۞~۞~۞ آسیب شناسی محرم و عزاداری آن ۞~۞~۞

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

5. طرح مواردسست معارف اسلامى‏

مطرح كردنمواردسست معارف اسلامى و ورود خواب در عرصه معارف و یا ملاقات هاى دروغین. اعتقادى كه با خواب درست شود با خواب هم مى‏رود. در كجاى معارف اسلامى داریم كه اهل بیت(ع) كسى را با خواب و رؤیا هدایت كرده باشند، در كجاى سیره اهل بیت ملاقات با ولى الله الاعظم به این ابتذالى در آمده است كه هم اینك در كتابها نوشته و در جلسات گفته مى‏شود. آقایى در كتابش مى‏نویسد: عیال اینجانب مكرر حضور امام زمان‏ شرفیاب شده است! و یا آدرس امام زمان(عج) این است!! اینها نه تنها خدمت به امام زمان(عج) نیست بلكه ضربه به این اعتقاد مقدس است كه بیش از 350 آیه قرآن تأویل به آن شده و ده ها دلیل محكم و متقن دارد. مرحوم علامه سید مهدى‏ بحرالعلوم كه از اعاظم علماى امامیه است مى‏گوید در زمان غیبت كبرى براى بعضى از حاملین اسرار و علماى ابرار توفیق تشرف حاصلمی گرددو به دیدار امام نائل مى‏شوند ولى چون مأمور به كتمان دیدارند حكم خدا را در پوشش اجماع‏ ابراز مى‏دارند.(36) شیخ انصارى این نظر را پذیرفته و فرموده، در غایت ندرت است(37) حصول آن را براى او حدى من العلما قبول ‏كرده است.(38) آیت‌الله العظمى وحید خراسانى بارها فرمودند ملاقات در غیبت كبرى به دو صورت واقع مى‏شود؛
1. ملاقات ‏در حال اختیار؛
2. ملاقات در حال اضطرار.
ملاقات در حال اختیار منحصر به افرادى نظیر سید بن طاووس است كه‏ احیاناً امام را دیده و شناخته و از او كسب فیض كرده‏اند اما ملاقات در حال اضطرار مربوط به افرادى است كه در حال ‏گرفتارى شدید به ذیل عنایت امام توسل مى‏شوند و امام خود یا توسط افرادى كه دارند از او دستگیرى مى‏نمایند و نیز فرمودند آنها كه در اثر لیاقت و شایستگى به فیض دیدار موفق مى‏شوند به كسى نمى‏گویند.

این مدعیان در طلبش بى خبرانند
آن را كه خبر شد خبرى باز نیامد

از مراجع عظام تقلید چنین سؤال شده است: برخى از افراد در جلسات یا عزادارى ادعاى ارتباط با معصومین خصوصاً امام زمان(عج) كرده و بدینوسیله ‏ضمن استفاده‏هاى مادى، از احساسات دینى مردم سوء استفاده مى‏نمایند و اینگونه مسائل در جلسات مختلف ‏خصوصاً مجالس زنانه رو به ازدیاد است. با توجه به ادعاى ارتباط با معصومین و واسطه بودن آنان و برخى تبعات ‏اخلاقى كه موجب سست شدن اعتقادات مردم به مسائل دینى مى‏شود مستدعى است نظر مبارك را درباره شركت در این جلسات و هرگونه تقویت و ترویج این افراد بیان فرمایید؟

آیت‌الله العظمى صافى چنین پاسخ داده‏اند:ادعاى ارتباط خاص با حضرت حجت عجل الله تعالى فرجه ‏الشریف در زمان غیبت، دروغ است و شركت در مجالسى كه چنین ادعاها می شود حرام است و مؤمنین باید بى اساس‏ بودن چنین ادعا را براى مردم بیان كنند كه گمراه نشوند.
آیت‌الله العظمى سیستانى: این افراد دروغگو و دجالند و در صورتی كه امكان هدایت آنها نباشد باید مردم را متوجه نموده تا از آنان دورى كنند.آیت‌الله العظمى تبریزى: این مطالب اساس ندارد و تقویت و ترویج این امور موجب وهن مذهب و جایز نیست ‏مؤمنین باید با شركت نكردن در این مجالس و تذكر دادن به افراد كارى كنند كه این مجالس از بى رونقى تعطیل شود.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

