهِ، وَ وَفَّقْتَنا بِمَنِّکَ لَهُ حینَ جَهِلَ

الْاَشْقِیآءُ وَقْتَهُ، وَ حُرِمُوا لِشِقآئِهِمْ فَضْلَهُ. اَنْتَ وَلِىُّ ما اثَرْتَنا

بِهِ مِنْ مَعْرِفَتِهِ، وَ هَدَیْتَنا لَهُ مِنْ سُنَّتِهِ، وَ قَدْ تَوَلَّیْنا بِتَوْفیقِکَ

صِیامَهُ وَقِیامَهُ عَلى‏ تَقْصیرٍ، وَاَدَّیْنا فیهِ قَلیلاً مِنْ کَثیرٍ. اَللَّهُمَّ

فَلَکَ الْحَمْدُ اِقْراراً بِالْاِسآئَهِ، وَ اعْتِرافاً بِالْاِضاعَهِ، وَ لَکَ

مِنْ قُلُوبِنا عَقْدُ النَّدَمِ، وَ مِنْ اَلْسِنَتِنا صِدْقُ الْاِعْتِذارِ، فَاْجُرْنا

عَلى‏ ما اَصابَنا فیهِ مِنَ التَّفْریطِ اَجْراً نَسْتَدْرِکُ

بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فیهِ، وَ نَعْتاضُ بِهِ مِنْ اَنْواعِ الذُّخْرِ

الْمَحْرُوصِ عَلَیْهِ، وَ اَوْجِبْ لَنا عُذْرَکَ عَلى‏ ما قَصَّرْنا فیهِ

مِنْ حَقِّکَ، وَ ابْلُغْ بِاَعْمارِنا ما بَیْنَ اَیْدینا مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ

الْمُقْبِلِ، فَاِذا بَلَّغْتَناهُ فَاَعِنّا عَلى‏ تَناوُلِ ما اَنْتَ اَهْلُهُ‏مِنَ الْعِبادَهِ،

وَ اَدِّنا اِلَى الْقِیامِ بِما یَسْتَحِقَّهُ مِنَ الطّاعَهِ، وَ اَجْرِ لَنا مِنْ صالحِ

الْعَمَلِ مایَکُونُ دَرَکاًلِحَقِّکَ فِى‏الشَّهْرَیْنِ مِنْ‏شُهُورِ الدَّهْرِ.

اَللَّهُمَّ وَ ما اَلْمَمْنا بِهِ‏فى شَهْرِنا هذامِنْ لَمَمٍ اَوْ اِثْمٍ، اَوْ واقَعْنا

فیهِ مِنْ ذَنْبٍ، وَ اکْتَسَبْنا فیهِ مِنْ خَطیئَهٍ، عَلى‏ تَعَمُّدٍ مِنَّا اَوْ

عَلى‏ نِسْیانٍ، ظَلَمْنا فیهِ اَنْفُسَنا، اَوِانْتَهَکْنا بِهِ حُرْمَهً مِنْ

غَیْرِنا، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَاسْتُرْنا بِسِتْرِکَ، وَ اعْفُ

عَنّا بِعَفْوِکَ، وَ لاتَنْصِبْنا فیهِ لِاَعْیُنِ الشّامِتینَ، وَ لاتَبْسُطْ عَلَیْنا

فیهِ اَلْسُنَ الطّاعِنینَ، وَ اسْتَعْمِلْنا بِما یَکُونُ حِطَّهً وَ کَفّارَهً

لِما اَنْکَرْتَ مِنّا فیهِ، بِرَاْفَتِکَ الَّتى لاتَنْفَدُ، وَ فَضْلِکَ الَّذى

لایَنْقُصُ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ اجْبُرْ مُصیبَتَنا

بِشَهْرِنا، وَ بارِکْ لَنا فى یَوْمِ عیدِنا وَ فِطْرِنا، وَاجْعَلْهُ مِنْ

خَیْرِ یَوْمٍ مَرَّ عَلَیْنا، اَجْلَبِهِ لِعَفْوٍ، وَ اَمْحاهُ لِذَنْبٍ، وَ اغْفِرْ لَنا

ما خَفِىَ مِنْ ذُنُوبِنا وَ ما عَلَنَ. اَللَّهُمَّ اسْلَخْنا بِانْسِلاخِ هذَا

الشَّهْرِ مِنْ خَطایانا، وَ اَخْرِجْنا بِخُرُوجِهِ مِنْ سَیِّئاتِنا،

وَ اجْعَلْنا مِنْ اَسْعَدِ اَهْلِهِ بِهِ، وَ اَجْزَلِهِمْ قِسْماً فیهِ، وَ اَوْفَرِهِمْ

حَظّاً مِنْهُ. اَللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعى‏ هذَا الشَّهْرَ حَقَّ رِعایَتِهِ، وَ حَفِظَ

حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِها، وَ قامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِیامِها، وَ اتَّقى‏

ذُنوُبَهُ حَقَّ تُقاتِها، اَوْ تَقَرَّبَ اِلَیْکَ بِقُرْبَهٍ اَوْجَبَتْ رِضاکَ

لَهُ، وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَکَ عَلَیْهِ، فَهَبْ لَنا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِکَ،

