آخرین نامه امام عصر(عج) به آخرین نایب خاص خود

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

آخرین توقیع ناحیه‌ی مقدّسه، ۶ روز قبل از درگذشت جناب علی بن محمد سمری صادر شد. در این توقیع، امام مهدی(عج) زمان درگذشت ایشان را پیشگویی کرده و اعلام نمود که بعد از خود سفیر و جانشینی تعیین نکند.

کسی نمی دانست که روزی خواهد آمد که حتی وجود امام را زیر سوال خواهند برد. کسی فکر نمی کرد احادیثی که از ائمه در توصیف آخرالزمان صادر شده است، در وصف احوالات مردمان همان نسل ها و یا نسل بعدی است. آغاز غیبت کبری امتحان و آزمونی بود که هیچ کس درد دچار شدن به آن را ابتدا نفهمید و درک نمی کرد. کسی نتوانست تاریخ و ساعت دقیق مخفی شدن خورشد پشت ابر را ثبت کند.

امروز سالروز صادر شدن آخرین توقیع از ناحیه مقدس امام عصر است. چگونه می توان از این آخرین وصیت امام توجیه و پیام برداشت؟ آخرین صحبت ها، درس ها، پیام ها را می توان در آن یافت و جستجو کرد.

آخرین توقیع ناحیه‌ی مقدّسه، ۶ روز قبل از درگذشت جناب علی بن محمد سمری صادر شد. در این توقیع، امام مهدی(عج) زمان درگذشت ایشان را پیشگویی کرده و اعلام نمود که بعد از خود سفیر و جانشینی تعیین نکند؛ زیرا با مرگ ایشان دروان غیبت صغری پایان یافته و غیبت کبری آغاز می­شود. متن توقیع به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

ای علی بن محمد سمری، خداوند به تو و به دوستانت اجر فراوان عطا کند زیرا تا شش روز آینده از دنیا خواهی رفت. پس خود را آماده کن بعد از خودت کسی را به عنوان جانشین تعیین نکن؛ چراکه غیبت دوم شروع شده است. پس ظهور محقق نخواهد شد مگر به اذن خداوند و آن ظهور بعد از مدّتی طولانی و سنگ شدن دل­ها و پرشدن زمین از ظلم است. و عدّه­ای از شیعیان ادّعای دیدن را می­کنند. هرکس قبل از خروج سفیانی و صحیه‌ی آسمانی چنین ادّعایی کند، او دروغگو و افترا دهنده است. ولاحول ولا قوّة الا با الله العلی العظیم[۱]

شیخ صدوق به نقل از ابو محمد، حسن بن احمد مکتب می­نویسد:

ما در سال درگذشت ابوالحسن علی بن محمد سمری در مدینه السلام بغداد بودیم. چند روز قبل از درگذشت او به حضورش رسیدیم. او این توقیع حضرت را به ما نشان داد. ما از روی آن نوشتیم و از نزدش خارج شدیم. چون روز ششم، روز موعود، فرا رسید، به نزد سمری رسیدیم و او را درحال احتضار مشاهده کردیم. دیدیم که در حال جان دادن است. به وی گفتند که وصی وجانشین تو چه کسی است؟ او پاسخ داد: خدا را مشیّتی است که خود انجام خواهد داد. این مطلب را گفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد