۩*۩ محرم آمد ...مه ماتم آمد(غمنامه ایام عزاداری،‌شهادت و اسارت آل الله) ۩*۩

[خادمه زینب کبری(س)]

آثار خاک متبرک کربلا محرم که می‌آید بوی سوگواری و زنده شدن دل‌ها و جلا یافتن قلب‌ها در صیقل یک مصیبت بزرگ است . مصیبت مردی از خاندان رسول الله (صلی الله علیه وآله) که همو فرمود: بدانید که اجابت دعا زیر گنبد او ، و شفاء در تربت او و امامان از نسل اویند. (1) همه چیز درباره‌ی تربت امام حسین (علیه السلام) و تسبیح خاکی! تربت امام حسین (علیه السلام) حضرت امام کاظم (علیه السلام) در ضمن حدیثی فرمودند: ولا تأخذوامن تربتی شیئاً لتبرّکوا به فانّ کلّ تربةٍ لنا مُحّرمةٌ إلا تربة جّدی الحسین بن علی (علیه السلام) فان الله عزّ و جلّ جعل‌ها شفاءً لشیعتنا و اولیا ئنا؛ چیزی از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید چرا که هر خاکی بر ما حرام است جز تربت جدّم حسین (علیه السلام) که خداوند آن را برای شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است. (2) با توجه به این روایت شریف بدست می‌آید که تربت سیدالشهداء (علیه السلام) دارای خاصیت شفا و تبرک جویی است که البته تنها برای شیعیان و دوستان آن حضرت این خاصیت خود را نشان می‌دهد! آثار خاک قبر سید الشهداء (علیه السلام) خاک متبرک کربلا آثار و خواصی دارد که از آن جمله‌اند: 1- در نماز، سجده بر تربت امام حسین (علیه السلام) مستحب است و ثواب نماز را افزایش می‌دهد. 2- خوردن هر نوع خاک حرام است به جز تربت سیدالشهدا که به نیت شفا مقدار اندکی از آن جایز است. 3- برداشتن کام نوزادان با تربت حسینی (علیه السلام) مستحب است. 4- کالایی که به جایی فرستاده می‌شود مستحب است مقداری تربت هم همراه آن بگذارند همانند جهیزیه عروس. 5- بوییدن و بوسیدن و بر چشم مالیدن تربت امام حسین (علیه السلام) مستحب است و حتی دست کشیدن و مالیدن آن بر سایر اعضای بدن ثواب دارد. در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: اگر تا یک میل (1800متر) اطراف قبر آن حضرت خاک بردارند، احکام تربت امام حسین (علیه السلام) را دارد. بر این اساس تبرک جستن به خاک تربت امام حسین (علیه السلام) که فوائد و آثار بسیاری برای فرد در دنیا و آخرت دارد، خاک قبر مطهر آن حضرت تا فاصله 1800متری اطراف آن است 6- مستحب است هنگام دفن میت مقداری تربت همراه او گذاشته شود و با حنوط او نیز مخلوط کنند – (حنوط مقداری کافور است که بر جاهای سجده میت می‌گذارند نظیر پیشانی و کف دست‌ها و سر زانوها و نوک انگشتان بزرگ پا) با توجه به این موارد و موارد بسیار دیگری که در احادیث و روایات شیعه در تبرک جستن به تربت امام حسین (علیه السلام) ذکر شده است می‌توان دریافت که در تمام دوران‌های زندگی از آغاز تا پایان حیات آدمی همراهی او با تربت پاک حسینی (علیه السلام) رمز و نشانه ای است از آن که انسان همواره باید دل در گرو محبت او بسپارد و بس! تسبیح با تربت امام حسین (علیه السلام) ذکر گفتن با تسبیحی که از تربت امام حسین (علیه السلام) ساخته شده و حتی همراه داشتن آن مستحب است. