جایگاه مؤمن نزد خدا
«یَا رَبِّ مَا حَالُ الْمُؤْمِنِ عِنْدَكَ قَالَ ...[1] از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده که ایشان در معراج از خدای متعال پرسید:
خدایا جایگاه مؤمن نزد تو چگونه است؟ چندین مطلب در جواب گفته شده که نشان دهنده موقعیت و شأن مؤمن نزد خدای متعال است.
یکی اینکه خدای متعال فرمود: آنقدر اولیاء نزد من عزیزند که اگر کسی به اولیای من کمترین اهانتی بکند، با من به جنگ پرداخته.
این اهانت دقیقا مانند صف کشی در مقابل من است. هیچ کس به اندازه من در نصرت و کمک به اولیائش سبقت و سرعت ندارد.
در خصوص مرگ مومن
سپس خدای متعال، طبق این حدیث شریف می فرماید: از یک سو این مرگ برای او خوب است و باید از این دنیا برود.
در این دنیا، حدی از رشد برای مؤمن ممکن است. بنابراین نه می شود در این دنیا بماند و نه دلش می خواهد که از این دنیا برود.
من هم دوست ندارم که او را ناراحت و نگران کنم .
خواست خدا، صلاح مومن
سپس خدای متعال می فرماید: آنقدر من بنده مؤمنم را دوست دارم که آنچه صلاحش هست به او می رسانم.
اگر غنا باشد او را غنی می کنم. چون بعضی از بندگانم، در این دنیا جز با غنا کارشان اصلاح نمی شود؛ بنابراین، من آنها را بی نیاز می کنم.
بعضی از مؤمنین هستند که بر عکس با فقر کارشان در این دنیا بسته می شود. صلاحشان در نداری است.
آنها را فقیر می کنم.
این هم جلوه دیگری از محبت من نسبت به دوستانم و نسبت به مؤمنین است.
[1]. الكافی، شیخ کلینی، ج2، ص 352، باب من آذى المسلمین و احتقرهم ... ص 443.