وَ اَعْطِنا اَضْعافَهُ مِنْ فَضْلِکَ، فَاِنَّ فَضْلَکَ لا یَغیضُ، وَ اِنَّ

خَزآئِنَکَ لاتَنْقُصُ بَلْ تَفیضُ، وَ اِنَّ مَعادِنَ اِحْسانِکَ

لاتَفْنى‏، وَ اِنَّ عَطآءَکَ لَلْعَطآءُ الْمُهَنَّا. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏مُحَمَّدٍ

وَ الِهِ، وَ اکْتُبْ لَنا مِثْلَ اُجُورِ مَنْ صامَهُ، اَوْ تَعَبَّدَ لَکَ فیهِ

اِلى‏ یَوْمِ الْقِیمَهِ. اَللَّهُمَّ اِنّا نَتُوبُ اِلَیْکَ فى یَوْمِ فِطْرِنَا الَّذى

جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنینَ عیداً وَ سُرُوراً، وَ لِأَهْلِ مِلَّتِکَ مَجْمَعاً

وَ مُحْتَشَداً، مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ اَذْنَبْناهُ، اَوْ سُوءٍ اَسْلَفْناهُ، اَوْ خاطِرِ

شَرٍّ اَضْمَرْناهُ، تَوْبَهَ مَنْ لایَنْطَوى عَلى‏ رُجُوعٍ اِلى‏ ذَنْبٍ،

وَ لایَعوُدُ بَعْدَها فى خَطیئَهٍ، تَوْبَهً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ

الشَّکِّ - وَ الْاِرْتِیابِ، فَتَقَبَّلْها مِنّا، وَارْضَ عَنّا، وَ ثَّبِتْنا عَلَیْها.

اَللَّهُمَّ ارْزُقْنا خَوْفَ عِقابِ الْوَعیدِ، وَ شَوْقَ ثَوابِ الْمَوْعُودِ،

حَتّى‏ نَجِدَ لَذَّهَ ما نَدْعُوکَ بِهِ، وَ کَاْبَهَ ما نَسْتَجیرُکَ مِنْهُ،

وَ اجْعَلْنا عِنْدَکَ مِنَ التَّوَّابینَ الَّذینَ اَوْجَبْتَ لَهُمْ

مَحَبَّتَکَ، وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُراجَعَهَ طاعَتِکَ، یا اَعْدَلَ

الْعادِلینَ. اَللَّهُمَّ تَجاوَزْ عَنْ ابآئِنا وَ اُمَّهاتِنا وَ اَهْلِ دینِنا

جَمیعاً مَنْ سَلَفَ مِنْهُمْ وَ مَنْ غَبَرَ اِلى‏ یَوْمِ الْقِیمَهِ.اَللَّهُمَّ

صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ نَبِیِّنا وَ الِهِ کَما صَلَّیْتَ عَلى‏ مَلآئِکَتِکَ

الْمُقَرَّبینَ، وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ الِهِ کَما صَلَّیْتَ عَلى‏ اَنْبِیآئِکَ

الْمُرْسَلینَ، وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ الِهِ کَما صَلَّیْتَ عَلى‏ عِبادِکَ‏الصّالِحینَ، وَ

اَفْضَلَ مِنْ ذلِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ، صَلوهً تَبْلُغُنا بَرَکَتُها، وَ

یَنالُنا نَفْعُها، وَ یُسْتَجابُ لَها دُعآؤُنا، اِنَّکَ اَکْرَمُ مَنْ رُغِبَ اِلَیْهِ،

وَ اَکْفى‏ مَنْ تُوُکِّلَ - عَلَیْهِ، وَ اَعْطى‏ مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ،

وَ اَنْتَ عَلى‏ کُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدیرٌ.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ترجمه دعاي وداع با ماه رمضان :

خدایا اى کسى که در برابر احسان به خلق مزد نمى ‏خواهى،
و اى کسى که از بخشش پشیمان نمى‏ شوى،
و اى کسى که مزد بنده خود را افزون از عمل
ى ‏بخشى و برابر نمى‏ دهى،
نعمتت بى ‏سابقه استحقاق، و عفوت به آئین تفضل،
و عقوبتت عدل، و قضایت خیر است
اگر عطا کنى عطایت را به منت آلوده نمى‏سازى،
و اگر منع کنى منعت از روى ستم نیست.
هر که ترا شکر گزارد جزاى شکر مى‏ دهى،
و حال آنکه تو خود او را به شکر ملهم ساخته ‏اى
و هر که سپاس ترا بجا آورد پاداش مى‏ بخشى
در صورتى که تو خود سپاس به او آموخته‏ اى،
پرده مى ‏پوشى بر آنکه اگر مى‏خواستى او را رسوا مى ‏ساختى،
و بخشش مى ‏کنى بر کسى که اگر مى‏ خواستى از او دریغ مى ‏داشتى،
در حالى که آن دو از جانب تو سزاوار رسوائى و منعند.
ولى تو کارهاى خود را بر پایه تفضل بنا نهاده ‏اى،
و قدرتت را بر آئین گذشت روان ساخته‏ اى،
و آنکه را عصیان تو کرده به حلم تلقى نموده ‏اى،
و آنکه را در باره خود قصد ستم کرده مهلت داده ‏اى.
تو ایشان را به مداراى خود مهلت مى ‏دهى تا مگر باز گردند،
و در مؤاخذه ایشان شتاب نمى‏ کنى تا مگر توبه کنند
تا کسى از ایشان که بر خلاف رضاى تو
مستوجب هلاک شده به مهلکه در نیفتد،
و کسى از ایشان که به سوء استفاده از نعمت تو
سزاوار بدبختى شده بدبخت نگردد
مگر بعد از آنکه راه هر بهانه بر او بسته شود
و حجت از هر حجت بر او تمام گردد.
و این اتمام حجت پر تو کرمى
از آفتاب عفو تو است اى خداى کریم
و میوه منفعتى از بوستان شفقت تو است اى خداى حلیم
توئى که براى بندگانت درى بسوى عفو خود گشوده اى،
و آن را توبه نامیده‏ اى و بر آن در راهنمائى
از وحى خود قرار داده‏ اى تا آن را گم نکنند،
پس تو خود که منزه و جاوید است نامت،
فرموده ‏اى «بسوى خدا توبه‏اى خالص و پیراسته از نفاق کنید.
تا مگر پروردگارتان گناهانتان را محو کند،
و شما را به بهشتى که نهرها از زیر درختان آن روان است در آورد.».