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: من کان معه سبحة من طین قبر الحسین (علیه السلام) کتب مسبّحاً و إن لم یسبّح بها؛ هر کس تسبیحی از تربت قبر امام حسین (علیه السلام) همراه داشته باشد تسبیح گو نوشته می‌شود هر چند با آن تسبیح نگوید. (3) تاریخچه‌ی تسبیح تربت پس از آن که پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) اذکار معروف الله اکبر و الحمدلله و سبحان الله را به دخترشان حضرت زهرا (س) آموختند، ایشان برای شمارش آن اذکار تسبیحی از نخ پشمین ساختند که به آن گره های متعدد زده بودند. پس از شهادت حضرت حمزه سیدالشهدا در غزوه‌ی احد، حضرت زهرا (سلام الله علیها) از تربت ایشان تسبیحی ساخته و به نخ کرده بودند و با آن تسبیحات را می‌گفتند. مردم نیز همین گونه عمل کردند. چون امام حسین (علیه السلام) در کربلا به شهادت رسید به خاطر فضیلت فراوان تربت حسینی (علیه السلام) این کار درباره تربت قبر آن امام شهید انجام گرفت. ذکر گفتن با تسبیحی که از تربت امام حسین (علیه السلام) ساخته شده و حتی همراه داشتن آن مستحب است شیعه یادش نرود! امام کاظم (علیه السلام) فرمودند: شیعه ما از 5 چیز بی نیاز نیست: مسواک، شانه، سجاده، تسبیح تربت و انگشتر عقیق. امام رضا (علیه السلام) نیز فرمودند: هر کس با تسبیح تربت امام حسین (علیه السلام) این ذکر را بگوید: سبحان الله و الحمدلله و لاإله إلاالله و الله اکبر، با هر دانه خداوند برای او 6000 هزار حسنه می‌نویسد و شش هزار گناه از او محو می‌کند و شش هزار درجه او را بالا می‌برد و شش هزار شفاعت برای او می‌نویسد. (4) خاک تربت امام حسین (علیه السلام) دقیقاً کجاست؟ در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: اگر تا یک میل (1800متر) اطراف قبر آن حضرت خاک بردارند، احکام تربت امام حسین (علیه السلام) را دارد. بر این اساس تبرک جستن به خاک تربت امام حسین (علیه السلام) که فوائد و آثار بسیاری برای فرد در دنیا و آخرت دارد، خاک قبر مطهر آن حضرت تا فاصله 1800متری اطراف آن است. شبی در یک عبادتگاه مٌهری ز یاری با صفا آمد به دستم چو گل بوییدم و بوسیدم آن را هنوز از عطر روح افزاش مستم به او گفتم کدامین خاک پاکی که دل ای مُهر بر مهر تو بستم به گفتا تربت پاک حسینم که بر دامان احسانش نشستم کمال هم نشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم (5) پی نوشت ها : 1- مستدرک الوسائل – ج1 – ص335 2- جامع احادیث الشیعه – ج12 – ص533 3- بحار الانوار – ج83 – ص332 4- بحار الانوار – ج83 – ص334 5- دکتر قاسم رسا – مجموعه‌ی اشعار ن. رادفر گروه دین تبیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همین‌که روز بر آن دشت، طرحی از شب ریخت
هزار کوه مصیبت به دوش زینب ریخت

