چه زيبا از قفس پرواز كردند
مقام عشق را احرازكردند
دوا كردند درد خود پسندىخدا داند همه اعجازكردند
هوسها را سراسر سر بريدند
دو چشم از عشق بر حقبازكردند
سمندر وار آتش مى خريدند
عروج ازخويش چون شهبازكردند
خلوص خويش باخون مُهر كردند
سرودى از وفا آوازكردند
اگر چه در سكوتى ژرف خفتند
حياتى نو زسر آغازكردند
شهيدان شاهدان صدق و مستى
چه زيبا بر ملائك ناز كردند