شهرها و روستاها
استان گلستان تا سال 1316 با عنوان ايالت يا ولايت گرگان(استرآباد) ناميده ميشد كه البته سرزمين پهناورتري را در بر ميگرفت. سپس، از سال 1316 همراه با استانهاي كنوني تهران، مازندران، قم و سمنان بخشي از استان دوم ايران به شمار آمد. اين استان تا سال 1376 بخشي از استان مازندران بود و در اين سال به صورت استاني مستقل درآمد و شهر گرگان به عنوان مركز آن برگزيده شد. اين استان داراي 11 شهرستان، 21 بخش، 50 دهستان، 1075 روستا و 18 شهر كوچك و بزرگ است. بيشتر شهرهاي كنوني استان از ديرينگي چنداني برخوردار نيستند و از بزرگشدن روستاها به وجود آمدهاند و به عبارتي روستاشهر به شمار ميآيند. با اين همه، شهرهاي گرگان و گنبدكاووس ريشه در تاريخ دارند.
روستاهاي استان گلستان به صورت متمركز و نزديك به هم هستند. اين روستاها در راستاي جادهها و رودها به صورت طولي و در بخشهاي كوهستاني به صورت پلهاي هستند. روستاييان براي ساختن خانههاي خود، بسته به محيط جغرافيايي كه در آن بهسر ميبرند، از سنگ و چوب و آجر بهره گرفتهاند و داشتن سقف شيرواني در آنها بسيار ديده ميشود. پس از انقلاب اسلامي، بيشتر اين روستاها داراي راه ارتباطي مناسب و شبكهي آب، برق و ارتباط از راه دور شدهاند. روستاييان به كار كشاورزي، باغداري، دامپروري، زنبورداري، پرروش كرمابريشم، صنايع دستي، ماهيگيري و پرروش ماهي ميپردازند و برخي از آنها نيز در كار جنگلداري به سازمانهاي مربوطه ياري ميرسانند.