نظاره کرد چو «شمس الشموسِ»‌بی‌سر را
به گوش گوش فلک، ناله ناله یا رب ریخت

جهان برای همیشه سیاه شد چون شب
ز چشم‌های ترش هرچه داشت کوکب ریخت

چه بود نیت ناآشکار ساقی غم
که جام زینب غم‌دیده را لبالب ریخت

کشاند کرب و بلا را به شام و بام فلک
هزار فصل طراوت به باغ مذهب ریخت

زبانه‌های کلامش به جان دم‌سردان
شراره‌ها شد و آتش‌نشانی از تب ریخت

اگر همیشه ببارند ابرهای جهان
نمی‌رسند به آن اشک‌ها که زینب ریخت

سعید بیابانکى

[مليکه]

«هوالرئوف»


بغض بود و اشک وعطش...وانتظارخیمه ها...وشرم مشک وعطش...

بغض بود و اشک وآتش ودود...وانتظارخیمه ها...وخیمه ای بدون عمود...

بغض بود و جوانی شبیه رسول خدا...بغض بود و پیکری « إرباً إربا »...

بغض بود و اشک آه و ناله...بغض بود و طفلی شیرخواره ... بغض بود و حنجره ای پاره پاره...

بغض بود و تشنگی وحسرت آب...« هل سُقیَ أبی أو قُتِلَ عطشانا » ...بغض بود و یک سوال بدون جواب...

بغض بود و لب های خشکیده...بغض بود وعمه ای که خمیده...

بغض بود و نافله های نشسته شبانه...بغض و زخم وصبر و تازیانه...

بغض بود و اشک وآتش ودود...بغض بود و گونه های کبود...

بغض بود زهرایی سه ساله...گوشواره های به غارت رفته،گوش های پاره...

بغض بود و رگ های بریده...بغض ودختری که داغ پدر دیده...

بغض بود و کنج خرابه...بغض و یک سوال ساده...« مَن الذی أیتَمَنی؟ »...

[مليکه]

دودست و دو دیده ام

فدای عشق

ونامم

برآسمان سرافرازی،

بلندآوازه ، چون ماه

***

وفرات

شرمسار...

از نگاه عطشناک کودکان حرم

آه...آه

ومرا

میراث پدر بردوش

علی

ساقی کوثر بود ومن

سقای طفلان حرم...

وچشم مشک گریان

و روی فرات

سیـــــــــــاه

[خادمه زینب کبری(س)]

10 ویژگی امام حسین (علیه السلام) از زبان ولی عصر‌(عج)

---

مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب گرانسنگ «نفس المهموم» عباراتی از زیارتنامه سیدالشهدا(علیه السلام) می‌آورد که در انتساب آن به حضرت مهدی(عج) تردید ندارد؛ در این زیارتنامه 10 ویژگی برای امام حسین(علیه السلام) بیان شده است.

---

برای شناخت ماهیت وجودی هر شخصی، باید به نزدیک‌ترین کسان او رجوع کرد و با شنیدن گفته‌هایی که در آن تنها صدق گفتار مشاهده می‌شود، می‌توان افراد شناخت. بر همین اساس، پناه بردن به کلام معصومین(علیهم السلام) بهترین مرجع و منبع برای شناخت امامان معصوم(علیهم السلام) است.
امام حسین (علیه السلام) نیز به دلیل اثرگذاری خاصی که در مکتب شیعه دارد، و چگونگی زندگی، قیام و شهادتی که داشت، بسیار مورد سؤال امامان بعد از خود قرار گرفت تا شناخت شیعیان از امام سوم خود، بیشتر شود و هر یک از اولاد معصوم ایشان نیز به دنبال ارائه بهترین توصیف در باره شخصیت نورانی سیدالشهدا(علیه السلام) بودند. در این نوشتار به صورت خلاصه، اظهارات حضرت ولی عصر(عج) در باره جد شهیدشان برای بازشناسی شخصیت امام حسین (علیه السلام) ارائه شود.
از بهترین توصیفاتی که راجع به حضرت امام حسین (علیه السلام) شده، زیارتنامه‌ای است منسوب به حضرت ولی عصر(عج). مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب گرانسنگ خود «نفس المهموم» عباراتی از این زیارت را بدون هیچ تردیدی به حضرت مهدی(عج) نسبت می‌دهد، آنجا که امام مهدی(عج) می فرماید:
«کُنتُ لِلرَّسُولِ وّلَداً و لِلقُرآن سَنَداً وَ للاُمَّة عَضُداً وَ فِی الّاعَهة مُجتَهِداً حافِظاَ لِلعَهد وَ المیثاق ناکِباَ عَن سُبُلِ الفُسّاق تَناوه تأوه المَجهُود طَوِیل الرُکُوع وَ السُّجُود زاهِداَ فِی الدُّنیا ژُهدَ الرّاحِل عَنها ناظِراَ بِعَین المُستَوحِشِینَ مِنها»؛ تو ای حسین! برای رسول خدا فرزند و برای قرآن سند و برای امت بازویی بودی، در طاعت خدا تلاش‌گر و نسبت به عهد و پیمان حافظ و مراقب بودی، از راه فاسقان سر بر می‌تافتی، آه می‌کشیدی، آه آدمی که به رنج و زحمت افتاده، رکوع و سجود تو طولانی بود، زاهد و پارسای در دنیا بودی، زهد و اعراض کسی که از دنیا رخت برکنده است، با دیده وحشت‌زدگان بدان نگاه می‌کردی.