خواب و مكاشفه‏

خواب و مكاشفه براى خود بیننده حجت نیست تا چه رسدبهدیگران؛و از خواب بدتر مكاشفاتى است كه‏ بعضى‏ها مدعى آنند. مرحوم ملااحمد نراقى كه از اساتید شیخ انصارى است می فرماید بعضى از علماى امامیه قول و فعل معصوم كه در خواب صادر شودرا حجت دانسته‏اند، اما اكثریت قریب به اتفاق علما بر خلاف این قول مشى‏ نموده‏اند. در روایت حسنه ابراهیم بن‌هاشم وارد شده كه امام صادق(ع) در جواب سائلى كهازافسانه خواب ابى بن كعب‏ سؤال نموده فرمود: "ان دین الله اعز ان یرى فى النوم"؛ دین خدا عزیزتر از آن است كه در خواب دیده شود. سرانجام مى‏فرماید آنچه مسلم است حجیت كلام معصوم در بیدارى است و وضع عادى،نه در خواب و رؤیا؛ و روایات دیگر را هم توجیه كرده و سرانجام قول مشهور- عدم حجیت- را پذیرفته است. اینجانب بر این باورم خواب ‏شخص معصوم حجت است نیازى نیست كه معصوم شاهدى در بیدارى بر آن بیابد زیرا كه شیطان را راهى بر معصومین نیست. مرحوم میرزاى قمى نیز در كتاب قوانین مسئله را طرح و حجیت آن را مردود دانسته است. ممكن است رؤیا صادقه باشد ولى حجت شرعى ندارد. به هر حال ورود خواب،ومكاشفات در عرصه معارف اسلامى به عنوان یك مبنا موجب طرح سست معارف ‏اسلامى شده و اگر خواب مقدس شد چون راهى براى اثبات و نفى آن نیست حربه‏اى مى‏شود بهدست شیادان كه از این ‏رهگذر دروغ هاى خود را جا بیاندازند. در پایان عرض مى‏كنم من منكر برخى از ملاقات هاى راستین كه از ناحیه بزرگان‏ بیان مى‏شود و نیز مكاشفات صادقانه نیستم، لكن معتقدم كه اینها نباید مبنا قرار گیرد.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

6- جدایى دین از سیاست‏



برخى مى‏خواهند چنین وانمود كنند كه آنها ولایتى‏تر از مسئولان نظامند. در مجالس عزادارى مى‏گویند ما مى‏خواهیم گریه كنیم كارى به سیاست نداریم. در حالى كه خود معصومین را ما"ساسها لعباد" سیاستمداران خلق مى‏خوانیم. "كان فى بنى اسرائیل یسوسهم انبیاءهم"؛ انبیاء سیاستمداران بنى‏اسرائیل بودند. در یك سو لائیك‏ها، سكولارها دم از جدائى دین از سیاست مى‏زنند و از یك سو متحجرین در پى جدائى دین از سیاست‏اند. و این دو گروه در حقیقت دو تیغه یك قیچى هستند كه اسلام ناب محمدى(ص) را قیچى مى‏كنند.

لازم به ذكر است نمى‏گوئیم مجالس مذهبى ما همانند كانون اى حزبى محل جار و جنجال هاى سیاسى باشد، اما اینكه در رابطه با اصل نظام اسلامى بى تفاوت باشند این آسیب جدى است. نظامى كه با رنج هاى بسیار بهدست آمده‏است. جلسات عزادارى اهل بیت كاملاً سیاسى بود، هم تولى داشت و هم تبرى. در شرایط آن چنانى دیدند تبرى كار سختى بود اما داشتند