در آن روز که خدا پیغمبر خود را و آنان را که
به او ایمان آورده ‏اند خوار نمى ‏گذارد،
و در حالى که نورشان پیش رویشان
و از سمت راستشان روان است مى ‏گویند:
اى پروردگار ما، نور ما را براى ما کامل ساز و ما را بیامرز،
زیرا که تو بر هر چیز توانائى پس بعد از گشودن در،
و به پا داشتن راهنما، عذر آن کس که از ورود
به آن منزل غفلت ورزد چه خواهد بود؟!
«گر گدا کاهل بود تقصیر صاحبخانه چیست؟» .

و توئى که در معامله، بر عطاى خود به بندگان، افزوده‏ اى؛
تا در تجارتهاشان، با تو سود برند،
و در کوچ کردن بسوى تو کامیاب گردند،
و از تو بهره‏اى افزون یابند و به همین سبب
تو خود که مبارک نام و بلند مقامى فرموده ‏اى:
«هر که کار نیکى بجا آورد پس مزدش ده برابر آن است
و هر که کار بدى را مرتکب شود
پس جز بمانند کارش کیفر داده نمى ‏شود»
و نیز فرموده‏ اى: «مثل کسانى که
اموال خود را در راه خدا انفاق مى ‏کنند؛
مانند دانه‏اى است که هفت خوشه برویاند
که در هر خوشه صد دانه باشد،
و خدا این شمار را براى هر که بخواهد مضاعف مى ‏سازد»
و نیز فرموده ‏اى: «کیست آنکه به خدا قرض الحسنه ‏اى دهد
تا خدا آن را برایش چندین برابر سازد؟»

و همچنین نظائر این وعده‏ ها از افزایشهاى حسنات
که در قرآن نازل فرموده ‏اى.
و توئى که بوسیله تشویقت که متضمن بهره بندگان است
آنان را به امورى هدایت فرموده ‏اى
که اگر آن را از ایشان مى‏پوشیدى
چشمهاشان آن را درک نمى‏ کرد،
و گوشهاشان آن را فرا نمى‏ گرفت،
و دست اندیشه ایشان به آن نمى‏ رسید
از این رو فرموده ‏اى: «مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم،
و مرا سپاس بگزارید و کفران مکنید»
و نیز فرموده ‏اى: «هر آینه اگر شکر کنید شما را فزونى دهم،
و اگر کفران کنید همانا که عذاب من سخت است.»
و نیز فرموده ‏اى: «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم،
آنانکه از خواندن من کبر مى ‏ورزند زود است که به خوارى به دوزخ در آیند.».

پس دعاى خود را عبادت و ترکش راتکبر نامیده‏ اى،
و بر ترک دعا به دخول دوزخ با خوارى تهدید فرموده ‏اى.
و به این سبب بندگان ترا به نعمتت یاد کردند،
و به فضیلت شکر گزاردند، و بر حسب فرمانت ترا خواندند،
و براى افزودن احسانت در راه تو صدقه دادند،
و تنها راه نجاتشان از خشم تو
و دست یافتنشان بر رضاى تو در آن بود.
و اگر مخلوقى مخلوق دیگر را بمانند آنکه
تو بندگانت را به خود راهنمائى کرده ‏اى،
بسوى خود راهنمائى مى ‏کرد مورد ستایش مى ‏بود.
پس ترا سپاس تا آنجا که راهى در سپاس تو یافت شود،
و تا آنجا که براى سپاس لفظى که در ستایش تو بکار رود
و معنائى که به سپاس منصرف گردد باقى باشد.
اى کسى که احسان و فضل را بر بندگانت انعام فرموده‏ اى،
و ایشان را به نعمت و عطا فرا گرفته‏ اى،
چه آشکار است در زندگى ما نعمت تو!
و چه سرشار است بر ما احسان انعام تو!
و چه بسیار ما را به نیکى و احسان خود اختصاص داده ‏اى
ما را به دین برگزیده و آئین پسندیده و راه آسان خود رهبرى فرموده ‏اى،
و به تقرب نزد خویش، و رسیدن به کرامت خویش بینا ساخته ‏اى.

