✿✿✿آیا پیامبرت را میشناسی؟ ✿✿✿

[مبین]

با سلام به دوستان گرامی
به مناسبت رحلت پیامبر گرامی اسلام،حضرت محمد مصطفی (ص) در این تاپیک میخواهیم با همکاری شما عزیزان با خلق ، رفتار و سیره زندگی ایشان اشنا شویم
پس هرکلام،حدیث و روایت که از این بزرگوار به یاد دارید قرار دهید تا همگی بهره مند شویم

اجرکم عندالله

[مبین]

خواب و بيدارى پیامبر(ص)

به فرموده امام باقر(ع) رسول خدا(ص) هرگاه از خواب برمى خاست به سجده در پيشگاه خدا مى پرداخت. هنگام خواب، مسواك را بالاى سر خود مى گذاشت. همين كه بيدار مى شد، شروع مى كرد به مسواك زدن ... هر شب، سه بار مسواك مى زد: يك بار قبل از خواب، يك بار وقتى از خواب براى نماز شب بيدار مى شد، و يك بار هم وقتى كه مى خواست براى نماز صبح، از خانه به مسجد برود.

چون بيدار مى شد مى فرمود: «حمد خدايى را كه پس از مرگم مرا زنده كرد. پروردگارم آمرزنده و شكور است»

[مبین]

خلاصه گويى

پر حرفى، آزار دهنده شنونده است و او را خسته مى كند. سخنرانى هاى طولانى موجب گريز افراد از جلسات مذهبى، يا نماز جمعه و مجالس وعظ مى گردد. رسول اكرم(ص)كه همه كلماتش نور و حكمت آموزنده بود، رعايت مى كرد كه خطبه هايش كوتاه باشد:

«كانَ اَقْصَرَ النّاسِ خُطبةً وَاَقَلَّهُ هَذَراً»

در عين كمال نماز، خطبه هايش كوتاه ترين بود و کمترين سخن بيهوده و غير لازم نداشت.

اين رعايت حال مردم و «مردمدارى» او را نشان مى داد.

[مبین]

شمایل حضرت محمد (ص)

پيامبر خدا(ص) سيمايى پر ابهت و جذّاب داشت،قامتش متوسّط بود، رنگ چهره اش سفيد مايل به سرخى بود. ديدگانى بزرگ و سياه، ابروانى سياه و پيوسته، پيشانی بلند، بينى باريك و كشيده، شانه هاى پهن داشت. مژه هايش بلند، محاسنش پُرپشت، دندان هايش مرتب و سفيد، اندامش متعادل و موزون بود، كنار لب زيرين او خالى نقش بسته بود.

موى سرش نه خيلى مجعّد و گِره دار، و نه خيلى باز و افتاده بود. راه رفتنش با وقار، آرام و محكم بود، به پيش روى خود نگاه مى كرد و چنان راه مى رفت كه گويى به زمين سراشيب، راه مى رود. اندامى زيبا و خويى پسنديده داشت. دانه هاى عرق بر چهره اش مثل مرواريد غلطان بود. ميان دو كتفش «مُهر نبوّت» نمايان بود.

بلندى موى سرش تا بناگوشش مى رسيد. صدايش زيبا و دلنشين بود. ميان ابروانش رگى بود كه هنگام خشم، پر از خون مى شد و برآمده مى گشت. هنگام رضايت و خرسندى، چهره اش مى درخشيد.گردنش سفيد و نقره گون بود. سينه و شكم با هم برابر بودند. بند دست هايش پهن، كف دستانش فراخ و كف پايش محكم و كلفت بود و گودى كف پايش از متعارف بيشتر بود.

چون به سويى و كسى نگاه مى كرد، با همه بدن توجه مى كرد. به چهره كسى خيره نگاه نمى كرد. نگاهش افتاده بود و به زمين بيش از آسمان مى نگريست. گونه هايش برجسته بود، نه پرگوشت، نه لاغر و استخوانى. سرى بزرگ داشت و متناسب با بدن، در سفيدى چشمانش كمى سرخى ديده مى شد. موهاى سفيد معدودى كه در سر و صورت داشت، به واسطه خضاب، سبزه به نظر مى رسيد. اعضا و جوارحش عضلانى و محكم بود. هنگام تبسّم، دندان هايش چون دانه هاى تگرگ، نمايان مى شد و به زودى سفيدى دندان ها همچون برق، سريع زير لب ها پنهان مى شد. از راهى كه عبور مى كرد، مردم از عطر وجود آن حضرت پى مى بردند كه وى از آنجا گذشته است. به هر درختى و سنگى كه مى گذشت، به آن حضرت خضوع و سجود مى كردند. ديده هايش به خواب مى رفت، ولى قلبش آگاه بود. سايه اش بر زمين نمى افتاد. بسيار با حيا بود و خنده رو.
خنده وى نيز از تبسم به قهقهه نمى رسيد. پرنده بالاى سرش پرواز نمى كرد و مگس بر آن حضرت نمى نشست و حشرات زهردار به آن حضرت نزديك نمى شدند. چون وحى بر آن حضرت نازل مى شد، حتّى در روزهاى سرد، بر پيشانى مبارك او دانه هاى عرق مى نشست.

اينها گوشه اى از شمايل زيباى رسول خاتم بود كه در روايات آمده است.

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

رسول خدا(صلى الله عليه وآله) همه رقم غذا مى خورد و نسبت به نوع غذا و كيفيت طبخ، ايراد نمى گرفت و از آنچه خدا حلال كرده است، همراه با خانواده و خدمتكاران غذا مى خورد، آن هم نشسته بر زمين، چه در خانه خود و چه در ميهمانى، از هر چه آنان مى خوردند و در هر چه و بر هر چه آنان طعام مى خوردند. اگر مهمان مى آمد همراه با مهمان طعام مى خورد. محبوبترين غذا و سفره در نزد او، آن بود كه افراد بيشترى سر سفره نشسته باشند:

«كانَ رَسولُ اللّهِ يأكُلُ كُلّ الاَصْناف مِنَ الطَّعامِ وَ كانَ يأكُلُ ما اَحَلَّ اللّهُ لَهْ مَعَ اَهْلِهِوَ خَدَمِهِ اِذا اَكَلُوا، وَ معَ مَنْ يَدْعُوهُ

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

لبخند، محبت مى آورد و كدورت را مى زدايد. از اين شيوه محبّت آور، رسول خدا فراوان استفاده مى كرد. اغلب خندان و متبسّم بود، مگر آنگاه كه قرآن فرود مى آمد، يا در حال وعظ و پند دادن بود.