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

7. اظهار مطالب موهن‏


اظهار مطالب موهن و تحقیر غیر مطلوب اهل بیت، تحقیرى كه تنها در دربار پادشاهان ظالم پاداش دارد در بارگاه امامان معصوم چیزى جز خوارى نیست به عنوان نمونه:

هر كى مى‏خواد هر چى بگه
من سگ كوى زینبم‏

بهشت جاودان ز تو
كران و بیكران ز تو

سلطنت جهان ز تو
من سگ كوى زینبم

اهل بیت ذلت را براى پیروانشان نمى‏پسندند:
"لا ینبغى للمؤمن ان یذل نفسه"؛ سزاوار نیست مؤمن خود را ذلیل ‏كند؛ البته تواضع و ابراز محبت به اهل بیت ذلت نیست.از مراجع عظام تقلید سؤال شده است: برخى مداحان شعرهاى نامناسب خوانده مانند"من حسین اللهى‏ام" یا "قلاده سگ به گردن انداخته" یا"صداى سگ در مى‏آورند" وظیفه ما در برخورد با این افراد چیست؟ آیت‌الله العظمى‏تبریزى فرمودند: مداحى و خواندن اشعار در مجالس اهل بیت(ع) باید طورى باشد كه موجب وهن شیعه نباشد و بهانه ‏به دست دشمنان شیعه ندهد. در مجالس اهل بیت(ع) باید اشعارى خوانده شود كه فضایل آن بزرگواران بیان شود و مصائب و مظلومیت آنها براى مردم گفته شود. ائمه از ما نخواسته‏اند كه خود را به صورت حیوان در آوریم آنچه كه از ما خواسته‏اند این است كه مؤمن صالح باشیم و اخلاق ما اخلاقى باشد كه از آن بزرگواران رسیده است

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

آسیب‌هاى شكلى‏

1. استفاده از موسیقى مبتذل‏

از آسیب‌هاى شكلى عزاداری ها، استفاده از موسیقى‏هاى لهوى و حرام در عزاداری هاست. برخى مداحان ‏ترانه‏هاى طاغوتى دیروز و یا ترانه‏هاى لس‌آنجلسى امروز را گوش مى‏دهند؛ آهنگ همان آهنگ است محتوا را عوض‏ مى‏كنند. این قطعاً حرام است نمى‏توان به بهانه انجام مستحبى، مرتكب حرام شد. مرحوم شیخ اعظم انصارى مى‏فرماید: "الا ترى انه لایجوز ادخال السرور فى قلب المؤمن و اجابته بالمحرمات آیا نمى‏بینى كه جایز نیست شاد كردن مؤمن و اجابت دعوت او با محرمات باشد." اسلامى كه مى‏گوید قرآن را حق ندارید با لحن اهل فسق بخوانید قطعاً این اسلام ‏اجازه نمى‏دهد كه از آهنگ هاى حرام در عزاداری‌ها استفاده شود. نبى اكرم(ص) فرمود:"اقرأ و القرآن بالحان العرب و اصواتها و ایاكم و لحون اهل الفسق و اهل الكبائر"(41)؛ قرآن را با لحن عربى بخوانید و از لحن هاى اهل فسق و گناهان كبیره بپرهیزید. و یا در بعضى عزاداری ها دیده مى‏شود بهجاى آنكه‏ نوحه خوانى شود تنها آهنگ مى‏نوازند و زنجیر مى‏زنند، اینها بى‏تردید تحریف عزادارى است و مورد رضاى سالار شهیدان نیست. از مراجع عظام تقلید پرسیده شده است كه: استفاده از آلات موسیقى مانند ارگ در مراسم عزادارى ‏چطور است؟

مقام معظم رهبرى آیت‌الله العظمى خامنه‏اى فرموده‏اند: استفاده از آلات موسیقى مناسب با عزادارى سالار شهیدان نیست و شایسته است مراسم عزادارى به همان صورت متعارفى كه از قدیم متداول بوده برگزار شود.
آیت‌الله العظمى بهجت فرموده‏اند: آنچه موجب وهن عزادارى است باید اجتناب شود. استعمال آلات موسیقى ‏در عزادارى خالى از اشكال نیست.
آیت‌الله العظمى تبریزى: استفاده از آلات موسیقى در عزادارى حرام است.(42)

