سرعت در خیرات

[سابحات]

سرعت در خیرات

برخی مردم، دارایی و اندوخته های خود را در راه خدا انفاق می کنند و هنگام دیدار خدا، سبک بارند؛

زیرا زاد و توشه ی سفر آخرت را از پیش فرستاده اند.

گروهی دیگر، تنها هنگامی به اندیشه ی انفاق می افتند که سلامت جسم را از دست داده و در یک قدمی مرگ قرار گرفته اند

در این حال، چون از نبود زاد و راحله ی سفر آخرت، وحشت کرده اند،

با شتاب، به انفاق و بخشش می پردازند.

هر چند این عمل نیز از اجر و پاداش برخوردار است،

اما بخششی که برای رضای خداست با بخششی که از ترس مرگ است، بسیار فرق دارد.

گروه سوم، کسانی هستند که حتی هنگام مرگ نیز،

دست بخشش ندارند و آشکار نیست که دارایی شان پس از مرگ،

در چه راهی مصرف خواهد شد.

بر این اساس، پیامبر اسلام می فرمایند:


لَأَنْ یَتَصَدَّقَ الْمَرْءُ فی حَیاتِهِ بِدِرْهَمٍ خَیْرٌ لَهُ مِنْ أَنْ یَتَصَدَّقَ بِمِأَئةٍ عِنْدَ مَوْتِهِ.

اگر انسان در حیات خود، درهمی صدقه دهد، بهتر است از این که، هنگام مرگش، صد درهم صدقه بدهد.