دلیل اعطای لقب امیرالمؤمنین به امام علی علیه السلام
دلیل اعطای لقب امیرالمؤمنین به امام علی علیه السلام
و بر این اصل أمیرالمؤمنین گردیده است، و این لقبی است که خداوند به او عطا فرموده است. امیر یعنی إمارت کننده و فرمان دهنده. أمیرالمؤمنین است یعنی پیشوا و الگو و فرماندۀ مؤمنان. أمیر الکافرین نیست، امیر دنیا پرستها نیست، أمیر التجار نیست، أمیر الزراع نیست؛ أمیرالمؤمنین است.
ادیان نیوز:
امام علی علیه السلام امام است و ما مأموم؛ امام یعنی آن کسی که در تمام جهات باید نمونه و الگو و اسوه بوده باشد تا انسان بتواند به او اقتدا کند وگرنه امام مطلق نیست؛ امام از جهتی و نه از جهت دگر نیست.
تنها امام جماعت نیست؛ امام عدل است، امام زکوة است، امام نماز است، امام امر به معروف و نهی از منکر است، امام توحید است، امام قرآن است؛ یعنی در تمام این جهات امام است.
و بر این اصل أمیرالمؤمنین گردیده است، و این لقبی است که خداوند به او عطا فرموده است. امیر یعنی إمارت کننده و فرمان دهنده. أمیرالمؤمنین است یعنی پیشوا و الگو و فرماندۀ مؤمنان. أمیر الکافرین نیست، امیر دنیا پرستها نیست، أمیر التجار نیست، أمیر الزراع نیست؛ أمیرالمؤمنین است.
یعنی هر مؤمنی در هر زمان در هر نقطه از جهان که بوده باشد، آن حضرت از نقطه نظر ایمان و آثار و لوازم و خواص ایمان بر او امارت دارد، پس او میشود امام و امیر بطور مطلق. موجودی که به هیچوجه من الوجوه غیر از آن حقیقت پاک و طاهر در او نیست، و در تمام ملکات و عقائد و اخلاق و اعمال هیچ شبهه و شکی ندارد، و لکه و عیبی در او نیست، و رنگی جز رنگ خدائی نگرفته است.
«صبغة الله و من أحسن من الله صبغة»؛ رنگ الهی و چه رنگی از رنگ الهی خوش تر است؟ (بقره/138) و آیه تطهیر دربارۀ او نازل شده، موجودیست طاهر و مطهر؛ این میشود امام و امیر.
عامه و خاصه از رسول الله روایت کرده اند که آن حضرت فرموده است: «ما أنزل الله ءایة فیها یـ'أیـها الذین ءامنوا إلا و علی رأسها و أمیرها»؛ «هیچ آیه ای را خداوند در قرآن کریم فرو نفرستاده است که در آن خطاب به مؤمنان به لفظ یـ'أیـها الذین ءامنوا باشد، مگر آنکه علی بن أبی طالب رئیس و امیر آن بوده است .» (مطالب السئول طبع سنگی ص21 از حلیة الاولیاء و حلیة - الاولیاء ج1 ص64 و در ینابیع المودة ص212)
و بر این اساس مذکور، معنای بسیاری از أخباری که در آن وارد شده است از ائمه اطهار علیهم السلام که ما چنینیم و ما چنانیم، ما شفعائیم، ما باب نجاتیم، ما حطه بنی إسرائیلیم، ما حبل متصل بین آسمان و زمین هستیم و غیرها، همه روشن و آشکارا میشود.
البته معنایش را همانطور که ما در اینجا بیان کردیم قدری در این دنیا ادراک می کنیم، ولیکن در آن دنیا انسان به تمام معنی الکلمه مشاهده میکند و لمس می نماید و این معانی موجودیت خارج پیدا میکند؛ یعنی انسان قرآن را می بیند که چه عوالمی است که مشرق و مغرب عالم را گرفته، و آن حقیقت أمیرالمؤمنین است که محدود به یک حد خاص و بدن خاصی هم نیست، چون قرآن کلام خداست و کلام خدا مجرد است و حد ندارد.
و لذا انسان در آن عالم مقام أمیرالمؤمنین علیه السلام را بی حد و بدون اندازه می نگرد.
------------------------
کتاب: معادشناسی ج7، صفحه 307-305
نقل قول
