آسیب های دوستی قبل ازدواج
یكی از انگیزه های ارتباط پسران و دختران جوان قبل از ازدواج، ایجاد فرصتی برای شناخت بیشتر از یکدیگر است. آنها تصور می کنند که این دوستی فرصت مناسبی برای شناخت کامل فرد مقابل و در نتیجه موفقیت در ازدواج و زندگی آینده شان است در حالی که در اکثر موارد در کنار این ویژگی های به ظاهر خوب مشکلات عدیده ای برای افراد درگیر در آن به خصوص برای دختر و پسر پدید می آورد که در ذیل به بررسی برخی از آنها می پردازیم.
- وابستگی
نیاز به محبت ورزیدن و مورد محبت واقع شدن در دوران جوانی به اوج خود میرسد. از این رو افراد در این دوران به سرعت عاشق میشوند. پس از مدتی علاقه ابتدایی بین دو نفر شدت مییابد و كمكم دو طرف به یكدیگر وابسته میشوند. این وابستگی در بسیاری از موارد، آفت بزرگی برای زندگی آنهاست. برای نمونه به علت وابستگی شدید آنها در تمام اوقات شبانه روز در فكر فرد مقابل هستند. -افت تحصیلی یا ركود علمی
تحصیل دانش، نیازمند تمرکز فکری و روحی است. اما در این گونه روابط دختر و پسر به علت وابستگی بسیار به یکدیگر مدام در فكر هم بوده و به دیدارها و ملاقاتهای حضوری و تلفنی شان توجه می كنند که این خود بزرگترین مانع در راه رشد و ترقی علمی آنهاست. - اضطراب، تشویش و احساس نگرانی
معمولاً در اینگونه دوستیها وجود افكاری چون احساس گناه، ترس از والدین و تلاش برای پنهان داشتن این رابطه، خیال ازدواج، نگرانی از تهدید به فاش كردن رابطه توسط یکی از طرفین، ترس از دست دادن فرد مقابل و... باعث ایجاد برخی تعارضات درونی و اضطرابهای مستمر در فرد میشود. - فقدان شناخت درست و واقع بینانه
در این روابط دختر و پسر سعی میکنند به گونهای رفتار کنند که از نظر دیگری قابل تحسین باشند. در واقع افراد برای خوب جلوه کردن در نظر دیگری به رفتارهای تصنعی روی میآورند. حال اگر این رابطه به ازدواج بیانجامد، افراد بدون هیچ شناخت دقیق و درستی از یکدیگر وارد زندگی مشترک میشوند. از سوی دیگر به دلیل وابستگی بیش از حد به یکدیگر نه تنها عیوب فرد مقابل را نمی بینند بلکه او را فردی سرشار از نیكیها، خوبیها، زیباییها و ... تصور می کنند. امام علی (علیه السلام) میفرمایند: «حبّ الشّیء یعمی و یصمّ، (میزان الحکمه،ج2، ص208، ح3066.) دوست داشتن چیزی، انسان را كور و كر میكند.»