پرسش و پاسخ (۴) سجده بر خاک
سوال :
در سوره مبارک سجده ایه ای به مضمون ذیل در توصیف مسلمین آمده است که: …وکسانی که در سجده سر بر خاک می گذارند.
با توجه به صراحت آیه چرا بر مهر که از گل تشکیل شده است سجده می کنیم؟چرا که خاک و گل از نظر فیزیکی تفاوت دارند. با توجه به این آیه چرا اهل سنت بر روی هر چیزی حتی فرش و آسفالت خیابان سجده می کنند؟
پاسخ :
در خصوص سجده شیعه بر مهر می توان بیان داشت که:
مهر نمادی از خاک است و تفاوتی با خاک ندارد به عبارتی مهر همان خاک است که به صورت تراکم درآمده است، ضمن اینکه شیعه معتقد است که در حال نماز باید بر زمین یا آنچه که از آن می روید (مشروط به آن که خوردنی یا پوشیدنی نباشد)، سجده کرد و سجده بر غیر این دو، در حال اختیار صحیح نیست. در حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است که فرمود: « جعلت لی الأرض مسجدا و طهورا »: زمین برای من محل سجده و طهارت (تیمم) قرار داده شده است. [اصول کافی، ج ۱، کتاب تیمم، حدیث ۲، ص ۹۱]. از امام صادق علیه السلام نیز روایتی در این زمینه وارد شده است.
سیره ی مسلمانان نیز در زمان حضرت رسول اکرم سجده بر زمین مسجد بود که از سنگریزه ها مفروش شده بود. آنان هنگام گرمی هوا که سجده بر سنگ های داغ مشکل بود، سنگ ریزه ها را به دست می گرفتند تا خنک شود و به هنگام نماز بر آن سجده کنند [ج ۳، حدیث ۲، ص ۹۱].
این احادیث همگی گواه آن هستند که مسلمانان از ابتدا بر سنگ و خاک سجده می کردند و هرگز بر فرش، لباس و گوشه ی عمامه سجده نمی کردند، ولی بعدها به پیامبر ابلاغ شد که برحصیر و بوریا نیز می توان سجده کرد. روایات متعددی از سجده ی پیامبر بر حصیر و بوریا حکایت می کنند [همان منبع]. بر این اساس، شیعه ی امامیه پیوسته بدین اصل مقید بوده است و صرفا بر زمین و یا روییدنی های غیر خوردنی و… سجده کرده است. از آن جا که پیدا کردن زمین پاک و آماده برای سجده گاهی، مشکل است، از این رو مهری از خاک ساخته می شود، تا همیشه در دسترس انسان باشد.
در پایان شایان ذکر است که: سنگ و خاک « مسجود علیه » است، نه « مسجود له » (بر آن سجده می شود، به آن سجده نمی شود). گاه به غلط تصور می شود که شیعه برای سنگ سجده می کند! در حالی که او، بسان همه ی مسلمانان، تنها برای خدا سجده می کند و به عنوان اظهار خضوع و تذلل در پیشگاه الهی، پیشانی به خاک می ساید [سبحانی، ص ۲۷۱].
اما در خصوص دلیل اهل سنت بر سجده بر فرش می توان گفت که :
در منابع روایی اهل سنت هیچ دلیل معتبری وجود ندارد که سجده بر فرش و پارچه وامثال آن را در غیر حال ضرورت اثبات کند، وجود ندارد و انها در همه حال بر فرش سجده می کنند، حال آنکه بنابر نظر خود آنها تنها در حال ضرورت جایز است.
اما سوال این است که چرا اهل سنت در غیر حال ضرورت بر فرش سجده میکنند؟
۱- برخی کثرت و تصریح روایات سجده مباشر بر ارض را ندیده می گیرند و می گویند هیچ فرقی بین پیشانی و دیگر اعضای هفتگانه سجده نیست پس میتواند مانعی بین پیشانی و زمین باشد.
ابن حزم میگوید هیچ فرقی بین پیشانی و دیگر اعضاء نیست نه در قرآن نه در روایات صحیح و حتی نه در روایات ضعیف نه در اجماع و نه در قیاس و نه در قول یک صحابی و نه در قول هر شخص دیگری، (ابن حزم، المحلی، دارالجیل، ج ۴، ص ۸۳، مسأله ۴۳۹). یعنی واقعا او هیچ فرقی بین پیشانی و دیگر اعضاء در روایات و اقوال صحابه ندیده است؟!!
۲- برخی میگویند سجده بر فرش سجده بر زمین است. یعنی مراد از ارض در روایات هر آن چیزی است که انسان روی آن قرار دارد چه خاک و سنگ باشد و چه فرش، (تعلیقه شیخ علی محمد معوض بر کتاب بدایةالمجتهد و نهایة المقتصد از قرطبی، دارالکتب العلمیه، ج ۲، ص ۱۹۵، باب حکم الصلوة علی غیر الارض. قرطبی خودش میگوید صحت نماز بر زمین و روییدنی اتفاقی است و بر غیر آن اختلافی و مکروه است و این مذهب مالک بن انس است).
قائلین به این سخن آن را در شرح حدیث نبوی «زمین برای من محل سجده و تیمم قرار گرفت» آورده اند ولی این سخن با ظاهر روایت ناسازگار است زیرا تیمم بر فرش بنا بر هیچ مذهبی صحیح نیست، پس یقینا مراد از ارض هر چیزی که انسان روی آن ایستاده نیست. گذشته از این که از روایات سجده در گرما و سرما و آنچه از سجده ابوبکر گفته شد و کنار زدن عمامه از سر، همه نشان از لزوم مباشرت پیشانی با زمین است به خلاف دیگر اعضا.
سوال یکی از کاربران گرامی
سوالات خود را بپرسید :: ارسال سوال