خدایا و تو ماه رمضان را از جمله آن وظائف ممتاز
و فرائض مخصوص قرار داده ‏اى:
همان ماه رمضان که آن را
از همه ماهها اختصاص بخشیده‏ اى،
و از همه زمانها و روزگارها برگزیده ‏اى،
و بر همه اوقات سال برترى داده‏ اى،
به سبب قرآن و نورى که در آن فرو فرستاده‏ اى
و به سبب آنکه ایمان را در آن ماه مضاعف ساخته ‏اى،
و روزه را در آن ماه واجب کرده ‏اى،
و بپا خاستن براى عبادت را در آن ترغیب فرموده‏ اى،
و شب قدر را در آن تجلیل نموده‏ اى:
آن شب قدر را که خود از هزار ماه بهتر است.
ما را به سبب آن بر سایر امتها تفضیل داده‏ اى،
و به فضیلت آن بجاى اهل ملتها برگزیده ‏اى
از این رو روزش را بفرمان تو روزه داشتیم.
و شبش را بیارى تو به عبادت برخاستیم.
در حالى که بوسیله صیام و قیامش خود را
در معرض آن رحمتى که ما را بر آن عرضه کرده‏ اى در آوردیم،
و آن را وسیله ثواب تو قرار دادیم. و تو به عطاى خواسته ‏ها قادرى
و به آنچه از فضل و احسانت مسئلت شود بخشنده ‏اى
و به هر کس که آهنگ قرب تو کند نزدیکى.
و این ماه در میان ما ستوده زیست،
و با ما پسندیده مصاحبت کرد
و بهترین سودهاى جهانیان را بهره ما ساخت،
و آنگاه به هنگام پایان یافتن وقت و سرآمدن مدت
و کامل شدن شماره اش از ما جدا شد،

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ادامه ترجمه دعاي وداع با ماه رمضان

پس ما آن را مانند کسى وداع مى‏ کنیم که فراقش بر ما دشوار آمده
و روى بر تافتنش ما را به وحشت افکنده،
و او را بر ذمه ما پیمانى نگاه داشتنى،
و حرمتى رعایت کردنى، و حق گزاردنى لازم شده.
از این رو همگى مى‏ گوئیم:
سلام بر تو اى بزرگترین ماه خدا،
و اى عید دوستان خدا
سلام بر تو اى گرامى‏ ترین مصاحب از میان اوقات،
و اى بهترین ماه در ایام و ساعات.
سلام بر تو. اى ماهى که بر آمدن کامها در آن
آسان و اعمال نیک در آن منتشر و فراوان است.
سلام بر تو اى همنشینى که چون پدید آید احترامش بزرگ،
و چون ناپدید شود فقدانش دردناک است.
و اى مایه امیدى که فراقش رنج افزا است.
سلام بر تو اى همدمى که چون رو آورد مایه انس شد، و شادى انگیخت،
و چون سپرى شد، وحشت افزود، و متألم ساخت.
سلام بر تو اى همسایه‏اى که دلها در جوار آن رقت گرفت،
و گناهان در آن کم شد.
سلام بر تو اى یارى دهنده اى که ما را در مبارزه شیطان یارى داد،
و اى رفیقى که راههاى احسان را هموار ساخت.
سلام بر تو، چه بسیارند آزاد شدگان خدا در دوران تو،
و چه نیکبخت است به سبب تو کسى که احترامت را منظور داشته است.
سلام بر تو که چه زداینده بودى گناهان را!
و چه پوشنده بودى انواع عیبها را!
سلام بر تو، چه طولانى بودى بر گناهکاران!
و چه با هیبت بودى در دلهاى مؤمنان.
سلام بر تو اى ماهى که روزها با تو سر همسرى ندارند،
سلام بر تو که از هر جهت موجب سلامتى.
سلام بر تو، که همنشینیت مکروه، و معاشرتت نکوهیده نیست.
سلام بر تو، همچنانکه با ارمغان برکات بر ما وارد شدى،
و آلودگى گناهان را از ما فرو شستى.
سلام بر تو، که وداع با تو از روى خستگى،
و ترک روزه‏ات از سر ملالت نیست.
سلام بر تو، که پیش از آمدن در آرزوى تو بودیم،
و پیش از رفتن از اندیشه فراقت محزونیم.
سلام بر تو، چه بسا بدیها که به یمن تو از جانب ما گشته،
و چه خوبیها که به برکت تو بر ما روان شده!
سلام بر تو، و بر شب قدرى که از هزار ماه بهتر است.
سلام بر تو، دیروز چه سخت به تو دل بسته بودیم،
و فردا چه بسیار بتو مشتاق خواهیم بود!
سلام بر تو، و بر فضیلتت که از آن محروم شدیم،
و برکات گذشته‏ات که از ما ربوده شد .

خدایا، ما اهل این ماهیم که ما را به آن تشریف بخشیدى،
و ما را براى حق‏شناسى آن توفیق دادى.
در آن زمان که بدبختان قیمت وقتش را نشناختند.
و به علت بدبختى خود از فضل آن محروم ماندند.
و توئى سرپرست ما در شناختن فضیلتش، که ما را براى آن برگزیدى،
و وظائفش که ما را به آن رهبرى کردى.
و ما با اعتراف به تقصیر به توفیق تو صیام و قیامش را عهده ‏دار شدیم.
و اندکى از بسیار را بجا آوردیم .

