وصیت نامه* شهید اردشیر احمدی*

[نرگس منتظر]

وصیت نامه* شهید اردشیر احمدی*





و الذین جاهدو و فینا لنهدینهم سبلنا ؛
با عرض سلام خدمت امام زمان عج و نایب برحقش امام خمینی و امت حزب ا... و خانواده بسیار گرانقدرم ؛ امید است که این فرزند کوچک خود را نسبت به اشتباهات و بدی هایش عفو فرمایید . اکنون که این سطور را می نگارم شما را به تقوای خدا و صبر و استقامت وصیت می کنم ؛ پدر عزیزم شما بزرگترین معلم زندگیم بوده اید و هستید و هرگز نتوانستم قدر معرفت و دانائی و شعور شما را درک کرده و ارزش گذاری نمایم از شما برای تمام زحمات و پندهایی که دادید سپاسگزارم ؛ من خجالت می کشم که بخواهم به شما وصیت کنم زیرا که هرچه را که می خواهم بنویسم می بینم که شما خود آنها را به من یاد داده اید .
پاسخ دهم ما راضی به رضای خدائیم و جز به تقدیر خداوند و سرنوشت مختوم خود به چیز دیگری ایمن نداریم .
بنابراین هر چه که پیش آید خواست خدا نیز همان است اما زندگی مگر چیست ؟
آیا صرفاً خور و خواب و خنده و خوشی و ترقی علم و غیره است ؟ زندگی تنها عقیده و جهاد است و هدف مقدس زندگی و تمام آنچه از درس و خانواده و ... همه و همه تنها درسایه وجود هدف الهی قداست می یابد و سرانجام همه موجودات مرگ است پس چه بهتر که با خواست و رضای او و در راه احیاء و حفاظت از دین او باشد و پس شما را سفارش به صبر می کنم که : اناالله و اناالیه راجعون ؛ مادر مهربانم نمی دانم که چگونه محبتهای وصف ناشدنی شما را سپاس گویم که از کودکی تاکنون و تا همیشه در همه جا غمخوار و یاورم بودید چه شبها که شما و بابا چشم بر هم نگذاشتید تا ما راحت باشیم الحق که تنها سزای عمل شما را خدا می داند و می دهد و بس. امیدوارم که با رفتارتان شما و بابا اعتقاد راسخ خود را به خدای بزرگ و اسلام عزیز در برابر دشمنان اثبات کنید و داغ دیگری بر دل دشمن بگذارید
واما برادران خوب و مهربانم شما عزیزان امیدهای فردای اسلام هستید ؛ که در این دنیا سرافراز و مومن باشید و یار و یاور پدر و مادر مهربان خویش باشید ؛ و درهمه حال نماز را به پای دارید و به احکام خدا تقید داشته باشید و درس خود را با جدیت تمام بخوانید که :
مداد العلماء افضل من دماء الشهداء ؛ عزیزانم در تربیت برادران کوچکتر خود بکوشید و هیچگاه از تلاش و کوشش الهی باز نایستید و تقوا را سرلوحه حیات خود سازید و از صمیم قلب شما را دوست دارم و از آن همه محبت و لطفتان سپاسگذارم ؛ نگذارید بر بابا و مامان سخت بگذرد از همه شما تشکر می کنم از قول من ازتمام فامیل و پدر بزرگ محترم عذر خواهی کنید .
لطف کنید برایم نوزده روز ( روزه ) که به علت بیماری نتوانستم بگیرم اداء نمایید . در پایان همه شما را به خدا می سپارم و انتظار سرافرازی و صبر و استقامت از شما دارم مبادا که نا امید شوید و از روی ضعف اشک بریزید و خود را بشکنید ؛ خدا یار و نگهدارتان ؛ اگر جنازه داشتم دربهشت زهرا دفن کنید ؛

محمد رضا احمدی 4/10/65