♥* ♥ *♥ شكوه غدير در نگاه حضرت علی علیه السلام ♥ * ♥ *♥

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شكوه غدير در نگاه على(ع)



در اين بخش به پاره هاى از خطبه غديريه كه درباره معرفى روز غدير
و بيان عظمت و شكوه آن است، اشارت مى شود.



1ـ روز غدير، عيد بزرگ:
«ان اللّه جمع لكم معشر المؤمنين، فى هذا اليوم عيدين عظمين كبيرين».
آن گونه كه پيش از اين نيز يادآورى شد، هنگامى كه امام(ع) اين خطبه را ايراد فرمود،
روز غدير مصادف با روز جمعه بوده است، به همين دليل تعبير به «عيدين» كرده
و هر دو را به عظمت و بزرگى ياد كرده است. اين خود بهترين دليل بر «تعيّد» روز هجدهم ذو الحجة
و برگزارى مراسم جشن و سرور و بزرگداشت آن است
.
در عيد بودن روز غدير، روايات متعددى از پيامبر(ص) و امامان شيعه(ع) به ما رسيده است،
از جمله در روايتى از پيامبر(ص) مى خوانيم كه فرمود:
يوم غديرخم افضل اعياد امتى.22
و در روايتى از امام صادق مى خوانيم كه فرمود:
انه يوم عيد و فرح و سرور.23
و يا مى فرمايد:
اشرف و اعظم اعياد است.24
نويسنده «الغدير»، از برخى بزرگان از دانشمندان اسلام چون ابو ريحان بيرونى،
ابن طلحه شافعى و ابن خلكان نقل مى كند كه از اين روز با نام «عيد» ياد كرده اند.25

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

2ـ روز بيان اراده خدا و روز بلاغ:

«فانزل اللّه على نبيه فى يوم الدوح ما بيّن به عن ارادته فى خلصائه وذوى اجتبائه وامره بالبلاغ…».
«واژه دوح»، جمع «دوحه» به معناى درختان بزرگ و تنومند است،26 اين بخش از خطبه در حقيقت
بيانگر موقعيت جغرافياى تاريخى غدير است. امام(ع) مى فرمايد، آن روز زير درختان تنومند،
آياتى نازل شد كه مبيّن اراده خدا براى بندگان خالص، مخلص و برگزيده اوست.

در آن روز كه هجدهم ذو الحجه بود جبرئيل فرود آمد و آيه يا ايها الرسول بلغ… را بر پيامبر(ص) نازل كرد،
و آن حضرت را مأمور به تبليغ امرى كرد كه بين خدا وپيامبر(ص) وجود داشت وآن ولايت على(ع) است.27
از جمله بلغ ما انزل اليك بخوبى روشن مى شود كه پيش از آن ولىّ امر تعيين شده بود
و آن روز تنها براى معرفى و ابلاغ بوده است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

3ـ غدير روز بزرگ، روز گشايش ، روز تكامل …:

«ان هذا يوم عظيم الشأن، فيه وقع الفرج ورفعت الدرج ووضحت الحجج». عظمت اين روز بدان جهت است
كه ظرف ظهور اراده الهى و زمان ابلاغ پيام الهى و آثار مترتب بر آن است؛
روزى است كه گشايش و فرج حاصل شد، چرا كه نگرانى امت اسلام نسبت به زمان پس از پيامبر را برطرف كرد
و بدانها اميد بخشيد؛ روزى كه نردبان تكامل افراشته شد و با طرح مسئله امامت و معرفى امام،
دين به كمال لازم خود رسيد، روزى كه حجت ها آشكار شد و بر همگان اتمام حجت گرديد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

4ـ روز پرده بردارى از مقام امامت:

«هذا يوم الايضاح والافصاح عن المقام الصراح».
«افصاح» به معناى اظهار كردن و مرادف با «ايضاح» است،
و صراحت به معناى خالص بودن چيزى از تعلقات است، و سخن صريح از همين باب است
بدان جهت كه اظهار و تأويل ندارد.28 اما مقام صراح يعنى جايگاه پاكى، پيراستگى،
و منظور از آن مقام عصمت و امامت است كه در روز غدير از آن پرده بردارى شد
و امام براى همگان مشخص شد تا ديگر بهانه اى براى منافقان و دو رويان نباشد
كه پيامبر(ص) به صراحت كسى را معرفى نكرده است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

5ـ روز كامل شدن دين:

«ويوم كمال الدين …»، روزى است كه دين خداوند كامل شد. كارى كه در روز غدير صورت گرفت
آنچنان از اهميت برخوردار بود كه حق تعالى در شأن آن فرمود:
اليوم اكملت لكم دينكم،
كارى كه اگر صورت نمى گرفت، نه تنها دين به مرحله كمال خود نمى رسيد
كه در حقيقت اصل رسالت نيز ابلاغ نشده بود،
فان لم تفعل فما بلغت رسالته
از اين روى على(ع) نيز خود فرمود: وكمل اللّه دينه….