خدایا، پس از سر اعتراف به بدکردارى و به آیین اقرار
بر سهل انگارى حمد تو مى ‏گوئیم و پشتیمانى قطعى دلها،
و عذر صادقانه زبانهامان را بتو اختصاص مى ‏دهیم
پس ما را بر تقصیرى که بما اصابت کرده، اجرى عطا کن
که به نیروى آن خیرى را که دلخواه ما است دریابیم
و اندوخته‏ هائى را که مورد علاقه شدید ما است به عوض بستانیم.
و عذر ما را در تقصیر از پرداخت حق خود بپذیر،
و آینده عمر ما را به ماه رمضان دیگر برسان.
و چون ما را به ماه رساندى
بر انجام عبادتى که زیبنده تو باشد یارى ده،
و بر قیام به طاعتى که لایق موجب تدارک حق تو
در آن دو ماه که از ماههاى زمان است، بدست ما جارى کن.

خدایا، هر معصیت صغیره یا کبیره‏اى که در این ماه پیرامون آن گشته ‏ایم،
یا گناهى که به آن آلوده شده‏ایم، یا خطائى که مرتکب گشته ‏ایم:
از روى عمد یا فراموشى، به ستم کردن بر خود یا به هتک حرمت دیگرى،
پس بر محمد و آلش رحمت فرست،
و ما را از آن در پرده ستارى خود بپوشان،
و به عفوت از ما در گذر،
و ما را در آن ماه نصب العین شماتت کنندگان مساز.
و زبان طعنه زنندگان را بر ما مگشاى،
و ما را به مهربانى بى ‏پایان و فضل کاستى ناپذیرت
به کارى بگمار که سبب فرو نهادن و پوشاندن آن چیز شود
که در آن ماه بر ما نمى‏ پسندى .

خدایا، بر محمد و آلش رحمت فرست،
و مصیبت رفتن ماه ما را جبران کن،
و روز عید و روزه گشودنمان را بر ما مبارک ساز
و آن را از بهترین روزهائى قرار ده که بر ما گذشته است:
جالبترین روزها براى عفو، و پاک کننده‏ترین روزها
براى گناه و گناهان پنهان و آشکار ما را بیامرز.

خدایا، با بیرون رفتن این ماه، ما را از گناهانمان بیرون آور،
و همراه خارج شدنش ما را از بدیهامان خارج ساز.
و ما را از خوشبخت‏ترین اهل این ماه بوسیله این ماه،
و از پرنصیب‏ترین ایشان در این ماه
و از بهره ‏مندترین ایشان در این ماه قرار ده .

خدایا، هر کس که این ماه را چنانکه شایسته رعایت است رعایت کرده،
و حرمتش را چنانکه شرط نگهدارى است نگاه داشته،
و به حدودش چنانکه شایسته قیام است بپاخاسته،
و از گناهان خود، چنانکه حق پرهیزکارى است، پرهیز کرده،
یا بوسیله تقربى بتو نزدیکى جسته: که تو را از خود راضى،
و رحمتت را به او معطوف ساخته،
پس مانند آنچه به او بخشیده ‏اى از توانگرى خود بما ببخش،
و چندین برابر آن را از فضل خود بما عطا کن.
زیرا که فضل تو کاستى نمى ‏گیرد،
و خزانه ‏هایت نقصان نمى ‏پذیرد، بلکه افزون مى ‏شود،
و کانهاى احسان تو، فانى نمى ‏شود،
و همانا که بخشش گوارا، بخشش تو است.

خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست،
و مانند ثوابهاى آن کس را براى ما بنویس
که تا روز رستاخیز در آن ماه روزه داشته،
یا در عبادت تو کوشیده است .

خدایا، در این روز که آن را براى مؤمنان عید و شادى،
و براى اهل ملت خود روز اجتماع و تعاون قرار دادى،
پیش تو توبه مى ‏کنیم: از هر گناهى که مرتکب شده ‏ایم،
یا هر کار بدى که از پیش فرستاده ‏ایم،
یا اندیشه بدى که در دل داشته‏ ایم:
توبه کسى که خیال بازگشت به گناه در دل ندارد،
و پس از توبه به خطا باز نمى ‏گردد:
توبه خالصى که از شک و ریب پیراسته باشد.
پس آن را از ما بپذیر، و از ما خشنود شو،
و ما را بر آن ثابت بدار .

خدایا،ترس از عذاب وعید،
و شوق به ثواب موعود را روزى ما ساز،
تا لذت آنچه را که از تو مسألت مى‏کنیم و
شدت اندوه آنچه را که از آن بتو پناه مى‏بریم در یابیم.
و ما را نزد خود از توبه کنندگانى قرار ده
که محبتت را بر ایشان لازم ساخته ‏اى،
و بازگشتشان را به طاعت خود، پذیرفته ‏اى.
اى عادلترین عادلان.

خدایا، بر محمد پیغمبر ما و آل او رحمت فرست،
همچنانکه بر فرشتگان مقرب خود رحمت فرستادى.
و بر او و آلش رحمت فرست،
همچنانکه بر پیغمبران مرسلت رحمت فرستادى
و بر او و آلش رحمت فرست،
همچنانکه بر بندگان صالحت رحمت فرستادى،
و بهتر از آن اى پروردگار جهانیان:
چنان رحمتى که برکتش بما برسد،
و نفعش بما عاید شود
و به موجب آن دعایمان مستجاب گردد،
زیرا که تو کریمتر کسى هستى که بر او توکل کنند
و بخشنده ‏تر کسى هستى که از فضلش مسئلت نمایند.
و تو بر هر چیز قدرت بى ‏نهایت دارى.

