بنیانگذار فرقه وهابیت :
« احمد بن تیمیه » نظریه پرداز وهابیت در سال 661 ه .ق پنج سال پس از سقوط خلافت بغداد در حران از توابع شام به دنیا آمد و تحصیلات اولیه خود را در آن سرزمین به پایان برد . پس از حمله مغول به اطراف شام ، همراه خانواده اش به دمشق رفت و در آنجا اقامت گزید .
در سال 698 ه .ق به تدریج آثار انحراف در ابن تیمیه ظاهر شده به ویژه هنگام تفسیر آیه 20 سوره طه « همان بخشنده ای که بر عرش مسلط است » در شهر حماهء برای خداوند تبارک و تعالی جایگاهی در فراز آسمان ها که بر تخت سلطنت تکیه زده است ، تعیین کرد . این تفسیر مخالف آیات صریح قرآن کریم می باشد که خداوند را از هر گونه تشبیه به صفات مخلوقات منزه ساخته است .( سوره اخلاص خود گویای این مطلب است .)
انتشار اخبار باطل ابن تیمیه در دمشق و اطراف آن ، غوغایی به پا کرده ، گروهی از فقیهان علیه او قیام کرده و از جلال الدین حنفی ، قاضی وقت ، محاکمه ابن تیمیه را خواستار شده ، ولی او از حضور در دادگاه امتناع ورزید .
ابن تیمیه همواره با آرای خلاف خود ، افکار عمومی را متشنج می کرد و باورهای عمومی را سست می کرد ، تا اینکه در هشتم رجب سال 75 ه . ق قضات شهر همراه ابن تیمیه در قصر نایب السلطنه حاضر شدند و کتاب الواسطیه وی قرائت شده پس از دو جلسه مناظره با کمال الدین ابن زملکانی ، و اثبات انحراف فکری و عقیدتی ابن تیمیه ، او را به مصر تبعید کردند . در آنجا نیز به سبب نشر اندیشه های انحرافی ، به دستور ابن معطوف مالکی ، قاضی وقت به زندان محکوم شد و سپس در 23 ربیع الاول سال 707 ه . ق از زندان آزاد شد . ابن تیمیه به دلیل نشر عقاید باطل در تمام عمر یا در تبعید به سر می برد و یا در زندان بود ، و بالاخره در زندان از دنیا رفت . بعد از ابن تیمیه افکار وی به دست فراموشی سپرده شد تا این که محمد بن عبدالوهاب افکار و عقاید وی را با حمایت آل سعود و همچنین حمایت انگلستان نشر و گسترش داد .