مطلبی که باید عرض کنم و در عصر ما مخصوصا زیادمطرح می شود این است که می گویند اینکه اسلام می گوید مشرکینی راکه پیمانی با شما ندارند یا پیمانی داشته اند و آن را نقض کرده اند به هیچ شکل تحمل نکنید،به آنها مهلت بدهید، بعد از مهلت اگر توبه کردند و اسلام اختیار نمودند،بسیار خوب،اگر توبه نکردند و سر سختی نشان دادند آنها را بکشید،و اگر آمدند دنبال اینکه حقیقت را بفهمند به ایشان پناه و امنیت بدهید و در غیر این صورت آنها را بکشید،آیا این با اصل آزادی عقیده که امروز جزء حقوق بشر به شمار می رود منافات دارد یا نه؟
و اگر منافات دارد چگونه می شود این مطلب را توجیه کرد؟
یکی از حقوق اولی بشر آزادی عقیده است یعنی انسان در عقیده خودش باید آزاد باشد،و قانون حقوق بشر اجازه نمی دهد که متعرض کسی بشوند به خاطر عقیده ای که انتخاب کرده است;و حال آنکه قرآن تصریح می کند کسانی که عقیده شرک را پذیرفته اند شما به هیچ شکل آنها را تحمل نکنید.البته کسانی که عقیده غیر اسلامی دیگری مثل مسیحیت و یهودیت و مجوسیت را اختیار کرده اند،اسلام متعرض آنها نمی شود، ولی نسبت به مشرکین می گوید اگر چنین عقیده ای انتخاب کرده اند شما ابتدا مهلتشان بدهید و در یک شرائط معینی اگرنپذیرفتند آنها را به کلی از بین ببرید.
آیا این دستور با این اصل سازگاراست یا نه؟همچنین با اصل دیگری که در خود قرآن هست چطور؟