آمين يارب العالمين

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اعمال شب اول ماه شوال (شب عيد فطر)
شب اوّل از جمله لیالى شریفه است و در فضیلت و ثواب عبادت و احیاى آن احادیث بسیار وارد شده و روایت شده است که آن شب کمتر از شب قدر نیست و از براى آن چند عمل است
اوّل غسل است در وقتى که غروب کرد آفتاب

دوّم احیاء آن شب به نماز و دعا و استغفار و سؤ ال از حقّ تعالى
و بَیْتُوته در مسجد

سوّم آنکه بخواند در عقب نماز مغرب و عشاء و نماز صبح و عقب نماز عید

اَللّهُ اَکْبَرُ اَللّهُ اَکْبَرُ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاللّهُ اَکْبَرُ اَللّهُ اَکْبَرُ وَلِلّهِ

خدا بزرگتر است ... نیست معبودى جز خدا و خدا بزرگتر است ...

الْحَمْدُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما هَدینا وَلَهُ الشُّکْرُ على ما اَوْلینا

و ستایش خاص خدا است ستایش از آن خدا است
بر آنچه ما را راهنمائى فرمود و براى او است سپاس بر آنچه به ما بخشود

چهارم آنکه چون نماز مغرب و نافله آنرا خواند دستها را
بسوى آسمان بلند کند و بگوید:

یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ یا ذَاالْجُودِ یا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ وَناصِرَهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ

اى صاحب نعمت و فضل اى صاحب جود و بخشش اى برگزیننده محمد و یاور او درود فرست بر محمد

وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى کُلَّ ذَنْبٍ اَحْصَیْتَهُ وَهُوَ عِنْدَکَ فى کِتابٍ مُبینٍ

و آل محمد و بیامرز از من هر گناهى را که شماره کرده اى و در کتابى روشن در پیش تو ثبت است

پس به سجده برود و صد مرتبه در سجده بگوید
اَتُوبُ اِلَى اللّهِ
پس هر حاجت که دارد از حقّ تعالى بخواهد که انشاء الله برآورده خواهد شد و در روایت شیخ است که بعد از نماز مغرب به سجده رود و بگوید:

یا ذَاالْحَوْلِ یا ذَاالطَّوْلِ یا مُصْطَفِیا مُحَمَّدا وَناصِرَهُ

اى صاحب نیرو و اى صاحب فضل اى برگزیننده محمد و یاورش

صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى کُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَنَسیتُهُ اَنَا

درود فرست بر محمد و آل محمد و بیامرز از من هر گناهى را که از من سر زده و خود فراموش کرده ام

وَهُوَ عِنْدَکَ فى کِتابٍ مُبینٍ

ولى نزد تو در دفترى روشن ثبت است
پس بگوید صد مرتبه
اَتُوبُ اِلَى اللّهِ

پنجم زیارت کند امام حسین علیه السلام را که فضیلت بسیار دارد

ششم ده مرتبه بگوید ذکر یا دآئِمَ الْفَضْلِ را که در اعمال شب جمعه گذشت

هفتم بجا آورد ده رکعت نمازى که در شب آخر ماه رمضان گذشت

هشتم بجا آورد دو رکعت نماز در رکعت اوّل بعد از حمد هزار مرتبه توحید و در دوّم یک مرتبه بخواند و بعد از سلام سر به سجده بگذارد و صدمرتبه بگوید:
اَتُوبُ اِلَى اللّهِ
پس بگوید:
یا ذَالْمَنِّ وَالْجُودِ
توبه کنم بسوى خدا * * * * * * اى صاحب منّت و جود

یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ یا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ صَلِّ عَلى

اى صاحب نعمت و بخشش اى برگزیننده محمد صلى الله علیه و آله درود فرست برمُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَافْعَلْ بى کَذا وَکَذا و بجاى آن حاجات خود را بطلبد.
محمد و آلش و بکن درباره من چنین و چنان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روایت است که حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام این دو رکعت را به این کیفیت به جا مى آورد پس سر از سجده برمى داشت و مى فرمود بحقّ آن خداوندى که جانم بدست قدرت اوست هر که این نماز را بکند هر حاجت از خدا بطلبد البتّه عطا کند و اگر بعدد ریگهاى بیابان گناه داشته باشد خدا بیامرزد و در روایت دیگر بجاى هزار مرتبه توحید صد مرتبه وارد شده لکن نماز را بعد از نماز مغرب و نافله آن باید بجا آورد و شیخ و سیّد بعد از این نماز این دعا را نقل کرده اند :

یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا رَحْمنُ یا اَللّهُ یا رَحیمُ یا اَللّهُ یا مَلِکُ یا اَللّهُ یا قُدُّوسُ یا

اى خدا اى خدا اى خدا اى بخشاینده اى خدا اى مهربان اى خدا اى پادشاه اى خدا اى منزه از هر عیب اى

اَللّهُ یا سَلامُ یا اَللّهُ یا مُؤْمِنُ یا اَللّهُ یا مُهَیْمِنُ یا اَللّهُ یا عَزیزُ یا اَللّهُ یا

خدا اى سلامت بخش اى خدا اى ایمنى بخش اى خدا اى مراقب اى خدا اى نیرومند اى خدا اى

جَبّارُ یا اَللّهُ یا مُتَکَبِّرُ یا اَللّهُ یا خالِقُ یا اَللّهُ یا بارِئُ یا اَللّهُ یا مُصَوِّرُ یا