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

2- اكتفا به مداحى‏


اكتفا به مداحى و سینه‏زنى دیگر آسیب مجالس عزادارى است. درست است كه این شورها و عشقها و سینه‏زنى‏ها و حالها در نهایت تقویت دین است، ما به سهم خودمان خوشحالیم از این كه ببینیم بهجاى این كه جوانان در مجالس گناه باشند در این مجالس حضور یابند. لیكن سخن این است كه اگر این شورها با شعور گره نخورد، ماندگار نخواهد بود. لیكن متأسفانه در برخى مجالس تنها اكتفا به مداحى می شود. و این آسیب پذیرى آنگاه عمق بیشترى پیدا مى‏كند كه ملاحظه كنیم كم كم مجالس فاتحه هم باین سمت و سو مى‏رود كه تنها مداح دعوت مى‏كنند در حالى كه این‏ مجالس از فرصتهاى مناسب توجه دادن مردم به دین و قیامت است اهل بیت(ع) مى‏پسندیدند كه مجالسى كه بهنام آنها شكل مى‏گیرد مجالس محتوایى باشد. حضرت امام صادق(ع) به عبدالله بن حماد بصرى فرمود:"بلغنى ان قوماً یأتونه یعنى الحسین من نواحى الكوفه و ناساً غیرهم و نساء، یندبنه و ذلك فى النصف من شعبان‏ فمن بین قارء یقرء." - محتمل است یعنى قرآن مى‏خوانند و محتمل است كه كتاب مى‏خوانند- اخبار مناقب" و قاص‏ یقص و نادب یندب و قائل یقول المراثى فقلت له نعم جعلت فداك قد شهدت بعض ما تصف فقال الحمد الله الذى ‏جعل فى الناس من یفد الینا و یمدحنا و یرثى علینا و جعل عدونا من یطعن علیهم من قرابتنا او من غیرهم یهد دونهم و یقبحون ما یصنعون"(43)؛ به من گزارش دادند كه زن و مرد نیمه شعبان به زیارت امام حسین(ع) مى‏آیند، - قرآن مى‏خوانند - كتاب مناقب ‏مى‏خوانند، قصه‏هاى اهل بیت را مى‏گویند، روضه خوانى و مرثیه سرائى دارند گفتند آرى فدایت شوم در برخى از این ‏مراسم من بوده‏ام حضرت فرمود سپاس خداى را كه در بین مردم كسانى را قرار داد كه ما را مدح مى‏كند براى ما مرثیه‏ مى‏خوانند و از دشمنان ما كسانى از نزدیكان و غیر نزدیكان ما كسانى را قرار داد كه تهدید كنند آنها را و رفتار زشتشان را تضییع نمایند. شهید مطهرى گوید: معلوم مى‏شود فلسفه این كار گریستن به تهدید دشمن و تقبیح كار آنهاست. مجالس عزادارى در طول تاریخ منشأ روشنگرى ره‏یابى به حقیقت بوده است. خطیبان خطابه مى‏خواندند و مرثیه سرایان مرثیه سرایى حداكثر ثوابش ثواب ذكر است. پیامبر حلقه علم را بر حلقه ذكر ترجیح داد. در روایتى آمده ‏است:"و خرج رسول الله(ص) فاذا فى المسجد مجلسان مجلس یتفقهون و مجلس یدعون الله تعالى و یسألونه فقال‏ كلا المجلسین الى خیر امّا هؤلاء فیدعون الله و اما هؤلاء فیتعلمون و یفقهون الجاهل هؤلاء افضل بالتعلیم ارسلت ثم‏ قعد معهم."(44) پیامبر گرامی (ص) از منزل خارج شد به طرف مسجد آمد دید در مسجد دو مجلس است یك مجلس، مجلس آموزش‏ دین است و مجلس دیگر مجلس دعا. فرمود هر دو مجلس خوب است اینان دعا مى‏كنند و اینان آموزش مى‏بینند و آموزش مى‏دهند. اینان افضلند كه من براى تعلیم مبعوث شدم. آنگاه حضرت در مجلس آموزش دین نشست.

