نمایش نتایج: از شماره 1 تا 2 , از مجموع 2

موضوع: شیرزنی به نام آسیه

  1. Top | #1

    عنوان کاربر
    همكار انجمن خدمات و دانلود
    تاریخ عضویت
    April 2011
    شماره عضویت
    1270
    نوشته
    727
    صلوات
    10
    دلنوشته
    1
    اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
    تشکر
    2,363
    مورد تشکر
    3,491 در 697
    دریافت
    11
    آپلود
    12

    پیش فرض شیرزنی به نام آسیه




    آسیه همسر فرعون بود. گفته اند هنگامى كه معجزه موسى(ع) را در مقابل ساحران مشاهده كرد، اعماق قلبش به نور ايمان روشن شد، و از همان لحظه به موسى ايمان آورد.

    هنگامى كه فرعون از ايمان او باخبر شد، بارها او را نهى كرد، و اصرار داشت كه موسی و خدایش را رها كند، ولى اين زن با استقامت هرگز تسليم خواسته فرعون نشد.


    وقتی اطریافیانش به او می گفتند: اين همه امكانات چشمگيرى كه در اختيار توست را با ايمان به یک چوپان (موسى) از دست نده! پاسخ مى دهد و بیزاری خود را از فرعون و جنایاتش ابراز می کند.

    سرانجام فرعون دستور داد دست و پاهاي آسیه را با ميخها بسته، در زير آفتاب سوزان قرار دهند، و سنگ عظيمى بر سينه او بيفكنند.

    هنگامى كه آسیه آخرين لحظه هاى عمر خود را مى گذراند، دعايش اين بود: پروردگارا! براى من خانه اى در بهشت در جوار خودت بنا كن و مرا از فرعون و اعمالش رهايى بخش و مرا از اين قوم ظالم نجات ده.

    خداوند نيز دعاى اين زن مؤ من فداكار را اجابت فرمود و او را در كنار بهترين زنان جهان قرار داد.

    مسلّماً زرق و برقی برتر از دستگاه فرعونى وجود نداشت، همان طور كه فشار و شكنجه اى فراتر از شكنجه هاى فرعون جنايتكار نبود، ولى نه آن زرق و برق، و نه اين فشار و شكنجه، آن زن مؤ من را به زانو در نياورد و آسیه جانِ خويش را در راه معشوق حقيقى فدا كرد.(1)


    در روايتى از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) می خوانيم:

    برترين زنان اهل بهشت چهار نفرند: حضرت خديجه، حضرت فاطمه(س)، مريم(مادر حضرت عیسی) و آسيه (همسر فرعون). (2)



    1- تفسير نمونه ، ج 24، ص 302 و 304

    2- الدُّر المنثور، ج 8، ص 229





  2. تشكرها 6


  3.  

  4. Top | #2

    عنوان کاربر
    کارشناس افتخاری سایت
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    1100
    نوشته
    763
    تشکر
    1,690
    مورد تشکر
    4,155 در 728
    وبلاگ
    5
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض ایمانی راسخ

    این از ویژگی مومنینه که حتی در مقابل ناملایمات زندگی، از مسیر خداوند متعال خارج نمیشوند.

    اگر فردی به درجه رفیع ایمان برسه امکان نداره دست از ایمانش بردارد.

    چرا که او زیبایی مطلق رو دیده، پس چه جوری میتونه دست از اون بکشه؟

    چنانکه در روایتی حضرت صادق(علیه السلام) در وصف مومنین میفرماید:

    «إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَشَدُّ مِنْ زُبَرِالْحَدِیدِ إِنَّ الْحَدِیدَ إِذَا دَخَلَ النَّارَ تَغَیّر وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَوْ قُتِلَ وَ نُشِرَ ثُمَّ قُتِلَ لَمْیتَغَیرْ قَلْبُه؛ مؤمن سخت ‌تر از پاره آهن است، بدرستی که پاره آهن وقتی داخل آتش شود، تغییر می کند؛ ولی مؤمن اگر کشته شود و زنده شود، بعد کشته شود، قلب او از حق تغییر نکند.»(بحارالانوار ج ۶۷ ص ۱۷۸)



    به امید آنکه ما هم همچون آسیه (سلام الله علیها) از مومنین باشیم.


اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi