همسر امام رضا (علیه السلام)
رایحهی خوشبوی مریم
همچون نگینی زیبا، در میان حلقهی انگشتری دوستان و یارانش میدرخشید. کار و کردار و گفتارش همه سنجیده و درست و آگاهاننده بود. کلامش به نسیمی میمانست که به آرامی بر سطح امواج دریاها میوزد و بوی ایمان و امید و زندگی را در همه جا میپراند!پیامبر خدا(ص) سخنی بر زبان نمیآورد، مگر اینکه در آن حکمتی عظیم و معنایی ژرف نهفته بود.
آن روز هم، نزد تنی چند از یاران، غنچهی لبانش چنین شکفته شد: پدرم فدای پسر بهترین کنیزان باد! کنیزی از مردم نوبه محلی در نزدیکی مصر که از طایفهی ماریهی قبطیه و زنی پاک سرشت [و نیکو سیرت] است.
یکی از کسانی که در محضر آن عزیز بود، از دوست همراهش پرسید: یعنی از طایفهی همسر رسول خدا(س)؟
همراه مرد سرش را به علامت تصدیق، پایین آورد و گفت: آری برادر
مرد اول دوباره پرسید: حالا این توصیف مربوط به چه کسی میباشد؟
دوست وی پاسخ داد: میباید اشاره فرد خاصی باشد. راستی هم این زن گرانقدر کیست؟