مجالسى كه در آن تعلیم و تعلم معارف دینى است بوستان هاى بهشت است:"عن رسول الله(ص) اذا امررتم بریاض الجنه فارتعوا قالوا یا رسول الله و ما ریاض الجنه قال حلق الذكر فان لله‏ سیارات من الملائكه یطلبون حلق الذكر فاذا اتوا علیهم حفّوا بهم." (45) پیامبر اكرم(ص) فرمود آنگاه كه گذر به بوستان هاى بهشت كردید بهره‏مند شوید. گفتند اى رسول خدا بوستان هاى ‏بهشت كجاست؟ حضرت فرمود حلقه‏هاى یاد خدا؛ همانند خداوند را فرشتگان بسیارى است كه به دنبال حلقه‏هاى ذكر خدا مى‏گردند وقتى حلقه ذكر یافتند آنها را احاطه مى‏كنند.
"قال بعض العلماء حلق الذكر هى مجالس الحلال و الحرام كیف تشترى و تبیع و تصلى و تصوم و تنكح و تطلق وتحج و اشباه ذلك."(46) بعضى از علماء گفته‏اند حلقه‏هاى ذكر مجالس حلال و حرام است؛ چگونه بخرى، چگونه بفروشى،نماز بخوانى، روزه بگیرى، نكاح و طلاق داشته باشیم، حج انجام دهى.

اكثر مشتریان مجالس با حال مذهبى را جوانان تشكیل مى‏دهند، مطلوب ائمه از جوانان تفقه در دین بوده امام‏باقر(ع) فرمود: لو اتیت بشاب من شباب الشیعه لایتنفقه فى الدین لادبته.(47) اگر جوانى از جوانان شیعه را نزدم بیاورند كه آموزش دینى ندارد تحقیقاً تأدیبش مى‏كنم. سخن این نیست كه مداحى نباشد سخن اینست مانند گذشته هر كسى كار خودش را كه خطیب براى مردم‏ قرآن، حدیث، فقه بگوید مداح هم مرثیه سرائى كه در این صورت كه شور و شعور توأم شده نقش آفرینى مى‏كند و مهم‏تر از اینها مسئله رهبرى اندیشه جوانان است كه باید قطعاً به دست عالمان دین شناس تحصیل كرده حوزه‏هاى‏ علمیه باشد.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

3- برخورد كاسبكارانه‏


دیگر آسیب عزاداریها برخورد كاسبكارانه با این مقوله است كه از مصادیق بارز استئكال به اهل بیت(ع) است كه در روایات مورد نكوهش قرار گرفته است و هر چه هم تورم بالا مى‏رود با قیمت هاى نجومى، قیمترابالا مى‏برند!
امام صادق(ع) فرمود:
"من اراد الحدیث لمنفعه الدنیا لم یكن له فى الاخره نصیب و من اراد به الاخره اعطاه الله ‏خیر الدنیا و الاخره"(48) ؛آن كس كه حدیث را براى منفعت دنیا بخواهد در آخرت بهره‏اى ندارد و آن كس كه حدیث را براى خدا و آخرت‏ بخواهد خداوند خیر دنیا و آخرت را به او عطا خواهد كرد.
حضرت امام(ع) فرمود: از راه ما - حدیث ما، محبت ما و مانند آن- ارتزاق نكن.(49)"یا اباالنعمان لا تستأكل بنا الناس فلا یزیدك الله بذلك الافقراً." از راه ما ارتزاق نكن كه خداوند بر فقرت خواهد افزود.(50) این مربوط به آنان است كه برخورد كاسبكارانه با معارف، مدایح، مراثى اهل بیت(ع) دارند و همانند كالا با آن ‏برخورد مى‏كنند.
حساب آنان كه تنها براى خدا در عرصه نشر معارف و گسترش فضایل و مناقب اهل بیت تلاش‏ مى‏كنند و مردم از سر عشق به خاندان عصمت و طهارت به آنها هدیه مى‏دهند، طبق تصریح روایات معصومین از اینان ‏جداست و اینان مورد نكوهش نیستند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

ج. راهكارها

براى مقابله با این آسیب‌ها توجه به چند نكته ضرورى است و به دنبال آن طرح خود را در این زمینه تقدیم مى‏كنم.

