دستور العملی از امام صادق(علیه السلام)برای فتح قله های سعادت

[رایکا]

اطلاعاتی که ما از امامان معصوم داریم مختلفه بعضی از ما فقط اسم و فامیل و نام پدر و مادر امامان رو میدونیم و بعضی یه مختصری از زندگی آنها را خوندیم , اما بعضی دیگه با اینکه شیعه هستن بچه مسلمون هستن هیچ چیزی در مورد امام خودشون نمیدونن ,تاریخ تولد و سن و جزئیات دقیق بازیگران هالیوودی رو میدونن اما وقتی ازشون می پرسی امام صادق علیه السلام ولادتشون کی بود چند سال امامت د اشتند در چند سالگی به شهادت رسیدن می گن نمیدونیم.

راه های مختلفی وجود داره برای اینکه انسان با امام خودش آشنا بشه به نظر من یکی از بهترین راه های شناخت امامان معصوم شناخت روش زندگانی آنهاست اینکه ببینیم چه طور زندگی میکردن در زندگی به چه کارهایی بیشتر اهمیت میدادن و روش و منششون در زندگی چه طور بوده ؟

وقتی نگاهی به زندگانی امام صادق علیه السلام می اندازیم میبینیم که ایشان به تلاوت قرآن اهمیت زیادی میدادند و علاوه بر اینکه خودشون همیشه با قران مانوس بودند به جوانان نیز توصیه می کردند که با قرآن دوست شوند و انس و الفت بگیرند تا درنتیجه دوستی با قران کریم قله های خوشبختی و سعادت رو هم در این دنیا و هم در سرای باقی فتح کنند .

امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید:
((من قرأ القرآن و هو شابّ مؤمن اختلط القرآن بلحمه و دمه و جعله الله مع السفرة الکرام البررة و کان القرآن حجیزاً عنه یوم القیامة یقول: یا رب إنّ کلّ عامل قد أصاب أجر عمله غیر عاملى فبلّغ به أکرم عطایاک.فیکسوه الله حلتین من حلل الجنة و یوضع على رأسه تاج الکرامة ثم یقال له: هل أرضیناک فیه؟ فیقول القرآن: یا رب قد کنت أرغب له فیما هو أفضل من هذا. فیعطى الأمان بیمینه و الخلد بیساره ثم یدخل الجنة فیقال له: إقرأ و اصعد درجة.ثم یقال له: هل بلّغنا به و أرضیناک؟ فیقول: نعم.))

هر جوان مؤمنى که قرآن تلاوت کند، قرآن با گوشت و خون او آمیخته می‌گردد و با سفراى گرامى خدا همنشین خواهد بود و همانا قرآن حائلى بین او ]و بین تیرگی‌ها[ در روز قیامت خواهد بود.
قرآن به محضر پروردگار می‌گوید: خدایا! هر کارگرى اجر و مزد کار خویش را دریافته، جز این جوان؛ پس بهترین عطایاى خود را به او برسان. خداوند دو لباس از لباس‌هاى بهشتى به او می‌پوشاند و بر سرش تاج کرامت را می‌گذارد. سپس به قرآن خطاب می‌شود که: آیا تو را درباره او راضى کردیم؟ قرآن کریم در پاسخ می‌گوید: خدایا! دوست می‌داشتم که بهتر از این کرامت‌ها را به او می‌دادی. پس در دست راست آن جوان، امان‌نامه و در دست چپش زندگى ابدى در بهشت می‌دهند. سپس وارد بهشت می‌گردد و به او گفته می‌شود: قرآن بخوان و یک درجه بالا برو. آن گاه به قرآن گفته می‌شود: آیا عطایا و کرامت‌هاى خود را به او رساندیم. آیا تو را راضى کردیم؟ قرآن در پاسخ می‌گوید: آری».[کافی، ج1، ص441.]