او سند و پشتوانه قرآن بود. قرآن، با اتکا به وجود مقدس امام حسین(علیه السلام)، در جهان استقرار و گسترش یافت و هر آنچه را که قرآن کریم، در قالب الفا1 بیان فرموده در وجود مطهر حسین(علیه السلام) رؤیت و مشاهده می‌شود

حضرت مهدی(عج) در این عبارات، جد بزرگوار خویش را با 10 عنوان توصیف می‌کند: 1. امام حسین(علیه السلام)، فرزند سول خدا (صلی الله علیه وآله) بود، او نواده پیامبر اکرم به شمار می‌رفت، و رسول خدا او را فرزند خویشتن می‌خواند.
2. او سند و پشتوانه قرآن بود. قرآن، با اتکا به وجود مقدس امام حسین(علیه السلام)، در جهان استقرار و گسترش یافت و هر آنچه را که قرآن کریم، در قالب الفاظ بیان فرموده در وجود مطهر حسین(علیه السلام) رؤیت و مشاهده می‌شود.
3. آن حضرت بازوی امت بود، امت اسلامی با وجود حضرت حسین(علیه السلام) دارای بازویی پر توان و قدرتمند بوده و هست و به همین دلیل می‌تواند همه قدرت‌های ضد خدایی را در هم بشکند و نابود سازد.
4. امام حسین(علیه السلام) در راه اطاعت پروردگار، سخت کوش و تلاشگر بود. دعا، نیایش، ابتهال، نماز و مناجات شبانه وی در تاریخ، ضبط شده و خود مایه اعجاب آدمی است.
5. آن بزرگوار نگهدار عهد و میثاق بود. عهد و پیمان با خداوند یا با مردم را هرگز نقض نکرد و ثابت و استوار روی پیمان خویشتن می‌ماند و وفا می‌کرد.
6. او از راه و روش فاسقان و فاجران رویگردان بود. هرگز روی به آنان نیاورد و تمایل به سوی آنان نکرد و چطور ممکن است کسی که فناء‌فی‌الله پیدا کرده به مخالفان فرمان پروردگار روی بیاورد و به آنان تمایل پیدا کند؟!
7. امام حسین (علیه السلام) دردمندانه آه می‌کشید، چون ناله کسی که سخت به رنج و زحمت افتاده و بار سنگینی از غصه و اندوه در دل دارد و در سینه‌اش جراحتی التیام‌ناپذیر است.

سیدالشهداء (علیه السلام) نسبت به دنیا زاهد، بی‌رغبت و بی‌علاقه بود دنیا در نظر مبارک و خدابین آن حضرت، جلوه و جلا و فروغ و بهایی نداشت، چنان از دنیا اعراض کرده بود که گویا به کلی از آن برکنده شده و قدم در سرای ابدی و جهان آخرت گذاشته است

8. رکوع‌ها و سجده‌های طولانی داشت، مدت‌ها در حال رکوع و سجود می‌ماند و ذکر خدا می‌کرد. به نظر می‌رسد که این جمله، رمز شوق عمیق و ریشه‌دار آن بزرگوار به معبود و محبوب حقیقی‌اش خداوند متعال است و چون از خلوت با خدا و انس به ذات لایزال او لذت می‌برد از این رو سجده را ـ که خلوت با خداست ـ طول می‌داده و احساس خستگی نمی‌کرده است. 9. سیدالشهداء (علیه السلام) نسبت به دنیا زاهد، بی‌رغبت و بی‌علاقه بود دنیا در نظر مبارک و خدابین آن حضرت، جلوه و جلا و فروغ و بهایی نداشت، چنان از دنیا اعراض کرده بود که گویا به کلی از آن برکنده شده و قدم در سرای ابدی و جهان آخرت گذاشته است.
10. آنجا که نظر دیگران نظر خریداری و نگاه عاشقانه بود، نظر آن بزرگوار به دنیا نظر انسان وحشت‌زده بود و نگاهش، نگاه دل‌بریدگان از آن، و بالاخره او از دنیا و زرق و برق آن در فرار بود که این چیزها در چشم انسان دریادلی چون امام حسین(علیه السلام) کمترین فروغی ندارد.