1. آن كه پیوسته در بیان و نقد این آسیب‌ها توجه داشته باشیم كه اصل عزادارى آسیب نبیند. نباید بهگونه‏اى‏ انتقاد كرد كه برپا كننده مجلس مداح، خطیب و مانند آن به كلى دلسرد شوند.

2. باید در رابطه با این آسیب‌ها همان شیوه‏اى را كه در فقه آمده آرام و به تدریج مقابله صورت گیرد. بسیارى از این نابسامانی‌ها با نصیحت، موعظه و منطق قابل حل است نباید به گونه‏اى برخورد شود كه موجب لجبازى بیشتر گردد.

3. باید این آسیب‌ها آن قدر از سوى بزرگان مطرح شود كه ناهنجارى و ضد ارزش بودن اینها به صورت یك ‏گفتمان و فرهنگ در آید؛ این هم نیاز به شجاعت دارد هم آبرو دادن براى دین نباید از جوسازیها هراسید و باید به ‏تكلیف عمل كرد.
در دیدارى كه هفته قبل با برخى از مراجع عظام تقلید داشتم نكات آموزنده‏اى از برخورد صریح بزرگان با غلو شنیدم كه عبرت‏آموز است.
آیت‌الله العظمى صافى فرمودند: ذاكرى نزد آیت‌الله العظمى بروجردى خواند:

هذه فاطمه بنت الاسد
اقبلت تحمل لاهوت الابد

یعنی: این فاطمه بنت اسد است كه خداى ابدى را با خود حمل مى‏كند. آن مرحوم برخورد كرد و دیگر اجازه ادامه مداحى را بهاو نداد و وقتى یكى از بزرگان در این رابطه وساطت كرد آقاى بروجردى فرمود ما نباید از كنار غلو سطحى بگذریم. بعد آن مرحوم فرمود شنیدم مداحى مى‏خواند:

تو بهاین جمال و خوبى چه به طور جلوه آئى
ارنى بگو به آن كس كه بگفت لن ترانى

این غلو است چرا این گونه اشعار در مداحی‌ها خوانده مى‏شود. از شاگردان امام شنیدم امام در مجالس روضه خوانى بر درست خواندن مقتل و رعایت موازین بسیار مصر بودند.

علماء دین پاسدار مكتبند؛ نباید بگذارند از هیچ ناحیه‏اى مكتب آسیب ببیند، بزرگانى كه سر سلسله جنبان دین ‏در بلدند بر این مطلب حساس باشند اگر دیدند خطیبى غلو مى‏گوید، مداحى غلو مى‏گویند ملاحظات را كنار بگذارند و نهى از منكر كنند، ممكن است برخى جوسازى كرده حتى آبروریزى كنند اما قطعاً خداوند جبران خواهد كرد كه"ان الله یدافع عن الذین آمنوا..."؛ خداوند از مؤمنان دفاع خواهد كرد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

4. باید در عرصه انتقاد هم از افراط و تفریط خوددارى كنیم. نمى‏توان هر روایتى كه منقبتى بلند از مناقب ‏اهل بیت(ع) را گفته است و در حد فهم ما نیست بلافاصله رمى به غلو كنیم. كه فرمودند:

"نزلونا عن الربوبیته و قولوا فیناما شئتم"؛
ما را از خدائى پایین بیاورید آنگاه هر چه در فضلمان خواستید بگویید.

