چگونه اثبات مي‌كنيد كه دنيا پوچ نيست؟
پوچي دنيا دو معنا مي‌تواند داشته باشد، نخست آن معنا كه در متون ديني هم بر آن تأكيد شده، يعني اينكه دنيا پايدار نيست، سراي موقتي است که زندگي در آن جز تا آنجا كه براي تحصيل كمالات باشد، ارزش ندارد ... اين معنا از پوچي دنيا به قدري واضح است كه نيازمند هيچ گونه استدلالي نيست و متون وحياني هم بارها آن را مورد تأكيد و تأييد قرار داده‌اند.
معناي دوم از پوچي دنيا، پوچي زندگي انسان و پوچي خلقت جهان است. اين همان معنايي است كه در اصطلاح غربي به «نيهليسم» شهرت دارد و دقيقاً در برابر ديدگاه اديان قرار گرفته است.
پوچي در اين معنا با بي‌هدفي و بي‌ارزشي يكي است. زندگي پوچ است يعني طرح هستي، و از جمله، زندگي انساني، هدف و تصور معيني را دنبال نمي‌كند. عكس قضيه اين مي‌شود كه اگر زندگي هدفي داشته باشد پوچ نيست بلكه معنادار است. امّا چرا معناداري را با هدفداري يكسان قرار داديم؟ چون نگاه انسان به زندگي در يك تقسيم از سه صورت بيرون نيست:
1. معتقد است كه زندگي هدفي دارد و آن هدف نيز، هدفي شايسته براي زندگي انسان است، يعني بزرگ، مهم، ارزشمند و قابل توجّه است.
2. معتقد است كه زندگي انساني هدفي دارد امّا آن هدف شايسته نيست يعني هدفي حقير و بي‌ارزش است.
3. معتقد است كه اصلاً زندگي انسان هدفي ندارد.
به خلاف گزينه اول دو گزينه اخير نمي‌توانند توجيهي براي معنادار بودن زندگي خود پيدا كنند.
نقل قول