گروه دین تبیان

---

منبع :
خبرگزاری فارس

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کربلا ای عاشقان چشم انتظار زینب است
راههای شام و غربت شرمسار زینب است

تا قیامت آسمانیها عزادار حسین
رودها تفسیر اشک بی‏شمار زینب است

نهضت سرخ حسینی گرچه در یک روز بود
همت ابلاغ بر تاریخ کار زینب است

ای علمها سر فرود آرید بهر احترام
رایت عباس اینک بی‏قرار زینب است

این محرّمها که پی‏درپی شکوفا می‏شود
حکمتش تا صبح محشر یادگار زینب است

نهضت سرخ حسینی گرچه در یک روز بود
همت ابلاغ بر تاریخ کار زینب است

اسداللّه‏ خدّامی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اینچنین با آل پیغمبر (ص) چرا؟

با حسین (ع) این از همه بهتر چرا؟

کربلای ای سرزمین پر بلا

شد لبانت خشک و چشمت تر چرا؟

تیغ تیز خشم دشمن هر چه بود

بر گلوی نازک اصغر (ع) چرا؟

اکبر (ع) این ایینه ی روی نبی (ص)

بر زمین افتاده خونین پر چرا؟

صاحب مشکی زمین افتاده است

هر دو دستش مانده بی یاور چرا؟

بوسه ی احمد (ص) مگر کافی نبود

بوسه ی خنجر بر این حنجر چرا؟

بعد از آن شمشیرو تیر و نیزه ها

کندن انگشت و انگشتر چرا؟

خیمه ها را گر شما آتش زدید

«کعب نی» بر شانه و بر سر چرا؟

بعد از آن نامردمی در کربلا

در اسارت با زن و دختر چرا؟

پیش روی دیدگان شاپرک

تازیانه بر گلی پرپر چرا؟

محمد عزیزی

[شكوه انتظار]

دیدگانت‌ پر اشک‌،
لبانت‌ خشکیده‌،
سینه‌ ات‌ گداخته‌،
قلبت‌ شعله‌ور،
روحت‌ پرتلاطم‌،
لیکن‌ مهار نفست‌ برمشت‌.
سرود ایمان‌ بر لب‌،
نوای‌ توحید در کام‌،
یاد خدا در دل‌،
دستار پیامبر بر سر،
کهنه‌پیرهن‌ امانت‌ مادر بر تن‌،
بزم‌ اشکواره‌ در پیش‌.
ای‌ حسین‌،
ای‌ رازدار منزل‌ وحی‌؛
غم‌ سرای‌ خیمه‌ هایت‌،
سوزش‌ قلب‌ زنانت‌،
گریه‌نوباوگانت‌،
آه‌ و سوز خواهرانت‌،
العطش‌ از دخترانت‌،
عالمی‌ را اشک‌ ریزان‌ می‌کند!

[شكوه انتظار]

ای حسینی که که به دل عشق تو درمان من است
مهر تو نور دل و اول و پایان من است

این حسینی که عوالم همه گریان تواند
گوهر اشک برای تو به دامان من است


جان نثار تو می کنم ای محور عشق
عشق تو دین من و مذهب و ایمان من است


دیده ام تا صف محشر ز چه آرام شود
که شبی هم بر تو دیده گریان من است


دل ز هر عشق تهی سازم و جان پاک کنم
چون حسین است که جان من و جانان من است


شب اول قبرم نکنم وحشت و ترس
چون حسین است که مهمان من است


به سئوالم اگر آرند به میزان حساب
پاسخ آرم به خداوند حسین جان من است

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

كربلا حرم امن‏

قال ابو عبدالله (عليه السلام):

ان الله اتخذ كربلا حرما آمنا مباركا قبل ان يتخذ مكة حرما




امام صادق (ع) فرمود:
به راستى كه خدا كربلا را حرم امن و با بركت قرار داد پيش از آنكه مكه را حرم قرار دهد

كامل الزيارات، ص 267 بحار، ج،98، ص 110