یا هر مطلبى كه به گوشمان خورد و ما در كتابها آن را ندیده بودیم آن را رمى به كذب كنیم كه این عكس مطلوب را نتیجه مى‏دهد و یا در جانب تفریط از جوسازی ها بهراسیم، در مقابل غلو صریح موضع نگیریم، در مقابل دروغ صریح موضع نگیریم كه مبادا ما را رمى به ضد ولایت كنند كه ما باید مصداق"الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه ولا یخشون احداً الا الله"؛ آنان كه رسالت الهى خود را انجام داده و تنها از او خشیت- خوف همراه با تعظیم- داشته و جز از خدا از كسى دیگر خشیت ندارند، باشیم.


5. در این رابطه طرحى در سال ‏1368 خدمت مقام معظم رهبرى ارسال كرده‏ام كه خلاصه آن این است كه باید جریان مداحى در كشور سامان یابد.

این سامان باید از سوى خود مداح ها باشد نه دولتى كه قطعاً نتیجه نمى‏دهد؛ به این‏ ترتیب كه مداحان هر استان مثلاً از هر پنجاه مداح یك نفر نماینده تعیین كنند، اینها در تهران جمع شوند مثلاً تعداد حدود پنجاه مداحى كه منتخب مداحان كشورند مجمع عمومى باشند از بین خود 7 یا 9 نفر را به عنوان مجمع مركزى ‏مداحان برگزینند.

[شهاب منتظر]

هوالمحبوب


*هيأت لطمه زنان!...+2استفتاء از مقام معظم رهبري درباره ي عزاداري:

دم دمای صبح روز آخر، وقتی که سرمست بودم از زیارت شمس الشموس و البته ناراحت از این که روز وداع است، کمی در خیابان های مشهد چرخی می زدم که چشمم خورد به پارچه ای که برنامه های هیأتی روی آن درج شده بود.

مشهدی ها یا دوستانی که ایام عزاداری به مشهد می روند حتما دیده اند که رنگ و بوی شهر مشهد در روزهای سوگواری مثل شهرهای دیگر رنگ و رویی بنری ندارد و تنها پارچه نوشته هایی زینت بخش شهر است.

روی این پارچه نوشته بزرگ درج شده بود هیأت لطمه زنان……؛ شدید حالم گرفته شد. منی که سرمست بودم و سرشار از عنایت امام رضا علیه السلام یکباره به فکر فرورفتم که اگر لطمه زدن و هیأت لطمه زنی خوب بود مگر خود ائمه علیهم السلام بلد نبودند این ها را راه بیندازند؟ مگر یادشان نبود؟ مگر راستی ما عزاداری را ابداع کرده ایم که هر از گاهی هر بلایی که بخواهیم سرش در می آوریم؟

آخر این هیأت ها و مجالس امانتند که به ما سپرده شده اند و ما هم باید از آنچه بوده درس بگیریم نه آن که هر چه دلمان خواست انجام دهیم.

به شهر خودم هم که برگشتم دیدم برای دوستان خودم هم این مسأله داغ است و تصمیم گرفتیم از ولی امر مسلمین استفتاء کنیم و این جواب استفتاء مقام معظم رهبری است:

سؤال:۱- حکم لطمه زدن به خود در حین عزاداری چیست؟

۲- آیا معظم له با برهنه شدن در مراسم عزاداری موافق هستند؟

جواب:

بسمه تعالی

سلام علیکم و رحمة الله و برکاته

ج۱) لطمه زدن در عزادارى اگر ضرر قابل توجهى بر بدن داشته باشد و یا موجب وهن مذهب یا مؤمنین یا مراسم عزادارى معصومین (علیهم السلام) باشد، جایز نیست و در هر حال بهتر است مؤمنین مراعات شؤون عزادارى معصومین (علیهم السلام) بویژه سید و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بنمایند.
ج۲) برهنه‌شدن و سینه‌زدن در صورتى که نامحرم نباشد و مستلزم مفسده نباشد، جایز است ولى مناسب است با لباس عزادارى انجام بگیرد.
موفق و مؤید باشید.

منبع: وبلاگ عصر انتظار http://bachehayeghalam.ir/go.php?vid=19142