شور

[نرگس منتظر]

شور

ساقى قدح مى بكف و در همه جا بود
حق بود و نظر بود و قدح بود و نوا بود

انوار خدا جلوه گهش سينه ما بود
شب بود و شعف بود و طرب بود و صفا بود

آن هشت بهارى كه خدا در دل ما بود
گل بود و چمن بود و فرح بود و بُكا بود

هر شورى و شرارى كه به شب در دل ما بود
محصول نظر كردن معشوقه به ما بود

آن آه و فغانى كه سحر بر لب ما بود
مستى زشراب رخ زيباى خدا بود

آنكس كه زدل بند تعلق نكند باز
هرگز نكند فهم كه در جبهه چه ها بود