مقتدر اى خدا اى عظیم الشاءن اى خدا اى آفریننده اى خدا اى موجد اى خدا اى صورت بخش اى

اَللّهُ یا عالِمُ یا اَللّهُ یا عَظیمُ یا اَللّهُ یا عَلیمُ یا اَللّهُ یا کَریمُ یا اَللّهُ یا حَلیمُ

خدا اى دانا اى خدا اى بزرگ اى خدا اى آگاه
اى خدا اى بزرگوار اى خدا اى بردبار

یا اَللّهُ یا حَکیمُ یا اَللّهُ یا سَمیعُ یا اَللّهُ یا بَصیرُ یا اَللّهُ یا قَریبُ یا اَللّهُ یا

اى خدا اى فرزانه اى خدا اى شنوا اى خدا
اى بینا اى خدا اى نزدیک اى خدا اى

مُجیبُ یا اَللّهُ یا جَوادُ یا اَللّهُ یا ماجِدُ یا اَللّهُ یا مَلِىُّ یا اَللّهُ یا وَفِىُّ یا

اجابت کننده اى خدا اى بخشنده اى خدا اى با شوکت اى خدا اى توانگر مقتدر اى خدا اى وفادار اى

اَللّهُ یا مَوْلى یا اَللّهُ یا قاضى یا اَللّهُ یا سَریعُ یا اَللّهُ یا شَدیدُ یا اَللّهُ یا

خدا اى سرور اى خدا اى داور اى خدا اى سریع اى خدا اى سخت گیر اى خدا اى

رَؤُفُ یا اَللّهُ یا رَقیبُ یا اَللّهُ یا مَجیدُ یا اَللّهُ یا حَفیظُ یا اَللّهُ یا مُحیطُ

مهربان اى خدا اى نگهبان اى خدا اى شوکتمند اى خدا اى نگهبان اى خدا اى احاطه کننده

یا اَللّهُ یا سَیِّدَ السّاداتِ یا اَللّهُ یا اَوَّلُ یا اَللّهُ یا اخِرُ یا اَللّهُ یا ظاهِرُ یا

اى خدا اى بزرگ بزرگان اى خدا اى آغاز اى خدا ا
ى انجام اى خدا اى پیدا اى

اَللّهُ یا باطِنُ یا اَللّهُ یا فاخِرُ یا اَللّهُ یا قاهِرُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ

اى خدا اى ناپیدا اى خدا اى با فخر اى خدا اى چیره اى خدا اى پروردگار من اى خدا اى پروردگار من

یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا وَدُودُ یا اَللّهُ یا نُورُ یا اَللّهُ یا رافِعُ یا اَللّهُ یا

اى خدا اى پروردگار من اى خدا اى دوستدار اى خدا اى نور اى خدا اى رفعت ده اى خدا اى

مانِعُ یااَللّهُ یادافِعُ یااَللّهُ یا فاتِحُ یااَللّهُ یانَفّاحُ [عُ] یااَللّهُ یاجَلیلُ یااَللّهُ

بازدارنده اى خدا اى جلوگیرنده اى خدا اى گشاینده اى خدا اى دمنده نسیم رحمت اى خدا اى با جلالت اى خدا

یا جَمیلُ یا اَللّهُ یا شَهیدُ یا اَللّهُ یا شاهِدُ یا اَللّهُ یا مُغیثُ یا اَللّهُ یا

اى زیبا اى خدا اى گواه اى خدا اى شاهد اى خدا اى فریادرس اى خدا اى

حَبیبُ یا اَللّهُ یا فاطِرُ یا اَللّهُ یا مُطَهِّرُ یا اَللّهُ یا مَلِکُ یا اَللّهُ یا مُقْتَدِرُ یا

دوست اى خدا اى خالق اى خدا اى پاک کننده اى خدا
اى پادشاه اى خدا اى نیرومند اى

اَللّهُ یا قابِضُ یا اَللّهُ یا باسِطُ یا اَللّهُ یا مِحیى یا اَللّهُ یا مُمیتُ یا اَللّهُ یا

خدا اى گیرنده اى خدا اى گسترنده اى خدا اى زنده کننده
اى خدا اى میراننده اى خدا اى

باعِثُ یا اَللّهُ یا وارِثُ یا اَللّهُ یا مُعطى یا اَللّهُ یا مُفْضِلُ یا اَللّهُ یا مُنْعِمُ

برانگیزنده اى خدا اى ارث برنده اى خدا اى عطا کننده اى خدا اى فزون بخش اى خدا اى نعمت بخش

یا اَللّهُ یا حَقُّ یا اَللّهُ یا مُبینُ یا اَللّهُ یا طَیِّبُ یا اَللّهُ یا مُحْسِنُ یا اَللّهُ یا

اى خدا اى برحق اى خدا اى آشکار کننده اى خدا
اى پاکیزه اى خدا اى نیکوکننده اى خدا اى

مُجْمِلُ یا اَللّهُ یا مُبْدِئُ یا اَللّهُ یا مُعیدُ یا اَللّهُ یا بارِئُ یا اَللّهُ یا بَدیعُ یا

زیبا پرور اى خدا اى آغازنده اى خدا اى بازگرداننده اى خدا اى پدیدآرنده اى خدا اى نوآفرین اى

اَللّهُ یا هادى یا اَللّهُ یا کافى یا اَللّهُ یا شافى یا اَللّهُ یا عَلِىُّ یا اَللّهُ یا

خدا اى راهنما اى خدا اى کفایت کننده اى خدا اى شفابخش
اى خدا اى والا مرتبه اى خدا اى

عَظیمُ یا اَللّهُ یا حَنّانُ یا اَللّهُ یا مَنّانُ یا اَللّهُ یا ذَاالْطَّوْلِ یا اَللّهُ یا

بزرگ اى خدا اى بسیار مهربان اى خدا اى بسیار بخشنده اى خدا اى صاحب نعمت اى خدا اى

مُتَعالى یا اَللّهُ یا عَدْلُ یا اَللّهُ یا ذَاالْمَعارِجِ یا اَللّهُ یا صادِقُ یا اَللّهُ یا

برتر اى خدا اى دادگر اى خدا اى داراى مراتب بلند
اى خدا اى راستگو اى خدا اى

صَدُوقُ یا اَللّهُ یا دَیّانُ یا اَللّهُ یا باقى یا اَللّهُ یا واقى یا اَللّهُ یا

راستى پیشه اى خدا اى جزاده اى خدا اى باقى
اى خدا اى نگهدارنده اى خدا اى

ذَاالْجَلالِ یا اَللّهُ یا ذَاالاِْکْرامِ یا اَللّهُ یا مَحْمُودُ یا اَللّهُ یا مَعْبُودُ یا اَللّهُ

يا صاحب جلالت اى خدا اى صاحب بزرگوارى
اى خدا اى پسندیده اى خدا اى معبود اى خدا اى

صانِعُ یا اَللّهُ یا مُعینُ یا اَللّهُ یا مُکَوِّنُ یا اَللّهُ یا فَعّالُ یا اَللّهُ یا لَطیفُ یا

سازنده اى خدا اى یاور اى خدا اى بوجود آرنده
اى خدا اى کننده هر کار اى خدا اى با لطف اى

اَللّهُ یاغَفُورُ یااَللّهُ یا شَکُورُ یااَللّهُ یا نُورُ یااَللّهُ یا قَدیرُ [یمُ] یااَللّهُ یا رَبّاهُ

خدا اى آمرزنده اى خدا اى سپاس دارنده اى خدا اى نور
اى خدا اى توانا اى خدا اى پروردگار

یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ

یااَللّهُ یا رَبّاهُ یااَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یا اَللّهُ یا رَبّاهُ یااَللّهُ

اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَتَمُنَّ عَلَىَّ بِرِضاکَ وَ تَعْفُوَ عَنّى

از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و به خشنودى
خود بر من منت گذارى و به بردباریت از من

بِحِلْمِکَ وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِکَ الْحَلالِ الطَّیِّبِ وَ مِنْ حَیْثُ

بگذرى و فراخ گردانى بر من از روزى حلال و پاکیزه ات و از جایى که

اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَیْثُ لا اَحْتَسِبُ فَاِنّى عَبْدُکَ لَیْسَ لى اَحَدٌ سِواکَ وَلا

گمان دارم و از جائى که گمان ندارم زیرا من بنده توام و کسى را جز تو ندارم و نه هیچکس است

اَحَدٌ اَسْئَلُهُ غَیْرُکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ ما شاَّءَ اللّهُ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ

که از او درخواست کنم جز تو اى مهربانترین مهربانان ، آنچه خدا خواهد نیروئى نیست جز به خداى والاى بزرگ
پس به سجده مى روى و مى گویى :

یااَللّهُ یااَللّهُ یااَللّهُ یارَبُِّ یارَبُِّ یارَبُِّ

اى خدا اى پروردگار من ...............

یا مُنْزِلَ الْبَرَکاتِ بِکَ تُنْزَلُ کُلُّ حاجَهٍ اَسْئَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ فى مَخْزُونِ

اى فرستنده برکات هر حاجتى بدست تو فرود آید از تو خواهم به هر نامى که در خزینه

الْغَیْبِ عِنْدَکَ وَالاْسْماَّءِ الْمَشْهُوراتِ عِنْدَکَ الْمَکْتُوبَهِ عَلى سُرادِقِ

غیب تو محفوظ است و نامهائى که پیش تو آشکار است
آنها که بر سراپرده هاى

عَرْشِکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَقْبَلَ مِنّى شَهْرَ

عرشت نوشته شده که درود فرستى بر محمد و آل محمد و از من بپذیرى ماه

رَمَضانَ وَتَکْتُبَنى مِنَ الْوافِدینَ اِلى بَیْتِکَ الْحَرامِ وَتَصْفَحَ لى عَنِ

رمضان را و نامم را در زمره رفتگان بسوى خانه محترمت (کعبه ) بنویسى و از گناهان بزرگم

الذُّنُوبِ الْعِظامِ وَتَسْتَخْرِجَ [لى ] یا رَبِّ کُنُوزَکَ یا رَحْمنُ
چشم پوشى کنى و گنجهاى خود را برایم بیرون آورى اى خداى بخشاینده

نهم چهارده رکعت نماز کند بخواند در هر رکعتى حمد و آیه الکرسى و سه مرتبه قل هُوَ اللّه اَحَدٌ تا براى او باشد به هر رکعتى ثواب عبادت چهل سال و عبادت هر که روزه گرفته و نماز خوانده در آن ماه

دهم شیخ در مصباح فرموده که در آخر شب غسل کن
و بنشین در جاى نماز خود تا طلوع فجر