نام هشتاد و يكمين سوره قرآن كريم
اين سوره به اتفاق مفسران مكى است.[1] در ترتيب مصحف هشتاد و يكمين سوره است و بين دو سوره عبس و انفطار قرار گرفته و در ترتيب نزول ششمين يا هفتمين سوره بوده[2] كه پس از مَسَد و پيش از اعلى نازل شده است.[3] گفته شده كه در مصحف اميرمؤمنان، على(عليه السلام) بين دو سوره نازعات و انفطار و سيزدهمين سوره بوده است.[4] نام مشهور اين سوره «تكوير» (درهم پيچيدن) است.[5] «كوّرت» و «الشمس» دو نام ديگر اين سوره اند.[6] در روايات[7] و منابع كهن[8] و برخى تفاسير از آن به سوره «اذا الشمس كوّرت» ياد شده است.[9] اين سوره 29 آيه[10] و 104 كلمه دارد[11] و يكى از 7 سوره قرآن است كه با «إذا» شروع شده و به سوره هاى زمانيه شهرت دارند.[12] از نظر حجم در گروه «مفصّلات» يعنى سوره هاى كوچك قرار دارد[13] و در سال هاى آغاز بعثت نازل شده است.[14] برخى نزول آن را در سال اوّل يا دوم بعثت حدس زده اند.[15]