تقشه توپوگرافي استان تهران( ناهمواريهاي استان تهران)

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

ناهمواريهاي استان تهران به سه بخش تقسيم ميشود:
1. کوهستاني
2. پايکوهي
3. دشت ها
. کوهستاني: اين ناحيه جزئي از البرز مرکزي است و بطور کلي در قسمت شمالي استان تهران قرار دارد و ارتفاع آن بيش از 1500 متر است. ديواره جنوبي البرز مرکزي کاملاً در استان تهران قرار گرفته ولي قله دماوند ـ که جزئي از ديواره مياني البرز مرکزي است ـ در استان مازندران واقع شده است.
ناحيه کوهستاني از نظر سکونت و جذب جمعيت اهميت زيادي ندارد ولي وجود آن از نظر تأمين آب و تعديل درجه حرارت براي نواحي پايکوهي و دشتهاي استان اهميت فراوان دارد.
ارتفاعات و قله هاي بلند اين ناحيه بصورت کانونهاي آبگيري دائميف رودهايي را که از اين ارتفاعات سرچشمه مي گيرند، در طول سال تغذيه مي کنند. بدين ترتيب مراکز جمعيتي پايکوهها و دشتهاي جنوبي البرز، بدليل وجود نواحي کوهستاني فوق ميتوانند در فصول گرم و خشک سال، منابع آبي قابل اطيمنان داشته باشند.
در اين کوهستانها، قله هايي چون کهار، سياه سنگ، توچالف کلون بسته، پالان گردن و خرسنگ کوه سرچشمه آبگيري بخشي از رودهاي استان ميباشند.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

. پايکوهي : پاي کوههاي جنوبي البرز در استان تهران بدليل وجود مخروط افکنه هاي متعدد در آنها، محل ايجاد شهرها و روستاهاي زياد شده است. وجود رسوبات دانه درشت و دانه ريز در اين مخروط افکنه ها، موجب نفوذ آب به زيرزمين و تشکيل سفره هاي زيرزميني آب شده است و ميتواند آب کشاورزي و آب مورد نياز مردم اين نواحي را تأمين کند. به همين دليل، اين مناطق محل مناسبي براي ايجاد سکونتگاههاي روستايي و شهري شده است.

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

3. دشت ها: دشتهاي تهران و کرج که در جنوب ارتفاعات البرز (900تا 1500 متر) ارتفاع قرار دارند و از هشتگرد و اشتهارد در غرب تا ورامين در شرق ادامه مي يابند. نيز از محلهاي اصلي تجمع و فعاليتهاي انساني در استان تهران اند.