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

6ـ روز پيمان بستن:

«ويوم العهد المعهود»، روز پيمانِ بسته شده است، پيمانى كه پيامبر(ص) پس از گرفتن اقرار و اعتراف از
مردم مبنى بر اينكه پيامبر حتى از خود مردم نسبت به خودشان، بر آنها اختيار و حق دارد و مردم نيز آن را تأييد كردند.
ايها الناس من اولى بالمؤمنين من انفسهم؟
قالوا: اللّه ورسوله اعلم.
قال: ان اللّه مولاى وانا مولى المؤمنين و انا اولى بهم من انفسهم فمن كنت مولاه فعلى مولاه.29
ممكن است عهد معهود اشاره به عهدى باشد كه در آغاز خلقت از انسان گرفته شد،
واذ اخذ ربك من بنى آدم…(اعراف،172)، چرا كه در دعاى غدير مى خوانيم كه على(ع) فرمود:
«وجددت لنا عهدك و ذكرتنا ميثاقك المأخوذ منا فى ابتداء خلقك ايانا».30

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

7ـ روز شهود و حضور:

«ويوم الشاهد والمشهود» . اين تعبيرى است كه قرآن درباره قيامت به كار برده است،31
به اين معنا كه شاهد پيامبر و مشهود، قيامت است، شاهدْ انسانها و مشهود، اعمال آنان است،
شاهد ملائكه و مشهود، قرآن است و شاهدْ پيامبر و مشهود، على(ع) است.

به كار بردن اين تعبير درباره روز غدير، مفيد همين معناست كه پيامبر، شاهد و على، مشهود است.
پيامبر(ص) شهادت به ولايت على(ع) داد و انسانها و فرشتگان بر اين امر گواهى دادند.
تاريخ نيز گواهى داد كه گروهى به دليل نيل به مقام ولايت به على(ع) تبريك و تهنيت گفتند،
لكن پس از چندى و در ظرف تنها چند ماه آن را زيرپا گذاشتند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

8ـ روز نمايش قرارها از دورويى ها:

«يوم تبيان العقود عن النفاق والجحود». روزى كه خط حق از جريان نفاق مشخص شد،
روزى كه باعث شد حاميان واقعى از مدعيان دروغين جدا شوند؛ آنان كه حقايق را آگاهانه انكار كردند
و نفاق خود را در عمل آشكار ساختند، على(ع) در متن خطبه فرمود:

«وكشف خبايا اهل الريب وضمائر اهل الارتداد، وقع الاذعان من طائفة باللسان
دون حقائق الايمان و من طائفة باللسان وصدق الايمان».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

9ـ روز بيان حقايق:

«ويوم البيان عن حقائق الايمان». روزى كه خط ايمان از ديگر خطوط ممتاز شد،
كسانى كه تا آن روز ادعاى ايمان به خدا و اطاعت از پيامبر را داشتند، در آن روز درونشان آشكار شد.
در آن روز همه دانستند كه اگر واقعاً معتقد به اطيعوا اللّه واطيعوا الرسول هستند
بايد از اوامر خدا و پيامبر و از جمله ولى امر، على بن ابى طالب(ع) كه
مصداق بارز و اَتم اطاعت از خدا و رسول است نيز پيروى كنند.
اينجا بود كه با نصب على(ع) و نقش بر آب شدن نقشه ها و برباد رفتن خواب و خيالها،
حقايق را انكار كردند و مصداق قل لم تؤمنوا(حجرات،14) شدند،
چرا كه ايمان فقط گفتن شهادتين نيست، بلكه پذيرش ولايت،
حقيقت آن است كه بايد در قلب تجلى و در عمل جلوه نمايد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

10ـ روز راندن شيطان:

«يوم دحر الشيطان». «دحر» بر وزن «دهر» به معناى راندن است.32
در روز غدير با كامل شدن دين، شيطان نيز براى دومين بار رانده شد،
شيطان كه از دين كامل و حقيقت ايمان دل خوشى ندارد،
دوست مى داشت دين، ناتمام و ابتر بماند و به كفار
وعده مى داد كه با مرگ پيامبر(ص) نفس راحتى مى كشند،

با واقعه غدير، وسوسه ها، توطئه ها و نقشه ها، نقش بر آب شد
و همان گونه كه كافران مأيوس و نوميد شدند
(اليوم يأس الذين كفروا من دينكم ـ مائده،5)،
شيطان نيز مأيوس و رانده درگاه الهى شد؛ همو كه راضى به خلافت انسان براى خدا نبود
و با سجده نكردن طرد و رجم شد، راضى به خلافت على(ع) براى پيامبر(ص) نيز نبود
و از اين رو مدحور گرديد. از اين روست كه در حديثى از امام رضا(ع) مى خوانيم كه فرمود:
يوم مرغمة الشيطان.33