ائمه اسلام و حافظان حدیث و سیره نویسان و مورخان شیعی و سنی به اسناد معتبر از راویان ثقه آورده اند كه رسول الله (ص) بعد از نزول آیه «و انذر عشیرتك الاقربین و نزدیكترین خویشاوندان خود را هشدار بده». (شعراء، 214) . دعوت ناهاری از حدود چهل تن از اعمام و بنی اعمام در خانه خود (یا در خانه ابو طالب) ترتیب داد و ایشان را به اسلام دعوت كرد و ابلاغ فرمود كه هر یك از شما پیش قدم شود و زودتر از سایرین ایمان آورد و مسلمان شود برادر من و وصی و خلیفه من، و به روایت ابو صادق هلالی، برادر من و وصی من و خلیفه من در امت من و ولی همه مؤمنان بعد از من خواهد بود. تنها كسی كه از آن جمع دعوت رسول خدا (ص) را لبیك گفت امیر المؤمنین علی (ع) بود. پس رسول الله (ص) به او اشارت نمود و فرمود: «این است برادر من و وصی من و خلیفه من بین شما. سخنش را بشنوید و از او اطاعت كنید» (تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، 2/62، كنزل العمال فی سنن الاقوال و الافعال، علی متقی هندی، 6/392) .