پرسش:
در قران ذکر شده که موجودات را لعن و نفرین نکنید و در جایی از قرآن ابی لهب و در آیه مباهله دشمن پیامبر و اهل بیت مورد لعن قرار می گیرند و در زیارت عاشورا لعن بسیار دیده می شود آیامنظور لعن عمل آنان است یامنظور دیگری وجود دارد؟ چون وقتی ۱۰۰بار لعن می فرستی پر از انرژی می شوی.
پاسخ:
در قرآن از لعن کردن نهی نشده است و همانگونه که خود نیز اشاره کردید خود قرآن در چند جا افرادی را لعن کرده، باید بدانیم که «لعن» غیر از «سب» و دشنام است؛ چنان که در قرآن مجید می خوانیم: «وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَینَّا لِکُلِّ أُمَّه عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَی رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَینَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یعْمَلُونَ[۱] و به آنهایی که غیر خدا را می خوانند، دشنام مدهید که آنان از روی دشمنی [و] نادانی، خدا را دشنام خواهند داد. این گونه برای هر امتی، کردارشان را آراستیم؛ آن گاه بازگشت آنان به سوی پروردگارشان خواهد بود و ایشان را از آن چه انجام می دادند، آگاه خواهد ساخت».
همچنین امام علی علیه السلام هنگامی که در جنگ صفین، لشکریانش در مقابل دشنام های لشکریان معاویه، زبان به دشنام آنان گشودند، آنان را از دشنام منع کرد و فرمود: «من خوش ندارم شما دشنام دهنده باشید»[۲] از این رو، لازم است از هرگونه دشنام، کلمات ناسزا و رفتارهای افراطی و توهین آمیز، خودداری شود.
برای پاسخ به این سؤال، ابتدا باید معنای لعن را بدانیم تا روشن گردد که آیا لعن کردن ناسزاگویی محسوب می گردد، یا خیر؟
لعن در لغت، به معنای دور بودن از رحمت الهی می باشد. چنانچه در کتب لغت آمده است: لعن، دوری و طرد شدن از خیر است،[۳] و گفته شده است: لعن، دور شدن از خداست و فرمایش خدای متعال که می فرماید: بلکه لعنت کرد خداوند ایشان را به سبب کفرشان[۴] یعنی دور کرد ایشان را از خود.